กลิ่นอายรัก 17
“เพื่อนพี่มาสองคนนะ มันขับมาก่อนที่ฝนจะตกอีกรอบ สักพักพวกมันคงถึง หนูอยากเข้าไปอาบน้ำก่อนไหมหรือรออาบทีเดียว”
“ค่อยอาบก็ได้ค่ะ” ฉันตอบ
“พี่ว่าจะให้มันค้างที่นี่หนูว่ายังไง”
“แล้วแต่คุณสิคะนี่บ้านคุณ”
“ไม่ใช่ นี่บ้านเรา” เขารีบเถียงกลับทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น
“บ้านคุณค่ะ”
ครืด ครืด ครืด
เสียงและแรงสั่นดังจากไอแพด เป็นกลุ่มที่ทำงานด้วยกันโทรวิดีโอคอลในตอนนี้มีพี่ ๆ รับสายไปแล้วสี่คนฉันคือคนที่ห้า เข้าไปก็เจอพี่ ๆ อยู่ตามอิริยาบถต่างกันไป ส่วนฉันนอนคว่ำบนโซฟาเบดมุมห้องใกล้กันระเบียง เราคุยเล่นกันไปมาแซวกันเล่นไปเรื่อยรวมถึงคุยเรื่องงานที่ยังจัดการไม่ลงตัว กระทั่งทุกคนในแผนกเข้ามาร่วมคอลกันจนครบทุกคน เราชวนกันเล่นไปเรื่อยมีบ้างที่นำเสนอร้านเครื่องดื่มหรือร้านอาหารที่มีการเปิดใหม่ใกล้ที่ทำงาน
(แต่จะไปได้ไหมล่ะ ฝนตกขนาดนี้) พี่ท้อพูดเสียงเจือแววขบขัน
(ต้องรอลุ้นก่อนไหมว
