คู่สนทนาในวัยเดียวกันผู้ซึ่งมีใบหน้าหยาบกร้านเพราะความลำบากหัวเราะเบาๆ
“เสี่ยก็ทำแบบที่เคยทำกับผู้พันธนาสิครับ”
คนถูกแนะนำเหยียดยิ้มที่มุมปาก
“แล้วใครว่าผมไม่ทำอย่างนั้นล่ะกำนัน ผมทำทุกอย่างแล้ว หรือว่าเงินที่ใส่ซองจะน้อยไป สงสัยคงต้องลองเพิ่มดูอีกครั้ง ให้มันรู้ไปว่าเงินของผมจะทำให้ผู้พันแสนคมเปลี่ยนใจไม่ได้”
เสี่ยเกรียงไกรพูดอย่างทระนง เพราะแม้แต่ตัวคู่สนทนาอย่างกำนันคำที่เขาเคยได้ยินเสียงเล่าลือมาว่าเป็นคนใจซื่อมือสะอาด ท้ายที่สุดก็ทนต่ออำนาจเงินที่หยิบยื่นให้ไม่ได้
“เท่าที่เห็น ผมว่าผู้พันแสนคมคนนี้ไม่เหมือนผู้พันธนาเลยสักนิด”
“นั่นแหละกำนัน ผมละเสียดายผู้พันธนาจริงๆ ไม่น่าถูกย้ายเลย งานของผมกำลังราบรื่นดี อยากรู้นักว่าใครเป็นสายให้ทางการ”
เสียงรถที่แล่นเข้ามาภายในบ้านทำให้การสนทนาของทั้งคู่หยุดชะงัก ต่างพากันเบนความสนใจไปยังหน้าประตู ไม่ถึงอึดใจร่างสูงของไกรภพก็เดินพรวดพราดเข้
