แสนคมเดินตรงไปยังจุดหมายพร้อมด้วยจานข้าวในมือ ทว่าก็ต้องชะงักเมื่อไม่เห็นหญิงสาวที่ดึงดูดสายตาของเขานั่งอยู่ด้วย มีเพียงนางพวงกับเพลินตาเท่านั้น ชายหนุ่มจึงกวาดตามองหาในทันใด
“ผู้พันนั่งก่อนค่ะ มองหาใครอยู่หรือคะ”
นางพวงเอ่ยถามพลางอมยิ้ม เมื่อเห็นท่าเหลียวหาของนายทหารหนุ่ม ทำเอาคนถูกถามยิ้มเก้อๆ ก่อนจะทรุดลงนั่งแล้วถามแก้เขิน
“จุ้นไปไหนหรือครับป้า”
“ไปช่วยน้องขิมถือน้ำค่ะ” นางพวงยิ้มมากขึ้นเมื่อเห็นผู้พันหนุ่มเก้อเขิน “แล้วผู้พันเอาจานเปล่ามาทำไมหรือคะ”
คนถูกถามวางจานข้าวในมือพร้อมจานเปล่าลงบนเสื่อก่อนจะปั้นหน้าเคร่งตอบ
“ข้าวในจานของผมเยอะเกิน คาดว่าคงจะกินไม่หมด เลยเอาจานมาแบ่งเผื่อจะมีคนช่วยกิน”
“อ๋อ...” นางพวงพยักหน้าหงึกหงักรับรู้
“แล้วทำไมป้ากับคุณเพลินยังไม่ไปเอาอาหารมากินกันอีกล่ะครับ” แสนคมถามถึงสิ่งที่ตัวเองสงสัย
“รอให้คนซาอีกหน่อยค่อยไปเอาค่ะ วันนี้คนมาช่วยงานกันเยอะ ให
