BERFİN
Bir insanın ayakta dururken gözlerindeki yıkılışa ilk kez şahit oluyordum. Ezman Ağa tam karşımda duruyordu durmasına ya, ruhu artık burada değil gibiydi. Biraz önce bana ukalaca cevap veren adam gitmiş, yerine içi boş bir beden gelmiş gibiydi. Sormak istediğim o kadar soru vardı ama cevap alacağımdan şüpheliydim. Dicle’nin kim olduğunu ölesiye merak ediyordum. Ezman ile alakası neydi bilmemek canımı sıkıyordu. Kıskançlık değildi bunun adı, çünkü onu kıskanacak bir sevgi yoktu içimde. Fakat bir gerçek vardı ki eğer sevdiği falansa zoruma giderdi, hazmedemezdim. Hiçbir kadının bu durumdan hoşlanacağını sanmıyordum. Belki dün gece aynı yatağı paylaşmıştık ama eninde sonunda o yatağa birlikte girecektik ve bir ömrü paylaşacağım adamın kalbinde bir başkasının olmasını kaldırabileceğimi
