"อย่านะคะ"
เธอไม่เคยคิดอยากได้สมบัติอะไรเลยเพราะที่พวกเขาเลี้ยงดูมาจนเติบใหญ่ก็นับว่าบุญโขแล้ว และถ้าเธอได้สมบัตินั้นมาทุกคนก็ต้องลำบากเธอยิ่งทำแบบนั้นไม่ได้ใหญ่เลย เธอไม่อยากให้ใครเดือดร้อน
"เธอจะปล่อยให้ปลิงพวกนั้นสุขสบาย ทั้งที่ฉันจะช่วยแย้งมาเธอก็ไม่เอา อย่าโง่นะอัญญาคนพวกนั้นมีเงินตั้งห้าสิบล้าน"
น้ำเสียงของคนอารมณ์ดีเริ่มมีความหงุดหงิดปะปน ยิ่งใบหน้าเชิดๆของคนพวกนั้นลอยเข้ามาในความคิดก็ยิ่งทวีคูณความไม่พอใจในตัวหญิงสาวที่มักน้อยไม่อยากได้อะไรเลย
เขาไม่ได้เสียดายเงินที่ตาของเขายกให้คนพวกนั้นถ้ามันมีค่าสำหรับคนพวกนั้น แต่เปล่าเลยเงินก้อนใหญ่กำลังจะหมดเพราะคนใช้ไม่รู้จักคุณค่าของมัน
"แต่พวกเขาเป็นญาติของฉันนะคะ ฉันไม่อยากให้พวกเขาต้องมาลำบากถ้าคุณท่านรู้คงไม่สบายใจ"
อัญญามีแววตาเศร้าหมองลงอีกครั้งเมื่อนึกถึงคนที่จากไป คุณท่านเฝ้าแต่อยากให้ลูกหลานสุขสบายถ้าเธอทำให้ใครลำบากคนตายคงตา
