ผมสะดุ้งตัวตื่นในช่วงสายของวันต่อมา ฟองยังคงนอนอยู่ท่าเดิม ผมเลยต้องค่อย ๆ จับแขนและขาของเธอออกจากตัวของผม ลุกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเปิดม่านออกเล็กน้อย ให้ได้มีแสงสาดส่องเข้ามาบ้าง แต่ไม่ให้มากจนรบกวนการนอนของคนตัวเล็กที่ยังคงหลับไม่รู้เรื่อง
เดินไปดูตะกร้าผ้า เสื้อผ้าของเธอซักไปหมดแล้ว ผมลองเดินออกไปด้านนอกห้องนอนแล้วมองสำรวจไปรอบ ๆ ดูสะอาดเอี่ยมแบบนี้ก็คงทำความสะอาดเรียบร้อยหมดแล้วเช่นกัน
พอเดินกลับเข้ามาในห้องนอนก็เห็นว่าฟองกำลังเอามือปัดป่ายไปทั่วที่นอน
“อื้อ” อีกทั้งยังส่งเสียงครางในลำคอไปด้วย ผมยืนกอดอกมองอยู่ที่ปลายเตียง รอให้แม่คุณเขาลุก เธอรู้สึกตัวตื่นแล้วแต่ก็ไม่ยอมลุกขึ้นมาเสียที
“มาร์ช” พอลืมตาขึ้นมาได้ ก็แหกปากเรียกผมทันที ไม่รู้จะดีใจหรือเศร้าใจดี ที่ฟองเรียกหาเป็นคนแรก
“ว่าไง”
“มึนหัว” ว่าแล้วเชียว เรียกผมแบบนี้นี่ไม่น่าใช่ว่าเรียกเพราะพิศวาสอะไรหรอก เธอไม่ได้หว
