BİRCE
“Yine abisini ararken amacın neydi?” diye sordum arabaya biner binmez. “Zaafını yakaladın her defasında vurmaktan çekinmiyorsun! Ayrıca madem her şeyi itiraf edecektin aramasaydın adamı!”
Bedir’e ayrı Boran’a ayrı kızgındım. Neden ikisi de her defasında kendi bildiklerini okuyor ve beni arada bırakıyordu anlamıyordum. Arada kalmaktan, oradan oraya savrulmaktan bıkıp usanmıştım. İkisi de canımı yakmaktan ziyadesiyle memnun gibi görünüyordu.
Boran tek kelime etmeden kemerini takıp arabayı çalıştırdı. Bedir beni restorandan kendi arabasıyla getirdiği için benim arabam restoranın otoparkında kalmıştı.
“Arabanı mı alalım doğrudan eve mi gidelim?” Araba şu an aklımdaki en son şeydi.
“Eve gidelim. Yarın alırım arabayı. Sen benim soruma cevap ver bence.”
Karşısında Şahin denen adamı
