Yazar Anlatımı
İnsan bazen bir yabancı gibi kalıyordu. Yaşamak istediklerine, hayal ettiklerine uzaktan bakmakla kalakalıyordu olduğu yerde. Bir adım ileriye atmak isterken sanki on adım geriye gidiyordu.
Yine uzaktan bakıyordu Aziz. Üç yıldır tek yapabildiği buydu zaten. Her sabah yüreğinin ağrısıyla uyanıyor, gün boyu oradan oraya koşturuyor ve güneş batıp da gökyüzünü yıldızlar devraldığında yine yüreğinin ağrısıyla gözlerini kapatıyordu.
Bir yandan da her an, her gün, her gece ödü kopuyordu Aziz’in. Birinin Berçem’i kendisinin gördüğü gibi göreceğinden, onun yapamadığını yapıp karşısına çıkacağından ve en fenası Berçem’in o adama gönlünü kaptıracağından... Üç yıl boyunca bunu düşünmediği bir an olmamıştı. Hele Ezman Ağa tam konuşmaya niyetlendiği vakit önüne set çekince içindeki ya
