"ฉันจะไปนั่งชมสวนซะหน่อย อัญญาเธอช่วยจัดของว่างไปให้ด้วยนะ อื้มแล้วก็ไปคุยเรื่องของเรากันต่อด้วยที่คุยค้างไว้ เมื่อคืน ฉันอยากฟังต่อ ส่วนอาตี๋ณพถ้าไม่มีอะไรแล้วลื้อก็ควรจะไสหัวกลับไปได้แล้ว"
เขาพูดย้ำคำใส่อรรณพโดยเฉพาะคำว่าเมื่อคืน ประกาศให้รู้ทั่วกันว่าเขากับอัญญานอนคุยกันแนบชิดกันขนาดไหน คนอื่นน่าจะกลับไปได้แล้วถึงจะเป็นน้องชายร่วมสายเลือดก็ตาม
คนพูดไม่ได้ปล่อยให้อัญญาไปเตรียมของว่างอย่างที่พูด มือหนากระชากแขนบอบบางของเธอจนตัวปลิวตามเขาไปอย่างง่ายดาย
และไอ้เรื่องเมื่อคืนที่เขาพูดถึงก็ไม่มีจริง เขากับเธอไม่เคยคุยอะไรกันทั้งนั้นไม่เคยคิดจะตีสนิทด้วยซ้ำเพราะเธอเป็นแค่นางบำเรอ ที่ลากออกมานี้ก็เพราะอยากเอาชนะอรรณพ
คนตัวเล็กได้แต่นิ่วหน้าเพราะความเจ็บที่แล่นไปทั่วแขนที่เจ็บปวดราวกับว่าแขนนั่นหักไปแล้ว เธอไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมาเพราะกลัวจะมีปัญหาแค่เขาจ้องหน้าน้องชายตัวเองราวกับจะกิน
