“ไม่น่าเชื่อว่าเยาวดาจะให้เธอแต่งตัวออกจากบ้านมาแบบนี้"
ฐานมาศนั่งรอว่าที่เจ้าบ่าวกับว่าที่เจ้าสาวที่เธอไม่ได้อยากให้แต่งงานกันอยู่ในร้านที่เต็มไปด้วยชุดแต่งงานที่นำเข้ามาจากต่างประเทศ เธอทักทายคนที่เดินเข้ามาอย่างเสียมารยาเพราะไม่คาดคิดว่าคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกหลานเจ้าสัวที่เคยรวยระดับต้นๆของเมืองไทยจะแต่งตัวแบบนี้
“สวัสดีค่ะ"
อัญญามองหน้ามองหลังด้วยความตื่นตาตื่นใจในความหรูหราของร้านพรีเวดดิ้งและหาทางจะกลับออกไปด้วย เธอยกมือไหว้หญิงกลางคนตรงหน้าที่เขาเดินไปลงไปนั่งข้างๆ เธอไม่รู้ว่าคนตรงหน้าเป็นใครแต่คงสำคัญไม่อย่างนั้นเขาคงไม่นั่งลงแบบอย่างสนิทสนมแบบนั้น
"แมว พาอัญญาไปลองชุดที่ฉันเลือกเอาไว้ ฉันเสียเวลารอมานอนแล้ว"
คนที่มาทำหน้าที่แทนเจ้าสัวธนินท์เรียกเจ้าของร้านมาพาตัวว่าที่เจ้าสาวที่ดูขัดหูขัดตาเธอให้ออกไปให้ไปก่อนที่เธอจะพาลโมโหแล้วเรื่องอาจจะไปถึงหูของเตี่ยเธอได้ เธออยากใช้
