Set My Heart ดวงใจพ่อเลี้ยง

Chapter 1

'ล่วงหน้าไปก่อนพี่นะ แล้วเราไปเจอกันที่นั้น'

ตลอดทางฉันนั่งตัวสั่นอยู่ในรถกลัวไปหมดทั้งพี่สาวทั้งสองคนที่ต่างคนต่างหนีเอาตัวรอดกันยกใหญ่ โดยที่ฉันไม่สามารถที่จะช่วยอะไรทั้งสองคนได้เลย พวกเขาเสียสละที่จะให้ฉันรอดแล้วพวกเขายอมที่จะเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงเพื่อล่อพวกนั้น ฉันรู้สึกแย่จริงๆนะ 

@ไร่บดินทร์

รถแท็กซี่ขับเข้ามาเรื่อยๆหนทางช่างยาวไกลเกรงใจเขาแปลกๆด้วย ไม่ได้สนิทสนมอะไรกับเขามาก่อเลยด้วยแต่จะมาขอความช่วยเหลือจากเขานั้นฉันก็เกร็งๆอยู่นะ รถแล่นมาถึงตัวบ้านเขาจอดรถฉันหยิบเงิินในกระเป๋าจ่ายให้พี่คนขับแล้วหยิบกระเป๋าเดินออกมาอยู่หน้าบ้านหลังงาม

"ฉันจะบอกเขาว่ายังไงดี แล้วจะดูน่าเกลียดไปมั้ยเนี้ยไม่ได้รู้จักแต่จะไปขอความช่วยเหลือเขาเนี้ย เห้ออออ"

"มาหาใครคะ"

ผู้หญิงดูมีอายุคนหนึ่งเดินออกมาจากตัวบ้าน หล่อนเห็นฉันแล้วรีบเอ่ยถามทันทีตามประสานั้นแหละก็ฉันมาบุกรุกบ้านเขานะสิ 

"มาขอพบพ่อเลี้ยงบดินทร์ค่ะ"

"งั้นรอสักครู่นะคะดิฉันจะไปเรียนพ่อเลี้ยงก่อน"

พูดจบเธอก็เดินเข้าไปในตัวบ้านทันที ฉันนั่งรอตรงม้านั่งหน้าบ้าน บรรยากาศที่นี่ร่มรื่นดีจังเลยน่าอยู่ชะมัด

"คุณคะเชิญด้านในค่ะ"

ฉันมองสบตากับพี่เขาที่ส่งยิ้มมาให้อยู่ก่อนแล้ว ฉันรีบลุกขึ้นแล้วเดินตามเธอไปทันทีฉันว่าจะขอให้เขาแนะนำที่อยู่หรือว่าบ้านเช่าแค่นั้นแหละฉันคงไม่รบกวนคุณเขามากไปกว่านี้

"เชิญห้องนี้เลยค่ะพ่อเลี้ยงรออยู่แล้ว"

"ขอบคุณนะคะ"

ฉันยิ้มให้พี่เขาแล้วค่อยๆเดินเข้าไปด้านใน ฉันเห็นแค่ด้านหลังของเขาเพราะเหมือนเขากำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ 

"สวัสดีค่ะ"

ฉันส่งเสียงไปก่อนเพื่อให้เขาหันมามองฉันก่อน อยู่ๆจะไปนั่งกับเขาเลยนั้นมันดูไม่มีมารยาทไปหน่อย

"เชิญครับ อ๊ะ หนูนา"

ฉันเงยหน้ามองหน้าฉันก่อนจะชะงักเบิกตากว้างบวกกับสรรพนามที่เขาเอ่ยเรียกชื่อฉัน ฉันว่าฉันไม่เคยรู้จักเขานะทำไมเขารู้จักชื่อฉัน เอ๊ะหรือว่าพี่สาวฉันจะบอกเขาไว้แล้ว

"เอ่อ พ่อเลี้ยงบดินทร์ใช่ไหมคะ"

ฉันเอ่ยถามเขาอย่างกล้าๆกลัวๆ เอาจริงๆเขาก็ดูเป็นคนใจดีนะยิ้มอ่อนโยนมากแล้วก็ หล่อมากเลยแหละ 

"ครับ มานั่งก่อนสิ"

ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆเขาแล้วค่อยๆนั่งลงตรงข้ามกับพ่อเลี้ยงบดินทร์ เขายิ้มให้กับฉัน ยิ้มแปลกๆอ่ะ ไม่ชิน 

"คือพี่หนูนิดให้หนูนามาหาพ่อเลี้ยงบดินทร์ค่ะ แต่หนูเกรงใจพ่อเลี้ยงเอาเป็นว่าหนูมาไกลไม่รู้จักที่นี่เลย อยากจะขอความช่วยเหลือจากพ่อเลี้ยง คือหนูอยากจะได้บ้านเช่าซักหลังหนึ่งค่ะ พอจะมีแถวๆนี้มั้ยคะ"

ฉันเอ่ยถามออกไปแล้วยิ้มแห้งๆให้กับเขา ลำบากใจจริงๆที่จะต้องมาขอความช่วยเหลือจากคนที่ไม่รู้จักอ่ะเกรงใจเขา

"แล้วพี่สาวเราล่ะ"

"พี่หนูนิดบอกว่าจะตามหนูมาที่นี่ค่ะ แต่ตอนนี้หนูต้องหาที่อยู่ก่อนค่ะ รบกวนพ่อเลี้ยงช่วยกรุณาหาบ้านเช่าซักหลังให้หน่อยได้มั้ยคะ ส่วนค่าใช้จ่ายหนูนาพอมีเงินติดตัวมาค่ะแต่ว่าไม่อยากได้แพงมาก แหะๆ "

"ไปหาทำไมอยู่ด้วยกันที่นี่สิ ห้องนอนมีเยอะแยะเลย"

ฉันรีบส่ายหน้าปฎิเสธทันที ไม่ได้สิแค่นี้ก็รบกวนเขามากแล้วทั้งๆที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ถึงจะเคยได้ยินพี่สาวฉันพูดถึงให้ฟังอยู่บ้างก็เถอะ

"ไม่ดีกว่าค่ะแค่นี้ก็เกรงใจมากแล้วค่ะพ่อเลี้ยง หนูรบกวนแค่คำแนะนำก็พอค่ะ แล้วก็บ้านเช่า เอ่อ หนูรบกวนแค่นี้ค่ะหนูเกรงใจจริงๆ"

"พี่จะให้หนูนาอยู่ที่นี่ ใจอยู่ข้างนอกมั้ยเข้ามาหน่อย"

"ค่ะพ่อเลี้ยง"

"เอากระเป๋าคุณหนูนาไปไว้ที่ห้องข้างๆฉัน"

ฉันอ้าปากค้างทันทีก่อนจะรีบดึงกระเป๋าขึ้นมาวางไว้ที่หน้าตัก ฉันไม่ยอมหรอกนะนี่จะตัดสินใจคิดเองเออเองเลยเหรอไง ไม่ถามความคิดเห็นฉันซักคำเลย

"พ่อเลี้ยงคะแต่หนูนาว่า"

"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้นหนูต้องอยู่ที่นี่ ไว้พี่สาวเรามาค่อยคุยเรื่องบ้านเช่าใหม่ โอเคนะพี่จะไปทำงานก่อน"

พูดจบเขาก็เดินอมยิ้มออกไปทันทีอะไรของเขาเนี้ยฉันงงไปหมดแล้วนะ

"เดี๋ยวสิคะพ่อเลี้ยง พ่อเลี้ยงคะ อะไรของเขาเนี้ย"