“อรุณสวัสดิ์ดาบคม”
“เอ่อ...” คนถูกทักเลิ่กลั่ก เหงื่อออกมือทั้ง ๆ ที่อากาศเย็น เสียงหวานนั้นเหมือนเคลือบไปด้วยยาพิษสำหรับคม “คะ ครับ คุณนาย”
“ซื้อปาท่องโก๋มาฝาก กินกับโอเลี้ยงนะ แต่อย่ากินเยอะล่ะ ของทอดมันไม่ดีต่อสุขภาพ”
“ครับ ครับ คุณนาย”
“อื้ม” หนูนายิ้มกว้าง ก่อนจะเดินตัวปลิวเข้าไปในห้องทำงานของสารวัตรอย่างเคยชิน
คมเหมือนได้ยกภูเขาออกจากอก เป็นเวลาร่วมเดือนแล้วที่หนูนามีท่าทีแปลก ๆ จากที่เคยสร้างแต่ปัญหา ขึ้นโรงพักเพราะมีเรื่องไปทั่ว กลับกลายเป็นหนูนาที่สงบเสงี่ยม ที่เห็นเดินขึ้นโรงพักไม่เว้นวันแบบนี้ก็เพราะมาหาสารวัตรเท่านั้น ไม่ได้ทะเลาะกับใครเหมือนเมื่อก่อน
เล่นเอาตำรวจที่เคยเจอฤทธิ์เดชของหนูนามาหลายครั้งแทบหัวใจวายในตอนแรก ๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นความเคยชินที่ได้เห็นหน้าตัวแสบทุกวัน คงจะมีแค่ดาบคมนี่แหละที่ไม่ชินเสียที เห็นหน้าหวาน ๆ นั้นทีไรก็อดอกสั่นขวัญแขวนไม่ได้
นายดาบนั่งลงปร
