ตอนที่ 5 : แค่นิ้วพอนะ
1708 Words
หยุดร้ายถ้าอยากให้รัก ตอนที่ 5 : แค่นิ้วพอนะ
“เธอโดดเชียร์?”
“เห๊ย ฉันเปล่านะพี่”
อย่ามองแบบนั้นนน ถ้าเป็นปลากัดระวังท้องนะคะอัศวิน ได้แต่พูดในใจเพราะถ้าพูดออกไปปากฉันคงปากอะ
“ยอมเรียกฉันว่าพี่แล้วเหรอไง”
“ก็พี่ให้ฉันเรียก ฉันก็เรียกไง จะอะไรนักหนา หรือว่าอยากให้เรียกไอ้เหี้ยเหมือนเดิม?” ฉันเชิดหน้าขึ้นมองอัศวินอย่างท้าทาย
“ปากดีจริง ๆ นะเธอเนี่ย”
“อย่างอื่นก็ดีนะ พี่สนใจลองไหมล่ะ”
ฉันยกยิ้มมุมปากแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง อะสรุปฉันเตี้ยกว่าอยู่ดี พี่คะ ไม่ทราบว่าแม่พี่ให้แดกเสาไฟฟ้าเป็นอาหารเหรอ สูงชิบหายถึงจะต่างกันไม่กี่เซนก็เถอะ
“ปากดีให้ได้แบบนี้ตลอดแล้วกัน”
“ทำไมคะ พี่จะทำอะไรฉัน”
ฉันเดินเข้าไปใกล้อัศวินเรื่อย ๆ แต่ดูท่าแล้วคนตรงหน้าไม่ได้มีความเกรงกลัวฉันเลย เพราะเขาเพียงแค่ยกยิ้มมุมปากเท่านั้น
“ระวังตัวหน่อยก็ดีนะ”
มือหนาดันไหล่ฉันให้ถอยออกห่างแล้วหันหลังกลับทิ้งให้ฉันยืนงงกับคำพูดที่ว่าให้ระวังตัว หรือว่าพี่มันจะไปตามพวกมารุมฉัน.
“เดี๋ยวพี่”
“ฉันไม่เล่นหมาหมู่เธอไม่ต้องกลัวหรอก แค่นะวังตัวไว้ก็พอ เพราะคราวหน้าฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่”
พูดโดยไม่หันกลับมามองแล้วเจ้าตัวก็เดินออกจากโรงยิมไป พอไม่มีอะไรทำอีกครั้ง ฉันก็ทรุดตัวนั่งลงที่เดิม ไปไหนก็เบื่อ จะไปหาทำเรื่องอย่างว่าแม่งก็ไม่มีอารมณ์ ปกติเห็นนมฉันต้องมีอารมณ์แล้ว แต่ทำไมช่วงหลังมันไม่ค่อยจะตื่นตัวเลย. ได้แต่หงุดหงิดอยู่ในใจ แล้วอยู่ ๆ เสียงแหบที่ครางกระเส่าตอนนั้นก็วาบเข้ามาในหูฉันจนมัน....เอิ่ม....สรุปมีอารมณ์แล้ว ขอตัวก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา
“น่าเบื่อเป็นบ้าเลยวะ”
ฉันพึมพำเบา ๆ กับตัวเอง ไอ้ปังแม่งก็เอาแต่แชทห่าเหวอะไรไม่รู้นักหนา พวกพี่ว๊ากที่เอาแต่แหกปากพูด นี่ไม่เจ็บคอกันบ้างเหรอ ส่วนไอ้ พี่วินแม่งก็เอาแต่จ้องจับผิดฉันจนรู้สึกอึดอัดไปหมดแล้ว แค่แตะโทรศัพท์ก็ทำหน้าโหดใส่ ทำไม. ทีไอ้ปังเล่นตั้งแต่เข้ามาในหอประชุมไม่เห็นมีใครจะว่า ส่วนฉันแค่จับนิด ๆ หน่อย ๆ มองหน้าเหมือนฉันไปเป็นชู้กับเมียพี่มัน บ้าบอคอแตก. มองหน้ามาก ๆ ระวังมีผัวไม่รู้ตัวนะ.พี่!! ตอนนี้ฉันก็ยังคิดที่จะเอาพี่วินอยู่นะ แต่ประเด็นมันอยู่ตรงนี้จะทำยังไงนั่นแหละ
“ทุกคนเชิญกลับบ้านได้. แต่ผมขอพบคุณนันทยารหัส62067เป็นการส่วนตัว”
อ้าวไอ้ชิบหายย เล่นตลกอะไรอีก.!! บอกให้คนอื่นกลับแต่กั๊กตัวฉันไว้นี่นะ
“พี่เขาอยากคุยกับแกทำไม.” ไอ้ปังกระซิบถามฉัน
“ฉันไม่รู้วะ แกกลับไปก่อนเลยแล้วกัน”
“เออ ๆ โชคดีนะแก”
ฉันพยักหน้าให้ไอ้ปังหนึ่งที หวังว่าฉันจะโชคดีตามที่มันบอกนะ
“น้อง เจ้านายใช่ไหมคะ”
“ค่ะ สรุปพวกพี่มีอะไรกับฉัน”
แหม๋..ถึงพี่เขาจะน่ารัก แต่ตอนนี้ฉันไม่ค่อยมีอารมณ์จะเสวนากับใครเท่าไหร่ ขออนุญาตเสียมารยาทนะคะคนสวย พอดีง่วงเมื่อคืนนอนน้อย
“พวกพี่จะขอให้น้องนายช่วยเป็นดาวให้หน่อยค่ะ”
พี่ปี 2 หน้าคมมัดฉันรวบตึงจนเห็นโครงหน้าชัดเจน ถ้าฉันจำไม่ผิดน่าจะชื่อแตงกวามั้ง ถ้าถามว่าฉันรู้ได้ยังไง ก็เพราะพี่เขาเคยมาตื้อฉันไปรอบหนึ่งแล้วนะสิ!! เข้าใจนะว่าฉันสวย แต่ถ้าให้ไปเป็นดาว ฉันว่าตัวเองคงไม่เหมาะเท่าไหร่
“ฉันยังยืนยันคำเดิม พี่ไปหาคนอื่นเถอะ”
ปฏิเสธคนสวยสองครั้งแล้วนะไอ้นายยย แม่งเอ๊ยย ถ้าเรื่องอื่นฉันพอช่วยได้ แต่เรื่องนี้ไม่ไหวจริง ๆ ขี้เกียจไปซ้อมแล้วก็ไม่อยากเป็นที่จับตามองขนาดนั้น ฉันยังต้องการอิสรภาพอยู่
“นะคะน้องนาย พี่หม่อนขอร้องอีกคนก็ได้”
พี่สาวคนสวยที่ได้ชื่อว่าหม่อนเดินเข้ามาจับมือฉันเขย่าเบา ๆ สายตาที่พี่หม่อนมองมามันสื่อความหมายมากกว่าการขอร้องให้ฉันเป็นดาว เห็นแบบนี้ฉันไม่เอาตัวเองไปเสี่ยงด้วยหรอกนะ ดูหน้าก็รู้ว่าถ้าฉันพลาดคนที่จะแย่มันก็คือตัวฉัน สวยนะแต่ไม่โง่ ผู้หญิงบางประเภทฉันก็ไม่หลงกลหรอก
“ขอโทษนะคะ พวกพี่ไปหาคนอื่นเถอะ”
ฉันดึงมือพี่หม่อนออกจนพี่เขาถึงกับมองตาขวางใส่ สงสัยไม่เคยโดนปฏิเสธมั้ง แต่ก่อนที่จะเดินออกมา สายตามันก็เหลือบไปเห็นไอ้พี่วินยืนพิงกำแพงอยู่
“ไงคะ”
ไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันเดินเข้าไปทัก แต่เอาเถอะ อย่างน้อยพวกรุ่นพี่กลุ่มนั้นก็ไม่ตามมาตื้อฉัน
“ไม่อยากเป็นดาวว่างั้น?”
พี่วินเลิกคิ้วถามฉันแล้วก้มมองฉันตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า อย่ามองแบบนั้นฉันใจคอไม่ดีนะพี่
“รำคาญอะ พี่ช่วยพูดให้หน่อยดิ”
“ไม่ใช่เรื่องของฉัน ทำไมต้องช่วย”
เอ้า!! ไอ้เถื่อน ช่วยแค่นี้ไม่ได้ไง? แม่งอะไร. ไอ้เราก็คิดว่าจะใจดี แต่ลืมไปหน้าตาเป็นยังไง นิสัยก็คงไม่ต่างกันหรอก!
“เออไม่ช่วยก็ไม่ต้องช่วย”
ยอมรับว่าตอนนี้ฉันกำลังโมโห เมื่อคืนฉันก็นอนน้อย ยังต้องแหกขี้ตาตื่นมาให้ทันคาบเช้า แถมตอนเย็นต้องโดนหมายหัวให้เข้าเชียร์อีก
“เป็นดาวมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น”
“พี่รู้ได้ไงเคยเป็นเหรอ”
ฉันยกมือขึ้นกอดอกแล้วมองคนตรงหน้าด้วยความหงุดหงิด
“เคยเป็นเดือน”
“ห๊ะ? หน้าอย่างพี่นี่นะ”
ฉันถามออกมาอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง อย่างไอ้พี่วินนี่เป็นเดือน วิศวะได้ด้วยเหรอ คนอะไรแม่งเถื่อนตั้งแต่หน้าตายันนิสัย
“เดือนมหาลัย 2 ปีที่แล้ว”
“ถ้าคนอย่างพี่เป็นได้ ฉันก็เป็นได้”
แม้จะไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ แต่มันก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ทำให้ไอ้พี่วินต้องโกหกฉัน
“ไหนบอกไม่อยากเป็น”
“ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว”
“ง่ายขนาดนั้นเลย?”
“ไม่เห็นต้องทำให้เป็นเรื่องยาก”
ฉันยักไหล่อย่างไม่แคร์ แล้วไง คนเรามันก็เปลี่ยนใจกันได้ไม่ใช่เหรอ ขนาดฉันยังเปลี่ยนมามีอารมณ์กับผู้ชายได้เลย แต่จะว่าผู้ชายอย่างเดียวมันก็ไม่ถูก เพราะฉันมีอารมณ์แค่กับไอ้พี่วิน
“แล้วทำไมอยู่ ๆ เธอถึงอยากเป็น”
“อยากเอาตำแหน่งดาวมาจีบคน”
“เหอะ..ไร้สาระ”
“เหรอคะ แล้วพี่ไม่อยากรู้เหรอว่าฉันจะจีบใคร”
ฉันยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วเหมือนมันจะได้ผล เพราะพี่วินดูจะเสียอาการกับท่าทีของฉันเมื่อครู่ ก่อนจะกลับมาตีหน้านิ่งตามเดิม
“จำเป็นที่ฉันต้องรู้เหรอ”
“จำเป็นมาก เพราะฉันจะจีบพี่”
ฉันเดินเข้าไปใกล้พี่วินมากขึ้น แล้วหยุดชะงักกับรอยยิ้มมุมปากที่เจ้าตัวดูจะสะใจกับอะไรสักอย่าง เดี๋ยวสิ!! จังหวะนี้คือพี่มันต้องเขินป่ะ. ฮัลโหลลพี่. นี่ฉันกำลังจะจีบพี่นะเว้ยย
“ยังไงก็สู้ ๆ นะ ฉันเอาใจช่วย”
มือหนาตบไหล่ฉันเบา ๆ สรุปคนที่เขินกลับกลายเป็นฉันม ฮือออช่วยเจ้านายด้วยย ใจบางไปหมดแล้วว
“ดะ...เดี๋ยวคะ”
“หื้มม มีอะไร.น้องเจ้านาย”
เหมือนพี่วินมันจะจงใจยื่นหน้ามาใกล้ ๆ ฉัน ทำให้ลมหายใจของฉันติดขัดเหมือนคนกำลังจมน้ำจนต้องเมินหน้าหนีไปอีกทาง
“ฉันจะบอกพี่ว่า”
ฉันสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พี่วินมันแค่แกล้งให้ฉันเสียอาการเล่น แต่ฉันตั้งใจที่จะจีบพี่มันจริง ๆ ฉะนั้นตอนนี้จะมายืนเขินไม่ได้!!
“มีผัวเป็นดาวคณะมันดีนะพี่”
ฉันตั้งใจยิ้มหวานส่งไปให้พี่มันอีกครั้ง เอาสิ รอยยิ้มฉันกระชากใจขนาดนี้ ดูสิพี่วินจะหนีเจ้านายไปไหนรอด
“เหอะ!”
สัส!! เหอะพ่อแกสิ แกต้องเขินเว้ยย ช่วยเขินหน่อยไม่ได้เหรอ นี้ฉันรุกสุดตัวแล้วนะพี่ ยิ้มกระชากใจก็แล้ว หยอดก็แล้ว หมดมุขจะเล่นแล้วเว้ยยย
ฉันได้แต่ยืนนิ่งเก็บอาการหงุดหงิดไว้กับตัวเอง จนคำพูดต่อมาที่หลุดออกมาจากปากของไอ้พี่วิน มันถึงกับทำให้ฉันไปไม่เป็น ถึงขนาดที่ว่าลืมวิธีหายใจไปเลย
“ฉันมากกว่าที่จะเป็นผัวเธอ”
ไม่มีคำพูดใด ๆ หลุดออกมาจากปากฉัน อยู่ ๆ มันก็แข็ง หมายถึงร่างกายมันแข็งทือ ตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ
“เอาเถอะ จะจีบฉันก็จีบ แต่คนที่เป็นผัวคือฉันจำเอาไว้นะ.น้องเจ้านาย”
“อื้ออ”
อยู่ ๆ ก็เหมือนมีมนต์สะกด ทุกอย่างรอบตัวหยุดนิ่งมีเพียงเสียงหัวใจที่เต้นแรงจนไม่เป็นจังหวะ ปากที่กำลังจะเอ่ยถามถูกนิ้วเรียวยัดเข้าปาก ก่อนที่จะได้ยินเสียงเบา ๆ กระซิบที่ข้างหู
“วันนี้เอาแค่นิ้วไปก่อนนะ.”
แม้ตัวต้นเหตุจะเดินไปแล้วแต่ฉันก็ยังคงยื่นนิ่งอยู่ที่เดิม หมายความว่าไงที่บอกว่าวันนี้แค่นิ้ว พูดแบบนี้แสดงว่าวันอื่นจะไม่ใช่นิ้วเหรอ ถ้าไม่ใช่นิ้วแล้วมันจะเป็นอะไรล่ะ.....
- Writer
