CHAPTER 7
มหาวิทยาลัย
ถึงเมื่อคืนเราจะอยู่ด้วยกัน แต่เช้าวันนี้เราก็ต่างคนต่างมา เราขับรถของตัวเองมาเรียน ผมและฟองเดินเข้าไปหาพวกเพื่อนตรงที่ประจำของพวกเรา ก็ไม่มีใครสงสัยว่าทำไมเราถึงมาพร้อมกัน มันเป็นเรื่องบังเอิญได้อยู่แล้ว
“ไอ้มาร์ช เมื่อวานไม่กลับบ้านเลยนะ” ไอ้กราฟทักขึ้นมาทันทีที่ผมหย่อนสะโพกนั่งลง
“มึงติดใจสาวคนนั้นมากเลยเหรอวะ” ไอ้ภีมตบบ่าผมแล้วเอ่ยถาม
“เออ” ยอมรับไปแบบนี้นี่แหละง่ายดี
“เชี่ย… มึงมีเมียเหรอ” นุ่นถามขึ้นมา หน้าตามันก็ดูตกใจไม่น้อยที่ผมยอมรับว่าติดใจสาวคนนั้น
“ไม่มี ไม่ได้คบแบบแฟน”
“แล้วมึงคบแบบไหน” คราวนี้เป็นกลอยที่แสดงสีหน้าสงสัย เธอคงไม่เข้าใจกับความสัมพันธ์ของผม
“เสือกไรอะ”
“มาร์ช” กลอยกดเสียงต่ำราวกับระงับอารมณ์โกรธ แล้วคว้ากระเป๋าของตัวเองตีลงที่กลางกบาลของผม
“ถามจริง ไม่ใช่แฟนจริงเหรอ” น้องสาวผมถามออกมา ผมพยักหน้าให้เป็นคำถาม มีนก็เลยถามต่อ “แล้ว
