ตอนที่ 3 ความรักจากครอบครัว
1628 Words
หลังจากไข่มุกอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว ก็เดินลงมาชั้นล่าง และตรงเข้าไปในห้องครัวเพื่อทักทายแม่ครัวประจำ 'คฤหาสน์' ดั่งเช่นทุกวัน
"อรุณสวัสดิ์ค่ะป้าทิพย์"
"อ้าว! คุณหนูมุกของป้า มีอะไรให้ป้าช่วยไหมคะ"
"ไม่มีค่ะมุกแค่จะมาดูว่าวันนี้ป้าทิพย์ทำอะไรให้มุกกินน๊าา"
"แหน่ะ! คุณหนูอ้อนป้าแบบนี้จะเอาอะไรคะ"
"ป้าทิพย์รู้ทันมุกอีกแล้วไปดีกว่าเบื่อคนรู้ทันจังเลยค่ะ"
"ป้าเห็นคุณหนูมาตั้งแต่อ้อนแต่ออกรู้ไปยันไส้เลยล่ะค่ะว่ามีกี่ขด"
"ฮ่า ฮ่า..ขนาดนั้นเลยหรอคะถ้าแบบนั้นป้าทิพย์คงต้องไปเป็นหมอแล้วล่ะค่ะ...คิคิ"
"โอ้ยไม่เอาหรอกค่ะเป็นลมตายพอดีถ้าได้เห็นไส้ของคนจริงๆ"
จากนั้นเสียงหัวเราะของคนทั้งสองก็ดังไปทั่วทั้งห้องครัวไข่มุกและป้าทิพย์มักจะคุยเล่นกันอย่างนี้เสมอเมื่ออยู่ด้วยกันไข่มุกไม่เคยคิดว่าป้าทิพย์เป็นแค่แม่ครัว
เคารพรักนับถือเสมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง เพราะพ่อกับแม่พร่ำบอกเธอเสมอว่าไม่ให้ดูถูกคนอื่น
"เอ..เสียงใครกันน๊าดังไปยันหลังบ้านเลย" เป็นเสียงม๊าของมุกนั่นเอง
"โถ่ม๊าไม่ได้ดังขนาดนั้นสักหน่อยค่ะ" มุกพูดพร้อมทำหน้ายู่ใส่ม๊าของเธอ
ส่วนม๊าอมยิ้มแล้วส่ายหน้าไปมากับความขี้อ้อนของลูกสาวคนเดียวของบ้าน
"ม๊าเค้าไม่ได้พูดเกินจริงซะหน่อยเลยนะ" เสียงประมุขของบ้านดังขึ้น
"อ้าวป๊า.. นี่มารุมมุกกันหรอคะ" มุกพูดจบก็เบะปากใส่ป๊าทันที..
แล้วทั้งหมดต่างก็หัวเราะใส่กันช่างเป็นช่วงเช้าที่แสนสดใสเสียจริงเช้านี้ในบ้านดูครึกครี้นเพราะทุกคนลงมานั่งกินข้าวพร้อมหน้ากัน
"ไงเจ้เมื่อคืนหลับฝันดีมั๊ย" ไข่ตุ๋นแซวขึ้น
ไข่มุกหันไปถลึงตาใส่น้องชายของเธอทันทีสองหนุ่มได้แต่นั่งอมยิ้ม
"นั่นสิวันนี้ลูกสาวของป๊ากับม๊าดูร่าเริงกว่าทุกวันเลยนะเอ๋หรือว่าม๊ากับป๊าตกข่าวอะไรไป"
เสียงประมุขของบ้านดังขึ้น
"โถ่วป๊าม๊าไม่มีอะไรหรอกค่ะกินข้าวกันดีกว่าดูสิคะวันนี้ป้าทิพย์ทำแต่ของโปรดของป๊ากับม๊าทั้งนั้นเลย"
"ไม่ว่าจะเป็นปลาทับทิมทอดกระเทียมถัดไปอีกจานก็ผัดผักรวมใส่กุ้งถัดไปอีกก็กุ้งอบวุ้นเส้นโน่นก็ต้มยำข่าไก่มีแต่ของดีประโยชน์ทั้งนั้นเลยค่ะ"
"สุดท้ายตามด้วยน้ำต้มใบเตยหอมเย็นชื่นใจดีจังเลยนะคะเนี่ย"
"ป๊าว่าลูกสาวเราช่างพูดช่างประจบเหมือน เดิมมั๊ยคะม๊าว่าไม่เคยโตขึ้นเลยจริงๆ ปีนี้ก็ยี่สิบแล้วน๊าหนูมุกของม๊าแต่ก็เหมือนเด็กสิบขวบไม่มีผิด"
"แล้วความหวังของม๊ากับป๊าที่จะได้อุ้มหลานจากมุกจะมีมั๊ยเนี่ยในเมื่อลูกสาวป๊าไม่เคยโตสักที"
"โถ่ป๊า..พูดอย่างนี้มุกก็เสียหายหมดเลยสิคะ อีกอย่างมุกยังเรียนไม่จบเลยเหลืออีกตั้ง 2 ปีแหน่ะ"
"อืม..แต่ถ้าป๊าอยากได้หลานจริงๆบอกสองหนุ่มเลยค่ะน่าจะมีไวกว่ามุกน๊า"
"อืม..ว่าแต่เราสองคนเถอะต้มตุ๋นมีแฟนกับเค้ายัง" ป๊าถาม
"โห่! ป๊าเรียกผมสองคนซะเป็นมิชฉาชีพเลยเอาชื่อมารวมกันเฉยแบบนี้ก็ได้หรอ" เป็นเสียงของไข่ต้มจากนั้นทั้งโต๊ะก็หัวเราะดังลั่นกันเลย
หลังจากการพูดแซวของทุกคนจบลงบนโต๊ะอาหารของบ้านก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขและความอบอุ่นจนล้นณ.บ้านหลังนี้
"บ้านสุวรรณกนก"
ไม่มีสิ่งใดเกินจริงการมีครอบครัวที่อบอุ่นรักและเข้าใจซึ่งกันและกันมันดีที่สุดแล้วจริงๆ บ้านที่ฉันรัก
หลังจากมื้อเช้าจบลงทุกคนต่างแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตนป๊าม๊าก็เข้าบริษัทส่วนสามแฝดก็เข้ามหาลัยตามปกติ
เมื่อไข่มุกเดินมาถึงโต๊ะประจำของพวกเธอ สามคนแต่วันนี้สงสัยเธอมาเช้าไปสองศรีเพื่อนรักจึงยังมาไม่ถึง ในระหว่างที่นั่งรอเพื่อนเลิฟอยู่นั้นเองก็มีบุคคลหนึ่งเดินเข้ามาจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก "พี่ขุมทรัพย์นั่นเอง"
"มอนิ่งค่ะน้องไข่มุกพี่ขอเรียกสั้นๆ ว่ามุกได้ไหมคะ"
"ได้สิคะ" คนตอบกลับหน้าแดงปาน มะเขือเทศสุก
"อืมเรายังไม่มีไลน์กันเลยมาแลกไลน์ กันค่ะเอาโทรศัพท์ของน้องมุกมาให้พี่" จบคำพูดของขุมทรัพย์โทรศัพท์เครื่องหรูรุ่นล่าสุดข้างหลังเป็นรูปแอลเปิ้ลโดนกัดก็วางตรงหน้าของขุมทรัพย์ด้วยความเต็มใจ
จากนั้นเสียงไลน์แจ้งเตือนก็ดังขึ้นว่าคุณได้เพิ่มเพื่อนแล้วชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอ "คุณแฟน" อั๊ยยะ! เอาโทร ศัพท์ไปตั้งชื่อเฉยไข่มุกได้แต่คิดในใจ
"งั้นพี่ไปเรียนก่อนนะคะเพื่อนน้องมุกเดินมาโน่นแล้ว"
"ค่ะบ๊ายบายเจอกันตอนกลางวันนะคะ" พี่ขุมทรัพย์หันกลับมาทำท่าโอเคจากนั้นก็เดินกลับไป
"ไงคะเพื่อนสาวเมื่อกี้เหมือนเห็นอะไรแวบๆ เลย" มีตังกล่าว
"นั่นสิฉันก็เห็นเหมือนกัน" มีนาเสริม
"สองคนนี้จะมาแซวทำไมยะไปขึ้นเรียนมาสายนะคะสองสาว"
"เฮ่อ! ฉันเริ่มเหม็นกลิ่น ความรักแล้วล่ะมีตัง" มีนากล่าว
"ใช่ๆ ฉันเห็นด้วยอีกอย่างพวกฉันจะมีธุระปะปังกันบ้างไม่ได้หรอจ๊ะแม่คนสวยรวยเสน่ห์แถมบ้านโครตจะรวยทรัพย์อีกต่างหากไม่รู้ทำบุญด้วยอะไรกันนะเพื่อนฉันเนี่ย" มีตังร่ายยาวใส่เพื่อนสาวเสร็จแล้วก็พากันขึ้นห้องเรียนไป....
ทางด้านของขุมทรัพย์
"เฮ้ยไอ้ขุมคนนี้มึงจริงจังหรอวะ" กาวเพื่อนของขุมกล่าวขึ้น
"นั่นสิไอ้ขุมกูไม่เคยเห็นมึงจีบใครเลยปกติแดกเสร็จก็เททิ้งเหมือนเศษอา หารข้างทางโน่น" เกลือเสริมอีกคน
"เออมึงตอบพวกกูดิแม่งลืมเอาปากมาหรอวะปกติเห็นด่าพวกกูเก่งชิบหาย" เก้งถามอีกคน
"เออเออพวกมึงจะถามอะไรกูนักหนาดูๆ ไปก่อนเว้ย เหยื่อเด็ดๆ มันต้องเก็บไว้กินนานๆป่ะวะ
"อีกอย่างของสดๆ ซิงๆ ใครจะไม่ชอบวะยิ่งตอนอยู่ไกล้ๆ คือแบบกลิ่นแม่งโครตหอมอ่ะ"
"เฮ้ยขนาดนั้นเลยหรอวะ" เกลือถาม
"แต่กูยอมรับเลยนะว่าคนนี้แม่งโครต สวย สวยแบบเหี้ยๆ เลยอ่ะ" กาวพูด
"มึงเอาดีๆดี๊ตกลงสวยหรือเหี้ย" ขุมถามเพื่อน
"แหม..กูก็แค่เปรียบเทียบป่ะวะสาดขุม"
"ป่ะ..ขึ้นเรียนกันเถอะพ่อกูยิ่งด่าๆ กูอยู่พักนี้คะแนนตกเกินไปปีสุดท้ายแล้วกูขอตั้งใจเรียนหน่อยคงไม่ตายมั้ง"
"แหมพ่อมึงเป็นเจ้าของมหาลัยมึงจะกลัวอะไรวะ" เกลือพูด
"เถอะน่าเหลืออะไรไว้ให้กูภูมิใจมั่งเหอะ" ขุมกล่าว
"ไม่น่าเชื่อคนอย่างมึงคิดดีๆกับเค้าก็เป็น" เกลือพูดเสร็จก็วิ่งเผ่นขึ้นห้องเรียนไปเลยจากนั้นทุกคนก็ตามกันขึ้นห้องเรียนไป...
พักเที่ยงว้นนี้ทั้งสองคนนัดเจอกันที่โรงอาหาร เป็นครั้งแรกที่ไข่มุกจะได้นั่งกินข้าวกับผู้ชายที่ตัวเองปลื้มสุดๆ..
"เขินวุ้ยย" ไข่มุกพึมพำเบาๆ แต่เพื่อนก็ได้ยินแหละ
"เก็บนอเอ้ยเก็บอาการบ้างย่ะเพื่อนรัก" มีนากล่าว
ไข่มุกได้แต่ร้องชิ! แล้วทำปากยู่อย่างน่ารัก พร้อมเดินไปหาคนที่นัดไว้เมื่อเดินไปถึงไข่มุกก็ร้องทักเขาทันที
"พี่ขุมทรัพย์ "
"อ้าวมาแล้วหรอน้องมุก"
"ค่ะถ้าไม่มาพี่จะเห็นมุกหรอ"
"ฮิ้ว ฮิ้ว" เพื่อนของขุม แซวกันยกใหญ่
"พวกมึงนี่หุบปากไปเลยถ้าปากมันว่างมากมาแดกตรีนนกูมั๊ยรับรองอิ่มไปยันพรุ่งนี้เลย"
"ม่ายยยพวกกูเกรงใจไปเว้ยไอ้เกลืออยู่แถวนี้แล้วกลัวว่าก้างมันจะติดคอเอาวะหรือไม่ก็แดกข้าวไม่ลงเพราะเห็นคนมีคู่เขาจีบกันโว้ยยย"
ทั้งสามสาวได้แต่หัวเราะให้กับความ กวนบา ทาของเพื่อนพี่ขุม
"อย่าไปถือสาพวกมันเลยนะครับเพื่อนพี่มันก็เป็นกันแบบนี้แหละ" พี่ขุมพูดจบทั้งสามสาวก็พยัคหน้ารับจากนั้นก็เดินไปสั่งข้าวมานั่งกินด้วยกันระหว่างรอข้าวขุมทรัพย์ก็ถามไข่มุกขึ้นว่า
"น้องมุกครับ"
"ว่าไงคะ"
"พี่จะถามว่าน้องมุกชอบกินอะไรเป็นพิเศษไหมครับ"
"ไม่มีค่ะมุกกินได้หมด"
"แต่พี่มีนะครับพี่ชอบกินไข่เจียว"
"ทำไมล่ะคะ"
"ก็จะได้เจียวเป็นหนึ่งใด ใจเป็นหนึ่งเดียวไงครับ" มุกไข่เจียวก็มาค่าา
" ฮิ้ววววๆๆ "
เพื่อนๆในโรงอาหารต่างโห่ร้องแซวมุขเสี่ยวๆของขุมเพื่อใช้จีบสาว
"คนบ้า" ไข่มุกนั่งก้มหน้างุดไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสบตากลัวพี่ขุมเล่นมุขใส่อีกก็คนมันเขินวุ้ยสักพักข้าวที่สั่งก็มาเสิร์ฟต่างคนต่างนั่งกินกันเงียบๆ เมื่อกินเสร็จแล้วก็แยกย้ายกันไปเรียน.
...
- Writer
