เฮอะ! แล้วบอกว่ารักฉันงั้นงี้ ขี้โม้จริงๆ ฉันอุตส่าห์ช่วยปลอบใจแต่อีกวันเขาก็ไปหาแฟนเก่าอะนะ!
ฉันเบะปากหมั่นไส้ ไม่ได้รู้สึกหึงหรอก ฉันก็แค่รำคาญความขี้โม้ของไลท์เท่านั้นแหละ แล้วไอ้ท่าทีที่ทำเป็นโกรธแฟนเก่าเว่อร์วังอลังการนั่นมันก็ภาพลวงตาสินะ ไปทำไมล่ะ ไปคืนดีกันล่ะสิ เออ ไปเล๊ยยยยยย
“เป็นไรอ่ะ ปวดขี้เหรอ?” ตาภามเพื่อนไลท์หันมาถามฉัน ภามกำลังขับรถพาฉันไปที่มหาลัยหลังจากที่ไปกินข้าวบ้านฉันเสร็จ และได้ยินว่าไลท์ไปไหน ฉันก็เงียบพร้อมกับพยายามตีสีหน้านิ่งๆ จนกระทั่งภามถามเนี่ยแหละ ฉันถึงรู้ว่าหน้าฉันมันไม่นิ่ง...
“ฮะ เอ่อ เปล่านะ”
“ละจะเบ้ปากทำไม ไม่พอใจไรฉัน”
“ไม่ได้ไม่พอใจอะไรนายนะ” ฉันลนลานแล้วหันปฏิเสธด้วยการยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาส่ายไปมา ฉันยังไม่อยากได้ศัตรูเพิ่มหรอกนะ เท่าที่มีตอนนี้ก็ประมาณหนึ่งกองทัพได้แล้วเนี่ย!
วันนี้คงเป็นวันแรกเลยมั้งที่โทรศัพท์ฉันเงียบผิดปกติ หรือไม่ก็สงบ
