ตอนที่ 4
1007 Words
ณ คฤหาสน์สุริยการ
สุริยพิศุทธิ์ที่เพิ่งเดินเข้าบ้านได้ยินเสียงพ่อแม่พูดคุยกันกะหนุงกะหนิงมาจากห้องนั่งเล่น รอยยิ้มระบายบนใบหน้าเพราะพ่อกับแม่เขาแม้จะอยู่ในช่วงวัยเกือบ 60 ปี แต่พ่อกับแม่ก็ยังพูดคุยกันแบบหนุ่มสาว ทั้งยังหยอกเย้ากันและกันเสมอ นั่นทำให้เขาเห็นพ่อกับแม่เป็นต้นแบบของความรัก
ซึ่งเมื่อคนเราจะอยู่ด้วยกัน จะแต่งงานเป็นครอบครัวเป็นสามีภรรยา ก็ย่อมต้องมีความรักเป็นที่ตั้ง เพราะเมื่อมีความรักนำทาง ไม่ว่าจะมีอุปสรรคอะไรผ่านเข้ามา เขาเชื่อว่าจะผ่านพ้นไปได้
แต่พ่อแม่ โดยเฉพาะแม่กลับไม่คิดอย่างเขา ไม่อย่างนั้นแม่คงไม่เชื่อในเรื่องดวงเรื่องหมอดู ถึงขนาดบังคับให้พิสุทธิ์นภาต้องแต่งงานก่อนครบเบญจเพส
แต่ถึงเรื่องราวความรักระหว่างพิสุทธิ์นภาและแดนดินจะจบแบบสมหวังแฮปปี้เอนดิ้งก็ไม่ใช่เหตุผลที่แม่จะจับคู่ให้เขา
“พี่ยะดูสิคะ จะมองว่าดางมงายไม่ได้นะ คราวของอากาศกับหนูขวัญ อาจจะไม่มีอะไรพิสูจน์ให้ดาได้ว่า เรื่องดวง เรื่องหมอดูตาทิพย์มันเป็นเรื่องจริง แต่คราวนี้เห็นไหมคะ เรื่องที่เกิดกับตะวันน่ะ ถ้าหนูฮันวอลไม่เห็นเหตุการณ์ล่วงหน้ามาก่อน ตะวันก็อาจจะมีอันตรายได้นะคะ ดีแค่ไหนแล้วคะเนี่ยที่เขาเห็นเหตุการณ์กันมาก่อน ถึงได้ช่วยแก้ไขกันได้ คุณซองอึนเนี่ยเก่งจริงๆ นะคะ ช่วยลูกสาวช่วยลูกเขยได้ด้วย นี่นะดายังคิดอยู่เลย ว่าจะให้หนูฮันวอลมาช่วยจับตัวพ่อลูกชายตัวดีของพี่ยะสักหน่อย อยากรู้ว่าลูกสะใภ้มาเกิดหรือยัง รอจน 30 หนาว 30 ฝนแล้วเนี่ย ยังไม่เห็นชอบใครสักคน เอ๊ะ! พี่ยะ!”
“อะไรคุณดา อยู่ใกล้กันแค่นี้จะเสียงดังทำไม”
“หรือว่าลูกเรา... ไม่นะคะ ถึงดาจะยอมรับเรื่อง LGBTQ ได้ แต่ดาก็มีลูกชายคนเดียวนะ ดาก็ยังอยากให้หลานเรียกดาว่าคุณย่าอะ ดาไม่อยากเป็นคุณยายทั้งสองคนนะ”
“ไปกันใหญ่ละคุณดา นี่เราคุยเรื่องตะวันกับหนูฮันวอลกันอยู่นะ แล้วไหงวกไปที่นายซันได้ แถมคุณยังจะหาว่าลูกชายคนเดียวของผมไม่แมนอีกเหรอ”
“ก็มันน่าคิดไหมล่ะคะพี่ยะ อยู่มาจนอายุ 31 แล้ว ไม่เคยเห็นพาผู้หญิงมาแนะนำให้แม่รู้จักเลย”
“แล้วคุณรู้หรือเปล่าล่ะ ว่าไอ้ที่ลูกไม่พามาให้รู้จักอะ มีกี่คน”
“คะ! มีด้วยเหรอคะ ทำไมดาไม่รู้เลย”
“เรื่องของผู้ชาย คุณดาอย่ารู้เลย”
“พี่ยะ! บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ลูกดาไปข้องเกี่ยวกับใครที่ไหน บอกดามาเดี๋ยวนี้เลย”
“มันก็มีบ้างตามประสาผู้ชาย แล้วลูกเราก็ชายโสด คุณเล่นเกมจับคู่ลูกสะใภ้ของคุณต่อไปเถอะ”
“แปลว่าพี่ยะเห็นด้วยกับดาใช่ไหมคะ ถ้าดาจะให้คุณซองอึนกับหนูฮันวอลช่วยดูว่าเนื้อคู่ของตาซันคือใคร อยู่ที่ไหน พี่ยะเห็นด้วยกับดาใช่ไหม”
สุริยการอึกอักเพราะจากที่คุยเรื่องหมอดูตาทิพย์ พิรดากลับลากมาถึงเรื่องดูดวงเนื้อคู่ให้ลูกชายจนได้ เขาจะตอบปฏิเสธก็ไม่ได้ จะตอบรับก็ตอบไม่ได้เต็มปาก เพราะก็ไม่ได้อยากให้เป็นแบบนั้น แต่จะให้บอกเมียว่าไม่ได้ก็กลัวว่าคนป่วยที่เคยสวยมากเมื่อครั้งยังสาวจนถึงตอนนี้ก็ยังสวยสมวัย อาจจะงอนเขาและไม่พูดไม่จาก็เป็นไปได้
“ว่ายังไงคะพี่ยะ พี่ยะเห็นด้วยกับดาใช่ไหม ดาจะได้โทร.ชวนคุณซองอึนมาที่บ้านเรา เพราะว่าวันศุกร์หน้า คุณซองอึนก็จะกลับโซลแล้ว มีอะไรจะได้ให้คุณซองอึนแนะนำไว้ก่อน แล้วดาก็จะถามหนูฮันวอลด้วยว่าว่างไหม จะได้ให้เข้ามาพร้อมกันเลย แอบจับตัวนายซันดูสักหน่อย”
“เออ...”
สุริยการอึกอักเพราะเมียรักทำหน้ามีความหวังและรุกเร้าเอาคำตอบไม่หยุด แต่คนที่ให้คำตอบและหยุดความฝันเฟื่องของเมีย กลับทำให้เขาลอบยิ้ม เพราะไม่กล้ายิ้มกว้างตรงๆ เมื่อเมียรักพร้อมจะทำหน้าเง้างอนใส่เขาอยู่ตลอดเวลา
“ไม่ดีหรอกครับแม่ ไม่ต้องเรียกใครมาทั้งนั้นแหละ”
“เอ้า! ทำไมล่ะซัน แม่ก็แค่อยากรู้”
“แม่จะอยากรู้ไปทำไมครับ เรื่องเมียผม ผมจัดการเองได้ แล้วผมก็ไม่เชื่อด้วย ไอ้เรื่องหมอดูหมอเดาอะไรเนี่ย เวลาจะได้เมีย ผมเป็นคนทำ หมอดูไม่ได้มาช่วยผมทำ หรือช่วยจับใส่นะครับ ดังนั้นเรื่องเมียพึ่งพาผมล้วนๆ ไม่ได้เกี่ยวกับหมอดูเลย”
“ซัน! ทำไมหยาบคายแบบนี้”
พิรดาเสียงสูงมองลูกชายตาโตก่อนจะหันมองสามีให้ช่วย แต่สุริยการที่เหมือนจะภูมิใจในคำตอบของลูกชายก็ทำให้หล่อนอยากจะกรี๊ด แต่เข้าวัยเกือบจะ 60 ถ้าหล่อนทำแบบนั้นคงไม่งามแน่ ที่ทำได้ก็คือหยิกหมับตัดที่พุงของสามีเพื่อระบายอารมณ์
“โอ๊ย!”
และเมื่อได้ยินสามีร้องเบาๆ หล่อนก็เหมือนจะคลายความขุ่นอารมณ์ลงบ้าง หันไปยิ้มหวานให้กับลูกชายที่ส่ายหน้ามองหล่อน
“ซัน แม่จริงจังนะ แม่จะให้คุณน้าซองอึนช่วยมาดูว่าเมียของซันน่ะ มีหรือเปล่า”
“มีหรือเปล่า คืออะไรครับแม่ จะได้เมียหรือได้ผัวประมาณนี้เหรอ”
“ไม่ใช่!”
“อ้าว... ก็แม่บอกว่ามีหรือเปล่า มันก็แปลว่า ‘มีเมีย’ กับ ‘ไม่มีเมีย’ สิครับ”
“แม่หมายถึงว่า จะมีเมียตอนไหน เนื้อคู่มาเกิดแล้วหรือยัง”
- Writer
