ยาพิษ

2625 Words

“สวัสดีครับคุณเคโอ” ซานเดอร์หลายชายของเจ้าของงานทำหน้าที่ต้อนรับแขกอยู่หน้างานเดินเข้ามาทักทายนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่มีสาวสวยเดินข้างกายมาด้วยตามมารยาทที่ได้รับการอบรมมาอย่างดี “สวัสดีครับ” เสียงใหญ่ขานรับอย่างหนักแน่นแต่ในใจกลับแอบแฝงความไม่พอใจเอาไว้มากมาย ถ้างานนี้ไม่สำคัญและถ้าเขารู้รายละเอียดก่อนหน้านี้เขาคงส่งแค่ตัวแทนมาไม่มาออกงานเองให้เสียเวลาขนาดนี้ “เชิญด้านในก่อนครับ คุณตาของผมท่านนั่งรออยู่ด้านใน” ใบหน้าคมตามสไตล์หนุ่มลูกครึ่งที่หน้าไปทางพ่อสะหมดทุกอย่างยิ้มต้อนรับแขกอย่างเป็นมิตรแต่เขาก็พอดูออกว่าแขกไม่ได้เป็นมิตรเท่าไร การเจรจาก็ไม่ควรนานเพราะเขาก็ไม่ได้มีความอดทนมากพอ “ขอบคุณครับ” เคโอที่ไม่อยากสานสัมพันธ์กับคนตระกูลราเซแม้แต่น้อยรีบเดินจ้ำอ้าวเข้างานเพื่อมอบของขวัญให้กับเจ้าของงานตัวจริงจะได้จบงานในวันนี้ซะที “คุณเคโอ” ร่างเล็กที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากผู้เป็นตาของเธอมากนักกำลังเห็นผู้ชายที่ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงเดินเข้ามาทางเธอ โอลิเวียตะลึงมองในความเป็นเทพบุตรเดินได้ของเขาจนเผลออุทานออกมาอย่างลืมตัว “ลูกว่าอะไรนะ แม่ได้ยินไม่ชัด” แพรพลอยนั่งอยู่ข้างบุตรสาวเธอกำลังมองผู้เป็นพ่อที่มีแต่รอยยิ้มแห่งความสุขในงานวันรวมคนรู้จักวันนี้ ร่างเล็กที่สวยไม่เคยเปลี่ยนกำลังสุขใจไปตามรอยยิ้มของผู้ให้กำเนิดจนฟังคำพูดของลูกสาวไม่ชัดถึงต้องถามซ้ำอีกรอบ “คุณเคโอหลานชายของคุณปู่วิลเลียมค่ะ คนนั้นค่ะแม่” โอลิเวียไม่เคยปิดบังอะไรต่อแม่ของเธอ หญิงสาวแอบชี้นิ้วไปยังชายหนุ่มเพื่อให้แม่ของเธอดูและยิ้มหวานส่งไปให้เขาหวังให้เขาหันมามองเธอบ้างก็ยังดี “พี่ชายของหนูแคทนะเหรอ ดูดีสมกับที่เขาร่ำลือถึงความเก่ง” แพรพลอยมองตามปลายนิ้วของลูกสาว ชายหนุ่มที่แสนจะดูดีเดินย่างเข้ามาพร้อมกับหญิงสาวคนหนึ่งที่พยายามเกาะติดเขาจนเธอที่นั่งอยู่ไกลยังดูออก “แม่ชอบเหรอคะ” โอลิเวียไม่อาจละสายตาไปจากเขาได้ถึงแม้เขาจะไม่ชายตามองมายังเธอด้วยซ้ำไป แต่เพราะเขาคือชายหนุ่มที่เธอแอบชอบตั้งแต่เห็นรูปถ่ายเธอก็จะไม่ยอมแพ้ต้องอ้อนจนกว่าเขาจะเป็นของเธอให้ได้ “คุยอะไรกันสองคนแม่ลูก ชอบใครบอกพ่อได้ไหม” แมกซ์แวลล์ที่เพิ่งจะบอกลูกกับเมียว่าจะไปคุยกับเพื่อนเก่าที่นั่งอยู่ถัดไปอีกหลายโต๊ะก็รีบกลับมาเพราะทนคิดถึงเมียไม่ไหวและก็ไม่อยากปล่อยลูกสาวคนเล็กนั่งอยู่โดยไม่มีเขาคอยดูแลกลัวใครมันจะมาแอบมองลูกสาวของเขา “ไม่บอก” แพรพลอยอดยิ้มไม่ได้กับพฤติกรรมของสามีที่ไม่เคยเปลี่ยนตอนจะไปร่ำลาเหมือนจะไปนานหอมแก้มไปไม่รู้กี่ครั้ง หายไปไม่ถึงห้านาทีก็รีบกลับมาพร้อมกับรีบจับมือเอาไว้แน่นอาการแบบนี้คงไม่พ้นบทคิดถึงเมียเหมือนเดิม “คืนนี้จะเค้นให้พูดให้ได้” เขาละมือออกจากมือเธอเลื่อนไปตรงต้นขาของเธอที่มีผ้าคลุมโต๊ะปิดอยู่ มือใหญ่พยายามจะแทรกเข้าไปหาดินแดนต้องห้ามที่มีเขาเป็นเจ้าของเพียงคนเดียว “แมกซ์อย่ามาลามก เอามือออกไป” แพรพลอยแอบกระซิบข้างหูของสามี เธอไม่อยากให้ใครได้ยินและก็ไม่อยากให้ลูกสาวได้ยินด้วยเพราะแค่นี้เธอก็อายจะไม่รู้จะเอาหน้าไปแอบไว้ไหนแล้วไม่ว่ากี่ปีเขาก็หื่นไม่เคยเปลี่ยน “รู้นะว่าชอบ แฉะหรือยังบอกผัวสิ” ร่างใหญ่ไล่งับหูภรรยากระซิบตอบเพียงแผ่วเบา แมกซ์แวลล์ที่ไม่เคยลดความต้องการของตัวเองได้โดยเฉพาะเวลาเข้าใกล้เมีย เขาต้องการมากขึ้นไปทุกทีมากจนเก็บอาการแทบไม่ไหวอยากกลับบ้านตอนนี้เลย “หนูโอ๋ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” โอลิเวียที่ไม่ได้สนใจความหวานของพ่อกับแม่เลย เธอเอาแต่มองชายหนุ่มที่เคยได้นอนกอดเขาทั้งคืนอย่างไม่ละสายตาไปไหนและตอนนี้เขาก็เดินหายไปในหมู่ผู้คนจนเธอมองไม่เห็นแล้ว “พวกมึงตามลูกสาวกูไป” “ครับนาย” ร่างเล็กที่มีใบหน้าราวกับตุ๊กตาผิวขาวเนียนละเอียดอมชมพูกับชุดแซกลูกไม้สีขาวยาวลากพื้นที่ด้านหลังของชุดคว้านลึกจนถึงเอวเพื่อโชว์แผ่นหลังขาวเนียนละเอียดเดินนำหน้าพร้อมกับบอดี้การ์ดที่รีบวิ่งตามหลังเกือบสิบคน แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรแต่กลับเดินเร็วกว่าเดิมเพื่อสลัดบอดี้การ์ดพวกนี้ทิ้งจะได้แอบเข้าไปทักทายเขาโดยไม่มีคนคอยคุม “นิกเราดื่มอะไรกันหน่อยไหมคะ ก่อนกลับก็ยังดี” อีรีน่าฉุดรั้งร่างใหญ่ให้นั่งลงกับโซฟาตัวยาวที่อยู่ห่างไกลสายตาของคนในงาน เพราะตอนนี้ในหัวของเธอเริ่มมีสิ่งดีๆ แทรกเข้ามาในความคิดจนเธอเองเผลอยิ้มออกมาอย่างลืมตัว “คุณอยากดื่มก็เชิญผมจะกลับ” เสียงใหญ่ตวาดลั่นอย่างไม่อายใคร เขารีบสลัดอีรีน่าออก สองขาแกร่งรีบยันกายใหญ่ของตัวเองให้ลุกขึ้นยืนพร้อมที่จะก้าวเดินออกไปแต่อีรีน่าก็รีบลุกขึ้นมาฉุดรั้งแขนของเขาเอาไว้อีก “แค่แก้วเดียวเองนะคะ อีกอย่างคุณก็เพิ่งเดินเข้ามาในงานจะกลับเลยคงน่าเกลียดแย่ คุณวินัยจะคิดยังไงคะ ความสัมพันธ์ทางธุรกิจและก็พวกนักข่าวอีกคงเอาไปเขียนข่าวกันสนุก นิกเองก็กำลังจะเปิดตัวธุรกิจใหม่ถ้ามามีข่าวพวกนี้คงไม่ดี” “รีบดื่มจะได้รีบกลับ” เขาจำต้องทรุดลงนั่งกับโซฟาตัวเดิม จริงทุกอย่างตามที่อีรีน่าพูดเขาไม่มีอะไรจะเถียงยังไงเขาก็ต้องอดทนเพื่อบริษัทของตัวเองเพราะถ้ามัวมามีข่าวตอนนี้เขาคงไม่มีเวลาจะแก้ไขมันและโรงแรมระดับพันล้านที่จะเปิดตัวก็คงไม่ได้รับการตอบรับอย่างดีที่สุดตามที่คิดเอาไว้แน่ อีรีน่าแอบยิ้มเหยาะอย่างผู้ชนะ เธอเดินนวยนาดไปหาเครื่องดื่มที่มีบริกรเดินบริการอยู่ในงานเพราะถ้ามานั่งรอให้ใครเดินเข้ามาเสิร์ฟเคโอคงหนีเธอกลับไปก่อนที่จะได้เริ่มแผน “ไวน์ค่ะนิก” ร่างบางในชุดเกาะอกรัดรูปสุดแสนจะยั่วใจจนชายหนุ่มเกินครึ่งงานหันมามองเธอ เดินกลับมาหาชายเพียงคนเดียวที่เธอจ้องจะจับพร้อมกับแก้วไวน์รสชาติชั้นดี “อย่าดื่มนะคะ” โอลิเวียที่หนีบรรดาบอดี้การ์ดออกมาได้รีบวิ่งเข้าไปดึงแก้วเครื่องดื่มให้ออกห่างจากเขาอย่างคนเสียมารยาท เธอเห็นว่าผู้หญิงที่เดินถือแก้วเครื่องดื่มนั่นมากำลังทำอะไรบางอย่างที่มันไม่ดี “เธอ” เคโอหยุดการกระทำทุกอย่างลงทันที เขาหันมามองตามเสียงหวานของเธอ สายตาคมจ้องมองหญิงสาวอย่างไม่วางตาวันนี้เธอสวยมากมากกว่าวันนี้เป็นเท่าตัวไม่เคยเจอใครที่ชวนมองได้นานเท่าเธอคนนี้อีกแล้ว “เหล้านั้นมันมียาพิษ” โอลิเวียพูดออกมาอย่างไม่กลัวใคร เพราะเธอเห็นแบบนั้นจริง ผู้หญิงคนนั้นเทอะไรบางอย่างใส่ลงในแก้วแล้วก็ยิ้มอย่างมีนัยก่อนจะเดินมาที่นี้และส่งแก้วเครื่องดื่มให้เขา “นี้เธอพูดอะไร” ใบหน้าที่ถูกแต่งจนเข้มจัดกำลังถอดสี เธอไม่คิดว่าสิ่งที่เธอทำจะมีคนเห็นเพราะในงานก็ไม่มีแสงสว่างมากพอที่จะเห็นว่าใครทำอะไรตรงไหนแต่แม่นี้กลับเหมือนจับจ้องเธออยู่เห็นไปซะทุกอย่าง “ฉันเห็นคุณใส่อะไรลงไปในนั้น” โอลิเวียพร้อมกับใบหน้าหวานอมชมพูอย่างเป็นธรรมชาติกำลังเถียงออกมาเสียงแข็งอย่างไม่ยอม และเธอก็ต้องพิสูจน์ให้ได้ว่านี้คือความจริง “อย่ามาใส่ร้ายฉันออกไปให้พ้น” “คุณเคโอระวังนะคะ” เหล่าบอดี้การ์ดของเธอกำลังเดินเข้ามาทางนี้และเธอก็ใช้เวลาอยู่ตรงนี้นานไม่ได้เธอไม่อยากให้พ่อของเธอรู้ว่าเธอรู้จักกับเขา ร่างเล็กจำต้องรีบเดินออกมาก่อนที่บอดี้การ์ดจะมาถึง “อย่าไปสนใจเลยค่ะ” อีรีน่าหันมาคะยั้นคะยอให้เคโอยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม เพราะเธอไม่อยากเสียโอกาสดีๆ แบบนี้ไปอีกแล้วยิ่งตอนนี้เคโอผลักไสไล่ส่งเธอก็ยิ่งหาโอกาสยากขึ้นเป็นเท่าตัว “อื้ม” ไวน์ชั้นดีในแก้วใบเล็กถูกยกเข้าปากรวดเดียวหมดแก้ว แต่มันก็ไม่นานร่างกายของเขาเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วไอร้อนในตัวแผ่ซ่านไปทุกรูขุมขนพร้อมกับแกนกายที่เคยสงบเริ่มลุกอยากออกรบ “นิกเป็นอะไรไปคะ” อีรีน่ารีบเข้าไปกอดชายหนุ่มให้อกอิ่มที่ถูกดันจนเกือบหลุดเสื้อของเธอถูกไถไปกับลำแขนแกร่งของเขาอย่างรู้งาน ยาที่เธอซื้อมาอย่างผิดกฎหมายกำลังออกฤทธิ์ เขาเป็นคนบีบให้เธอเอามันออกมาใช้เองทั้งที่เธอต้องการจะเก็บมันทิ้งไปแล้วด้วยซ้ำไป “เธอใส่อะไรลงไปในเหล้าแก้วนั้น” เสียงใหญ่แหบพร่าพยายามกะเก็บอารมณ์ที่กำลังปะทุของตัวเองให้สงบถึงแม้จะอยากจนเหงื่อเริ่มไหลแต่เขาก็ไม่มีวันให้อีรีน่าเป็นคนรองรับมันแน่นอน “คุณเชื่อที่เด็กลวงโลกคนนั้นพูดเหรอคะ” อีรีน่าตีหน้าใสซื่อเหมือนเธอไม่รู้อะไร ยังไงเคโอก็ไม่มีทางทันมารยาหญิงของเธอถึงเขาจะฉลาดแค่ไหนเจอฤทธิ์ยาเข้าไปด้วยแบบนี้ไม่มีวันคิดอะไรทันหรอก “อื้ม แล้วทำไมผมถึงเป็นแบบนี้” เขาก้มมองเป้ากางเกงที่โป่งนู้นของตัวเอง มันสุดจะเก็บเอาไว้ได้ต่อไปอีก เขาต้องหาทางออกจากงานนี้ให้เร็วที่สุดและไปให้พ้นจากอีรีน่า “คุณต้องการรีน่าตั้งหาก” “ผมหมดอารมณ์ตั้งแต่คุณ อื้ม” “นิก” “ออกไปให้ไกลจากตัวผม” “ยังไงคุณก็ต้องมีรีน่าคอยช่วย” “เอดาน พากูกลับ อื้ม เดี๋ยวนี้” เคโอหันไปส่งสัญญาณให้ลูกน้องที่คอยจ้องมองเขาอยู่ตลอดรีบเดินเข้ามาหาเขา เอดานรีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วเพราะสัญญาณนี้บ่งบอกว่าเจ้านายกำลังมีอันตราย “รอรีน่าด้วยสิคะ” ร่างใหญ่สลัดอีรีน่าออกจากเนื้อตัวเขาอย่างไม่ไยดี สองเท้าก้าวให้เร็วที่สุดเพื่อไปขึ้นรถที่อยู่ด้านนอกงานและรอเขาหายดีก่อนเขาจะกลับมาจัดการกับอีรีน่า “พ่อค่ะ แม่ค่ะ หนูโอ๋ขอไปนอนค้างบ้านแคทธารีนนะคะ” โอลิเวียรีบกลับเข้ามาหาพ่อกับแม่ของเธอพร้อมเอ่ยขออนุญาตอย่างคนโกหกเพื่อให้ได้กลับไปหาเขาอีกเพราะเขากำลังอยู่ในอันตราย ผู้หญิงคนนั้นร้ายกาจจนเธอเองรับรู้ได้แม้ไม่ได้รู้จักอะไร “จะไปทำไมก็เพิ่งกลับมา พ่อไม่ให้ไป” “แม่ค่ะ หนูโอ๋ขอไปนะคะ” “บ้านแคทธารีนอยู่ใกล้แค่นี้เอง คุณให้ลูกไปเถอะค่ะ” ลูกสาวของเธอโตพอที่จะมีชีวิตเป็นของตัวเองได้แล้ว และเธอก็ไว้ใจว่าลูกจะดูแลตัวเองได้ “ขอบคุณนะคะพ่อ” “ให้บอดี้การ์ดไปส่ง” “ไม่ต้องหรอกค่ะพ่อ แคทธารีนมาที่งานนี้พอดี เดี๋ยวหนูโอ๋กลับไปพร้อมกับแคทธารีนเลย” “รู้ไว้ด้วยนะว่าพ่อไม่เต็มใจ” เขาไม่ได้เต็มในแต่เพราะกลัวเมียจนไม่กล้าขัดถึงได้ยอมให้ลูกเดินจากไปโดยที่ไม่มีบอดี้การ์ดตามเลยซักคนอย่างนี้ “รักพ่อนะคะ แม่ด้วย หนูโอ๋ไปนะคะ” ร่างเล็กเข้าไปกอดบิดากับมารดาของเธอด้วยความรีบร้อนเพราะไม่รู้ว่าป่านนี้ผู้หญิงคนนั้นจะทำอะไรกับเขาไปบ้างแล้ว “ว้าย” ร่างเล็กที่กำลังจะก้าวขึ้นรถไปพร้อมกับชายหนุ่มตอนที่เขาเผลอต้องเซลงมาจากรถเพราะมีใครมาดึงเธอเอาไว้ อีรีน่าหันมามองคนที่กล้าทำกับเธอแบบนี้อย่างเอาเรื่อง “ออกไปให้ห่างคุณเคโอนะ” โอลิเวียที่วิ่งหาเขาแทบจะรอบงาน เธอเกือบมาไม่ทันเขาแต่ก็ต้องเจอศึกหนักเพราะผู้หญิงคนนั้นยังตามติดเขาไม่ยอมไปไหน “นี้เธออีกแล้วเหรอ ไปให้พ้น” อีรีน่ารีบแทรกกายของเธอเข้าไปในหมู่บอดี้การ์ดของเคโอใหม่พร้อมกับพยายามจะขึ้นไปนั่งบนรถ เธอไม่มีเวลามากพอที่จะมาเล่นบทแย่งผู้ชายกับใครก็ไม่รู้ยังไงก็ต้องออกไปจากงานนี้พร้อมเขาให้ได้ “เธอสิไปให้พ้น คนวางยาพิษ” “ว้าย” โอลิเวียดึงร่างเล็กที่ใหญ่กว่าเธอออกมาจากรถแล้วเธอก็รีบแทรกตัวเองไปให้ใกล้รถมากที่สุด โชคดีที่เหล่าบอดี้การ์ดของเขาไม่มีใครกล้าแตะต้องตัวเธอเลย “เอดานออกรถ” สติของเขาเริ่มไม่มี ใบหน้าร้อนผ่าวราวกับคนเป็นไข้ แท่งเนื้อยักภายใต้กางเกงกำลังขยายใหญ่ราวกับจะปริแตกทั้งที่เขายังไม่ได้เริ่มบทรักกับใครเลย “หนูโอ๋ไปด้วยค่ะ” โอลิเวียขึ้นมานั่งข้างร่างใหญ่ ใจดวงเล็กเต้นแรงด้วยความประหม่าแต่เธอก็พยายามสะกดมันเอาไว้เพราะตอนนี้ต้องช่วยเขาก่อน “ลงไป” เคโอหันมาตะคอกใส่หญิงสาว เสียงใหญ่ดังจนเหล่าลูกน้องตกใจ เขากำลังจะคุมตัวเองไม่ได้และเขาก็ไม่อยากให้เธอเข้ามายุ้งกับเรื่องนี้แค่เรื่องคืนนั้นมันก็มากพอแล้ว “ออกรถเลยค่ะ คุณเอดาน” โอลิเวียยิ้มหวานส่งให้เขาเป็นคำตอบ เธอไม่ได้ตกใจอะไรแต่กลับเป็นห่วงเขามากขึ้นเป็นเท่าตัวยานั้นกำลังทำเขาไม่เหมือนเดิม “เธอรู้ไหมกำลังทำอะไรอยู่” “กอดหนูโอ๋ไว้นะคะ เดี๋ยวก็หาย” ร่างเล็กรีบเข้าไปกอดชายหนุ่มที่ตัวสั่นด้วยใจเป็นห่วง เนื้อตัวนุ่มนิ่มของเธอแนบชิดสัมผัสไปกับร่างกายแกร่งของเขาอย่างไม่นึกกลัวว่าจะมีอันตรายอะไรไหม “อ๊าส์”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more