พรนับพันเหลียวไปมองตามมือที่ชี้ นี่กระมังตลาดนัดที่อีกฝ่ายบอกจะพามาหาซื้อเสื้อผ้า เธอเพิ่งเคยมาเหยียบย่างที่นี่เป็นครั้งแรก ก่อนจะเดินตรงไปยังร้านขายเสื้อผ้าที่ตั้งเรียงกันเป็นพืด ล้วนแต่เป็นเสื้อผ้าสีสันฉูดฉาดบาดตา ที่ส่วนใหญ่จะสกรีนชื่อสถานที่ท่องเที่ยวของที่นี่ไว้ด้านหน้าแขวนไว้ เพื่อดึงดูดให้ผู้คนที่แวะมาเที่ยวซื้อเป็นของที่ระลึก แต่ละร้านก็มีคนสนใจเลือกซื้อเสื้อกันมากมาย
“เดี๋ยวจุ้นพาไปร้านตรงโน้นดีกว่าคับพี่ขิม” จุ้นที่ยืนอยู่ข้างๆ เงยหน้ามอมๆ ขึ้นบอกแล้วส่งยิ้มให้ หญิงสาวอดยิ้มตอบกลับไปไม่ได้ “จุ้นเคยมาที่นี่ด้วยเหรอ”
“จุ้นเคยมากับผู้พัน เคยเห็นผู้พันซื้อไปฝากคนที่บ้านคับ” เด็กชายบอกก่อนจะเดินนำหน้าไปยังร้านที่ว่า
‘อ้อ...ซื้อไปฝากคนที่บ้านนี่เอง คงจะเป็นภรรยาละสินะ’ หญิงสาวนึกอย่างขัดใจ แล้วก็รู้สึกหน่วงๆ คล้ายจะเสียดาย
‘ตกลงเธอเสียดายอะไรกัน!’ หญิงสาวถามตัวเองก่อนจะรีบข่มความร
