Afflicting Fate

Chapter 9

"SIR..." sambit ko. "GOOD EVENING PO." Hindi ako makatingin ng deretso.

Hindi ko pwedeng itanggi na hindi ko siya nakita at hindi niya ako nakita.

"WHAT ARE YOU DOING HERE?"

Tanong niya na kung tutuusin ako dapat ang magtanong niyan...

"ARE YOU STALKING ME???"

WHAAAATTTT???

Hindi rin ako makapaniwala sa sinabi ni Sir. Kung ako makapal mukha siya naman...

ANG LAKAS NG TAMA!!!

"Ay hindi po Sir..." pagtanggi ko sa sinabi niya.

"Then, ARE YOU TRYING TO SPY ME?"

ANAK NG...!!!

Ano 'to SECRET AGENT lang peg ng ganda ko???!!!

Hindi ako ganoon Sir...

"Hindi rin po." Nakayuko pa rin akong nakikipag-usap sa kanya. Takot kasi ako sa MUKHA NIYA!!!

KATAHIMIKAN

DUG TUG DUG TUG DUG TUG DUG TUG

•

•

Bakit hindi na siya nagsasalita? Kinakabahan na ako... Baka isipin niya talagang sinusundan ko siya... Baka sesante na ako bukas???

WAHHHHHHHH!!!! Huwag naman sana...

Dahil hindi na nga si Sir nagsasalita ay... Itinaas ko na ang aking paningin para masulyapan siya...

Damn it.

Sobrang nakatutok lang ang mga mata niya sa'kin... BAKIT???

LUMAPIT SIYA...

NILAPIT ANG MGA MUKHA SA'KIN!

"What's your deal? Are you telling the truth?"

Seryoso niyang sambit habang nakalapit pa rin ang mga mukha sa'kin...

DUG TUG DUG TUG DUG TUG DUG TUG

WAAAHHHHH!!!

Sobrang bilis ng t***k NG PUSO KO!!!

AATAKIHIN YATA AKO!!!

"yes sir. Hindi po ako nagsisinungaling."

Sinubukan kong salubungin ang mga titig niya sakin...

"Hindi po kita sinusundan."

Tahimik pa rin siyang tinitingnan ako...

KINIKILATIS ANG BUONG MUKHA KO!

Hindi ko na alam kung ano na ang itsura ko ngayon. Baka sobrang NATUTUNAW NA AKO!!!

SOBRA KASI 'TO MAKATITIG...

"Let's go."

"Po?"

Anong ibig sabihin ni Sir?

Inilayo na niya ang mukha sa'kin...

"Let's go..." ulit niya sabay tingin sa likod niya.

"Yes sir!"

Sagot naman ng driver niya.

Sheet... Akala ko... ako NIYAYA NIYA!!!

Naglakad na siya paalis at sumunod naman ang driver niyang  nakangisi...

Sigurado akong mukha ko ang pinagtatawanan niya...

HAYYY...

Kung bakit kasi kailangan ko pa siyang makita DITO!!!

•

•

•

K

INABUKASAN

"Bakit Dana? May hinihintay ka ba?" pagtatanong ni Miss Hana kasi napansin niya akong patingin-tingin sa pinto.

"Uhm. Wala po Miss."

"Ganoon ba. Akala ko kasi may kailangan ka sa'kin."

"Ay, wala po Miss... Hehe."

"Sige."

Ang totoo inaabangan ko si SIR EVAN!

Baka kasi sesantehin niya ako ngayon dahil sa nakita ko kahapon... Gusto ko siyang kausapin at ipaliwanag kung bakit ako nandoon.

After few minutes...

"SIR!"

Nagulat ang lahat ng mapasigaw ako ng makita kong papasok si Sir.

Sheet. NAPAHIYA tuloy!

Naglakad siya papasok ng opisina niya habang sinasalubong ang mga TINGIN ko...

Kailangan ko siyang makausap...

Sumunod ako sa kanya na alam kong ikinagulat lalo ng LAHAT!

Wala na akong time mag worry sa iisipin nila... Basta kailangan kong MAGPALIWANAG!!!

Pumasok siya sa loob ng opisina niya...

NAKASUNOD PA RIN AKO...

"What are you doing here?"

Bakit parating ganito na lang ang inuusal ni Sir???

Syempre nandito ako kasi may kailangan ako sa'yo sir...

"Sir, I wanted to explain about what happened last night."

Hindi niya ako pinapansin...

"Sir... Hindi ko po talaga kayo sinusundan kagabi..."

Hindi pa rin siya tumitingin sa'kin... HINDI SIYA INTERESADO!!!

"SIIIIIRRRRRRR..." Pagdidiin kong pagtawag sa kanya.

'YON! tumingin na...

"Sir, andoon po ako sa hospital dahil may dinalaw po ako... At hindi ako nagsisinungaling Sir..."

KATAHIMIKAN

ETO NA NAMAN ANG MGA TINGIN NI SIR!!!

Hindi tuloy ako makagalaw...

"So? WHAT IS THIS ALL ABOUT?" seryoso na niya talagang tugon...

Nararamdaman ko ng GALIT NA SIYA!!!

"SIR... maawa kayo sa'kin.. huwag niyo po akong sesantehin..."

Pikit mata kong sambit.

"Leave..."

PINAPAALIS NA NIYA AKO!!!

PINAPAALIS NA NIYA AKO SA KOMPANYA!!!

SESANTE NA AKO!!!

WAHHHHHHHH!!!

"Sir.... Please po... Nagsasabi ako ng totoo... Huwag niyo po akong paalisin sa kompanya...huhuhuhuhu."

Paiyak ko ng pakiusap sa kanya...

Nagsalubong ang KILAY NIYA!!!

BAKIT???

"I said leave my office now...not the company."

"Po?"

"I won't fire you, so leave now."

Mahinahon na niyang pahayag...

"TALAGA PO SIRR???"

"Yeah.So, stop crying..."

'yeh, so, stop crying...

'yeh, so, stop crying...

'yeh, so, stop crying...

'yeh, so, stop crying...

Nagpaulit-ulit ang sinabi ni Sir...

TATAE BA AKO???

Hindi ako mapakali... Parang naghahabulan si Tom at Jerry sa tiyan ko!!!

"Uhmmm. Opo sir..." pinahid ko ang luha kong tumulo lang dahil magaling ako UMARTE!

"Lalabas na po ako. Salamat po Sir."

Wala na akong narinig na ano man kay sir...

DUG TUG DUG TUG DUG TUG DUG TUG

Hindi pa rin humuhupa ang puso ko...

'yeh,so, stop crying...'

Tatlong tao lang ang nakapagsabi no'n sa'kin...

Si mama...

Si lola...at...

SI SIR!!!

Wala parin ako sa sariling lumabas. Hindi ako maka move on sa sinabi ni Sir...

"Dana..."

"Dana..."

"DANA!"

"OH?"

"Kanina pa kita tinatawag di mo ko pinapansin."

"Ay sorry Kate."

"Anyare sa'yo?"

"Wala..."

"HMMMMMMMM.... Anong ginawa mo sa office ni Sir aber?"

"Ahhhhhh... May sinabi lang ako."

"Ano naman 'yon?"

"Hindi naman importante."

"Ikaw ha... May something kayo ni Sir... Yieeeee."

BUANG!!!

"psssst. Ano ka ba... Huwag ka ngang gumawa ng kwento diyan... Baka ano pa isipin ng iba."

"Para di kami mag-isip ng iba... Sabihin mo na lang ang totoo."

ANG KULET!!!

"Wala talaga..."

"Yieeee... Yieeeee... May something silang dalawa..."

"KATE!!!"

Pinandilatan ko siya para tumigil na pero hindi pa rin paawat...

Tsk. Tsk. Tsk.

"Be ready after work. We will have our team dinner and of course to welcome our new trainees. Make sure to come."

Biglang nagsalita si Mr. Rey na ikinagalak ko naman dahil mapupunta na sa kanya ang atensyon ng malisyosang Kate na 'to...

I saw some of the employees getting happy and excited for the team dinner.

Honestly, I don't really like stuff like that. It's noisy and crowded.

"Dana? You have no choice. You really need to come." sabi sa'kin ni Kate kasi siguro naiisip niyang hindi ako sasama. Maybe she already found out that I'm having a hard time socializing.

I smiled at her.

"Yes. I'll be there."

Sa buhay natin we need to do some things we don't like just to make us feel normal. Just to get in. Just to make ourselves be like other people.

•

•

•

Habang nag-eenjoy ang lahat ay nakatanggap ako ng tawag mula sa hospital. Kaya I walked outside for a while and answer the call.

"Please, I promised to pay the hospital bills next time. Huwag niyo lang po pabayaan ang lola ko. Please look after her. Please. I'll send the payment soon. I promise."

Tumawag sa'kin ang staff ng hospital to remind me of my payment. My grandmother stays there for almost a year. Her situation is just getting worse habang tumatagal. I don't want to lose her. She is the only one I have. It will f*****g kill me, if she will leave me too.

Pabalik na ako sa loob ng nakita ko si Harry nakatayo sa likod ko. Gosh.

Anong ginagawa niya rito?

Narinig niya ba ang pinag-usapan namin? Damn it.

"What are you doing here?" I asked him in an upset way. Of course I should be. Who is he to hear other's conversation? He's getting into my nerves now.

"Nothing." He walked away and I saw him lit his cigarette. Maybe he didn't hear as much as I assumed.