"นี่เป็นจดหมายตอบกลับจากลูกค้าที่เรานัดเจรจาสัปดาห์ที่แล้วค่ะ หาว ~" ปลายฝนพูดจบก็ปิดปากเล็กที่หาวมาทั้งบ่าย ยาแก้แพ้กำลังออกฤทธิ์ให้เธอรู้สึกง่วงจนเผลอคอพับหลับหน้าคอมอยู่หลายครา แม้จะอัดคาเฟอีนในกาแฟไปถึงสองแก้วแล้วแต่ก็เหมือนจะไม่ได้ช่วยให้เกิดผลอะไรต่อดวงตากลมคู่นี้เลย
ดีแลนไม่ได้เปิดจดหมายตอบโต้ของลูกค้าที่เธอส่งมา แต่เขากำลังจดจ้องคนตัวเล็กที่กำลังดื้อใส่ทั้งที่บอกให้กลับไปพักหลายรอบ ก่อนที่จะหันไปพยักหน้าให้อีธานออกจากห้องไปก่อน แล้วตนก็รีบลุกเดินไปหาเธอที่กำลังยืนไม่ค่อยตรง
"คะ?" ปลายฝนทำหน้าเหลอหลา ตกใจเล็กน้อยที่อยู่ ๆ เขาก็พุ่งตรงมาหาทั้งที่ยังไม่ทันตั้งตัว
"ตัวหายแดงแล้ว" ดีแลนจับแขนบางขึ้นมาดู เหมือนว่าอาการผืนแดงจะหายไปแล้ว
"ค ค่ะ ฉันไม่ได้รู้สึกคันแล้ว" เธอตอบเสียงติดขัด เพราะนี่เป็นครั้งแรกเลยที่เขาใกล้ชิดกับเธอขนาดนี้ กลิ่นน้ำหอมที่ลอยมาเตะจมูกแล้วยังสัมผัสมือเธออย่างอ
