BORAN
Gözlerindeki yalvaran bakışa rağmen geri adım atmadığım için bana hem kızdığını hem de hayal kırıklığına uğradığını biliyordum. Fakat öfkesi gözlerini kör ediyor ve bence gerçekleri idrak edemiyordu.
Benimle konuşmadan attığı adımla ben de öfkelenmiştim. Bana sormadan nasıl böyle bir hamle yapabilirdi?
Her şeyi geçtim. Beni boşadıktan sonra onu tek başına İstanbul'a göndereceklerini mi sanıyordu? Fırat'ın tek başına herkese yeteceğini mi sanıyordu?
Gelin gittiği evden geri dönen kadınların yaşadıklarını bilmiyor muydu? Eğer beni karşısına alıp konuşsaydı gereken planı yapabilir ona göre adım atardık. Bizim durumumuz öyle plan yapmadan hamle yapılabilecek bir durum değildi.
‘Ben mesleği bırakmaya razıyım. Burada kalmaya razıyım, boşanalım,’ deseydi boşanırdık. Fakat şu durumda
