“เดี๋ยวอยู่ช่วยทำความสะอาดก็แล้วกัน” ผมหันไปบอกเจ้าของห้องด้วยน้ำเสียงจริงจัง ตั้งใจที่จะอยู่ช่วยจริง ๆ
“หูยยย ไม่เอาหรอก เกรงใจจังเลยอะมาร์ช” ปากบอกเกรงใจ แต่สีหน้าและแววตานี่ออกอาการมากเลยนะว่าดีใจที่จะมีคนช่วยทำเนี่ย
“ฮึ” ผมกระตุกยิ้มที่มุมปาก แล้วส่ายหน้าเล็กน้อย ไม่ได้เอือมระอาอะไรหรอก กำลังเอ็นดูคุณหนูฟองเขานั่นแหละ
“เพิ่งบ่ายสอง เดี๋ยวสักห้าโมงเย็นค่อยทำเนอะ” ฟองมองนาฬิกาที่ผนังแล้วเอ่ยออกมา ผมก็พยักหน้าตอบตกลง ตัวผมน่ะเมื่อไหร่ก็ได้อยู่แล้ว
ระหว่างนี้เราต่างคนต่างนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือของตัวเอง สักพักเจ้าของห้องก็ขยับตัวนั่งตะแคงเอียงศีรษะซบกับพนักพิง ปิดเปลือกตาแล้วนิ่งไปเลย สักพักเธอก็ขยับตัว หัวคิ้วย่นเข้าหากัน ราวกับว่านอนไม่สบายเท่าไร
“แทนที่จะไปนอนในห้องแต่แรก” ผมลุกเข้าไปหาคนตัวเล็ก เธอนั่งงอตัวบนโซฟาเดี่ยวแบบนี้ก็คงไม่สบายตัวหรอก
ผมค่อย ๆ ช้อนร่างเล็กขึ้นแล้วเดินดุ่ม
