ตอนที่ 4 : อยากรู้อยากลอง
1834 Words
หยุดร้ายถ้าอยากให้รัก ตอนที่ 4 : อยากรู้อยากลอง
“ฮัลโหลไอ้ปัง”
“โทรมาเหี้ยไร ตอนนี้ฉันจะนอน!!”
ฉันก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือก็ต้องตกใจเล็กน้อย เพราะว่าตอนนี้มันเกือบตี1เข้าไปแล้ว
“ฉันมีเรื่องอยากถาม”
“เรื่องไร แล้วนั่นแกอยู่ไหนทำไมเสียงดังชิบหาย”
เสียงงัวเงียของไอ้ปังทำให้ฉันอดขำไม่ได้ ก็นะเวลานี้ทุกคนคงจะนอนหมดแล้ว คงมีแต่ฉันนี่แหละที่มานั่งทำตัวเป็นนางเอกMVในร้านเหล้า
“ฉันอยู่ร้านมาเมา”
“หลังมอ?”
“อืม”
ร้านนี้ฉันก็ไม่ค่อยจะเข้ามานักหรอก อาจเป็นเพราะส่วนใหญ่ที่นี่มักมีแต่ผู้ชายมากกว่าผู้หญิง
“แล้วแกโทรมามีไร บ้านช่องก็ไม่กลับ”
ฉันว่าไอ้ปังคงต้องด่าฉันในใจอยู่แน่ ๆ ดูจากน้ำเสียงแล้วพรุ่งนี้คงโดนมันบ่นยาว ส่วนไอ้ไมล์เห็นพี่เดย์โทรมาลาให้ตั้ง 4 วันบอกว่าไม่สบายแต่ฉันว่าเรื่องนี้มันต้องมีที่มาที่ไป แต่ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันแค่อยากขอคำปรึกษาไอ้ปังมากกว่า
“แกรู้ตัวว่าเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“แบบนี้แบบไหน”
“เฮ้อออ..."
ฉันถอนหายใจออกมา ไม่คิดว่าเพื่อนตัวเองจะโง่ได้ขนาดนี้หรือว่าเป็นเพราะฉันถามกว้างไป?
“ที่แกชอบผู้ชายไง”
“อ๋ออ...ตั้งแต่ขึ้น ม. ปลายแล้วมั้ง”
“แล้วตอนแรกแกรู้สึกยังไง.”
ฉันถามออกมาอีกครั้ง เพราะอยากมั่นใจกับสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่ ใช่ค่ะ...เรื่องที่อยู่ ๆ ฉันก็มีอารมณ์กับผู้ชายนั่นแหละ ถึงจะคิดว่าตัวเองได้ทั้งผู้ชายแล้วก็ผู้หญิง แต่มันก็อดกังวลไม่ได้ว่าตัวเองจะเป็นทอมหรือเปล่า
“แกมีอะไรพูดมาตรง ๆ อย่าอ้อมโลก”
“สมกับที่เป็นเพื่อนฉัน”
“เข้าเรื่องเถอะ ฉันง่วง”
“คือ...เอ่อ...จะบอกไงดี.”
ฉันกำมือที่ถือโทรศัพท์แน่น ถ้าเป็นแก้วมันคงจะแตกคามือฉันจนได้เลือดไปแล้ว
“สักทีไอ้สัส”
ไอ้ปังโวยวายออกมา รู้สึกเหมือนฉันมาขัดเวลานอนของเพื่อนเลย. แต่แล้วไงอะ ตอนนี้ฉันกลุ้มใจอยู่นะ!!
“คือ...ฉันคิดว่าฉันมีอารมณ์กับผู้ชาย.” ฉันสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดออกมาช้า ๆ
“ปัง? ไอ้ปัง!!” ฉันตะโกนเรียกไอ้ปังเสียงดัง อีกนิดเจ้าของร้านจะออกมาไล่ฉันแล้ว ว่าแต่ไอ้ปังแม่งตกใจจนช็อคตายไปแล้วรึเปล่า.
“เออ ๆ ฉันยังอยู่ ฉันแค่ตกใจ”
“ฉันก็ตกใจตัวเองเหมือนกันว่าจะไม่คิดมากแล้ว ฉันคิดว่าตัวเองได้ทั้งชายหญิง แต่พอมาสิงอยู่ร้านเหล้าตั้งแต่ 4 ทุ่มจนตอนนี้ ฉันยังไม่มีความรู้สึกอยากลากผู้หญิงที่ไหนเข้าโรงแรมเลย”
ฉันพูดออกมายาวเยียด เจอผู้หญิงน่ารักก็ไม่มีอารมณ์หรือมีความรู้สึกอะไรเลย หรือว่าฉันชอบแนวเถื่อน ๆ เหมือนไอ้พี่อัศวิน.?
“แกบอกฉันได้ไหมว่าผู้ชายที่ทำให้แกเป็นแบบนี้คือใคร”
“ถ้าฉันพูดไปแล้วแกจะตกใจ”
“ไม่มีอะไรน่าตกใจเท่านี้แล้วสัส”
“อัศวิน”
ฉันพูดชื่อของเฮดว๊ากปี3ออกมา เจ้าของใบหน้าเถื่อน ๆ ที่เจอกันทีไหร่ต้องมีเรื่องให้ทะเลาะกันตลอด ใครมันจะไปรู้ว่าอยู่ ๆ เสียงครางของเขาวันนั้นจะทำให้ฉันจำมาจนถึงวันนี้
“ไอ้นายย!!! อัศวินไหน อย่าบอกนะ!!!”
“เฮดว๊ากปี3”
“เชี่ยยย!! ฉันจะเป็นลมไม่นงไม่นอนแม่งแล้ว แกรอฉันที่ร้านนะไม่เกินครึ่งชั่วโมงเจอกัน”
“เออ ๆ ”
ฉันตอบกลับแค่นั้นก่อนจะกดวางสายไป ฉันว่าตัวเองไม่ได้มานั่งกินเหล้าชิว ๆ แบบนี้นานแค่ไหนแล้วนะ ปกติกินเหล้า 3 แก้วฉันก็ไปแล้ว หมายถึงไปกับผู้หญิงอะ5555
“ขอโทษนะ”
“คะ?” ฉันเงยหน้ามองเจ้าของเสียงหวาน ๆ อ่า.ผู้หญิงเหรอ.
“นั่งด้วยคนได้ไหม” เจ้าของน้ำเสียงหวาน ๆ เอ่ยถามขึ้นมา
“เชิญคะ”
“ชื่อเฟย์นะ เธอล่ะ”
เฟย์นั่งลงตรงข้ามฉัน ตอนแรกฉันคิดว่าเป็นผู้หญิงเพราะเสียงเฟย์หวานมากแถมยังตัวเล็กน่ารักอีกด้วย
“นายคะ”
“เฟย์ไม่เคยเห็นนายที่นี่เลย”
“อ๋อ...นาน ๆ ทีจะมาอะ”
จะให้บอกว่าปกติฉันล่าแต่ผู้หญิงเลยไปร้านที่มีแต่หญิงเยอะ ๆ มันก็ดูยังไง ๆ อยู่
“มาคนเดียวเหรอ”
“ค่ะ”
ตอนนี้มาคนเดียว แต่อีกนิดไอ้ปังมันจะตามมา ซึ่งฉันจะไม่พูดแบบนั้นออกไปเด็ดขาด ถ้าฉันแค่อยากรู้อยากลองมันจะผิดไหม? เอากับผู้ชายคงไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงมากหรอก
“ไปต่อที่ห้องเฟย์ดีกว่า”
“ฉันแล้วแต่เฟย์เลย”
‘ขอโทษนะปัง ตอนนี้ฉันขอพิสูจน์ตัวเองก่อนแล้วกัน’
ครืด...ครืด....ครืด...
ครืด...ครืด...ครืด...
ฉันกับเฟย์จูบกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ความรู้สึกเหมือนจูบกับผู้หญิงนะ แต่แม่งไม่ใช่.!! มันแบบโอ้ยยยย!!!
“เฟย์ ฉันมีธุระต่อขอโทษทีนะ”
“นะ..นาย เดี๋ยวสิ!”
“โทษทีฉันรีบ”
ฉันผละออกจากเฟย์แล้วคว้ากระเป๋าตังกับโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะออกจากห้องทันที สรุปคือฉันเอากับผู้ชายไม่ได้!!
“ไอ้เหี้ยนายยย!!!!”
ฉันดันโทรศัพท์ออกจากหูทันทีที่กดรับสาย แม่งไอ้ปังของขึ้นแล้วว!! ชิบหายแน่ไอ้นาย
“ปังใจเย็น ๆ นี่เพื่อนไง”
“แกอยู่ไหนไอ้เวร!! ฉันโทรหาแกเป็นสิบสาย!! ถ้าอีก 10 นาที ฉันยังไม่เห็นหน้าแกนะ ฉันจะบอกไอ้ไมล์ให้แบนแกออกจากกลุ่ม!!”
ติ้ด!!
พูดจบสายก็ถูกตัดไป ฉันได้แต่กุมขมับตัวเองอย่างปวดหัว 10 นาที บ้านแกสิ!! ฉันขับรถมาที่คอนโดเฟย์ใช้เวลาเกือบชั่วโมง
หรือว่าจะทิ้งรถไว้นี่แล้วโบกวินไปดี.!! แต่เดี๋ยว ตี 2 มันจะมีวินที่ไหน โอ้ยยยไอ้นาย!! ไม่น่าตามเฟย์มาเลย!
“เพื่อนปัง”
“ไปไกล ๆ ตีน ฉันให้เวลานาย 10 นาทีแต่นี่มันเลยมาครึ่งชั่วโมงแล้ว!!”
“ฟังฉันก่อน อย่าพึ่งหงุดหงิดดิ.”
ฉันนั่งลงข้าง ๆ ไอ้ปังที่กระดกเหล้าจนหน้าดำหน้าแดง ไม่ได้แดงเพราะเมานะ แต่แม่งโมโหฉันอยู่นี่แหละ!!
“คือฉันแค่อยากรู้ว่าตัวเองได้ทั้งชายหญิงจริงไหม”
“แล้ว?”
ไอ้สัสทำหน้าทำตากวนส้นตีน ไม่ติดว่ากลัวไอ้ปังโมโหกว่าเดิมนะป่านนี้ฉันถีบมันตกเก้าอี้ไปแล้ว
“ฉันก็เลยจะลองเอากับผู้ชายดู”
“สรุป?”
“ฉันเอาไม่ลง ถึงเฟย์แม่งจะน่ารักน่าเอาชิบหายก็เถอะ”
ฉันตอบออกมาอย่างปลง ๆ น่ารักแค่ไหนถ้าไม่ใช่ผู้หญิง ฉันก็ยังไม่กล้ากิน.
“แล้วกับพี่อัศวินล่ะ”
“แค่เสียงครางฉันก็มีอารมณ์แล้ว!!”
ฉันตอบออกมาเสียงดังฟังชัด จนไอ้ปังที่กำลังแดกเหล้าอยู่ถึงกับถือแก้วเหล้าค้างกลางอากาศ
“ไหนแกบอกว่าเอากับผู้ชายไม่ลง”
“มันไม่เหมือนกัน สเปค ฉันอาจจะแบบเถื่อน ๆ ไงแก”
ไอ้พี่อัศวินมันคนละฟิวกับเฟย์อะ คือยังไงฉันก็อธิบายไม่ถูก รู้แค่เสียงครางของพี่มันโคตรปั่นป่วนอารมณ์ฉันสุด ๆ
“แกจะกดพี่เขาว่างั้นเถอะ”
“แล้วแกจะให้เขากดฉันเหรอ ระดับฉันต้องเป็นคนกดเท่านั้น”
“ทำไมเซนส์ฉันมันบอกว่าแกจะเป็นเมียเขา.นาย”
“พูดเหี้ยไรของแกเนี่ยสัส!”
แบบฉันนี่นะจะเป็นเมีย คนแมนที่ฟันหญิงมานักต่อนัก จะกลายเป็นเมียคนเถื่อนแบบนั้นได้ยังไง.!! ฉันต้องเป็นผัวเท่านั้น!!
“นายจะจีบพี่เขาเหรอ?”
“ไม่เชิง แต่ฉันอยากได้เขา. แค่นึกสภาพตอนที่เขาร้องครางได้ร่างฉันลูกฉันมันก็ตื่นแล้ว”
จะว่าไปตอนนี้ฉันก็ค้างตั้งแต่อยู่คอนโดเฟย์แล้วล่ะ จะหาคนมาช่วยปลดปล่อยหน่อยก็ไม่เห็นว่าจะมีสาวที่ไหนถูกใจเลย ส่วนใหญ่ก็มากับผัว! เห็นแล้วช้ำใจ. วันนี้คงต้องใช้วิธีโลกสวยด้วยมือเราอีกแล้ว
“กลับยัง ตาฉันจะปิดล่ะ”
“เออ ๆ แยกกันตรงนี้เลยแล้วกัน”
ฉันกับไอ้ปังแยกย้ายกันกลับบ้านช่วงตี 5 โห่สัส พระออกมาบิณฑบาตแล้ว
ฉันกลับมาถึงบ้านเกือบ ๆ จะ 6 โมง ว่าจะนอนสัก 3 ชั่วโมงคอยตื่นไปมหาลัย ดีนะที่วันนี้มีเรียนบ่าย ไม่งั้นคงได้โดดอีกแน่ ๆ ไอ้ไมล์ก็ไม่สบายไอ้ปังคงพอ ๆ กับฉัน แต่รอดูช่วงบ่ายว่ามันจะมาเรียนไหวรึเปล่า แต่ถ้าไม่มีใครมาฉันก็จะโดด5555
“สัสปัง แกไปนอนต่อที่บ้านไหม”
ฉันใช้ตีนสะกิดไอ้ปังที่นั่งสัปงกจนหัวกระแทกโต๊ะไปหลายที สงสาร. แต่ก็ซึ้งที่แม่งอุตส่าห์แหกขี้ตามาหาฉัน
“วันนี้มีเข้าเชียร์ป่ะ.”
“มี”
ถ้าไอ้ปังไม่ถามฉันก็เกือบลืมไปแล้ว ว่าวันนี้พวกรุ่นพี่เขานัดประชุมเชียร์
“งั้นฉันไม่กลับ”
“เดี๋ยวฉันบอกพี่เขาให้ว่าแกไม่สบาย”
“แล้วแกอะ”
ไอ้ปังเงยหน้าจากโต๊ะขึ้นมามองฉัน
“ฉันนอนมาแล้ว”
“งั้นฝากบอกด้วยแล้วกัน ตาฉันลืมไม่ขึ้นล่ะ”
สรุปแล้วคือพี่เปอร์มารับไอ้ปังกลับบ้าน ส่วนฉันก็อยู่คนเดียวซึ่งอยากจะบอกเหลือเกินว่า เพื่อนไม่อยู่ฉันจะอยู่ทำไมล่ะ โดดสิรอไร
ฉันเดินมาจนถึงโรงยิม ตอนนี้คนอื่น ๆ น่าจะประชุมเชียร์กันอยู่ทำให้ในโรงยิมไม่มีใครเลยนอกจากฉัน
ลูกบาสที่วางอยู่ใต้แป้นสามสี่ลูกถูกฉันหยิบขึ้นมาชู้ตลงห่วงทีล่ะลูก จำได้ว่าที่นี่ก็เป็นอีกที่หนึ่งที่ฉันเจอกับไอ้พี่อัศวิน เมื่อเล่นจนรู้สึกว่าเหงื่อท่วมตัวฉันก็นั่งลงใต้แป้นแล้ว ค่อย ๆ หลับตาลงช้า ๆ ขอพักสายตาหน่อยแล้วกัน
“ตื่นได้แล้ว”
ฉันปัดมือไปมาไล่แมลงที่บินอยู่แถว ๆ หูจนรู้สึกรำคาญเพราะไล่ยังไงมันก็ไม่ยอมไปสักที
“ถ้าไม่ตื่นฉันถีบนะ”
“อย่ากวนคนจะนอน!!”
ฉันพูดออกมาเสียงดัง แล้วหันหน้าหนีเจ้าสิ่งที่รบกวนเวลานอนของฉัน
ตุ้บบ!!
“เชี่ยใครถีบฉัน.!”
ฉันพูดขึ้นมาอย่างเอาเรื่อง แม่งเอ้ยยถีบตรงตูดฉันอีกเจ็บนะสัส!
“ฉันเองมีไรไหม?”
“ไอ้เหี้ยพี่วิน!”
- Writer
