BEDİR
Mutsuzluk geçici, mutluluk kalıcıdır diyen orospu çocuğunu bulursam sülalesini sikecektim.
Nereye geçiciydi amına koyim. Benimki hiç geçmeyecek, bu gece hiç bitmeyecek gibi hissediyordum.
Sanki ikinci bir kafam çıkmış gibi herkes Serhad'ı değil de beni dikizliyor gibi hissettikçe gerilip duruyordum.
“Yeter Bedir Bey, elim bana lazım olacak!”
“Haa!” dedim boş bulunup. Sonra Ceren'in elini fazlaca sıktığımı fark edip oturma bahanesiyle elini bıraktım. Ne konuşanlardan bir halt anlamıştım ne de içtiğim kahveden. Zehir atmışlarsa da ruhum duymazdı sanırım.
“Amca,” diyen Kardelen ile bakışlarımı yanıma gelen yeğenime çevirdim.
“Efendim fındık?”
“Babam beni duymuyo, çişim geldi.”
“Annene söyle,” dedim şaşırmış bir şekilde. Şu kadar insan evladı içinde beni mi bulmuştu çişini söy
