BİRCE
Sinirden gülmeye başladım. İçim yanarken, sözleri beni yerden yere vururken her günahı benim üzerime yıkmak ne kolay geliyordu ona. Bana mal ettiği, üzerime yıktığı bütün suçlar öylesine ağırdı ki altında ezilip, ruhumun can verdiğini hissettim. Ne kolaydı suçlamak? Ne kolaydı tüm yaptıklarını görmezden gelip beni yerin dibine sokmak. İçini döksün, tüm zehrini akıtsın diye beklerken sözleri bir kurşundan daha fazla yakmıştı canımı. Keşke bir kurşun olsaydı üzerime yağdırdığı… Kurşun yarasının izi kalır ama acısı geçerdi. Oysaki sözleri her zihnime dolduğunda kanatacaktı beni içten içe biliyordum.
Yüzümde sahte bir gülümseme oluşurken ellerimi acıtırcasına alkışlar tuttum. “Ne kolay ya,” dedim alaycı bir sesle. “Tüm günahın bedelini bana kesip kenara çekilmek ne kolay senin için!”
