ตอนที่ 3 ข่าวดี
862 Words
.
..
...
....
“นั่นเหล้านะโว้ยไม่ใช่น้ำไอ้เจฟ”
“เรื่องของกู”
“แค่น้องเงินรำคาญมึงแล้วหลบหน้าไป ถึงกับเมาเป็นหมาหงอยเลย สงสัยจะจริงจังน่าดูว่ะ” หนึ่งในกลุ่มเพื่อนแซวเสียงดัง ส่วนเพื่อนคนอื่น ๆ ต่างก็ส่งเสียงเฮกันดังลั่น
“ไม่ใช่เว้ยเด็กนั่นมันไม่ได้มีอิทธิพลกับกูขนาดนั้นหรอก”
“เหรออออ...” เพื่อน ๆ ต่างอมยิ้มไม่เชื่อสิ่งที่เจ้าตัวปฏิเสธออกมา
ใคร ๆ ก็รู้ว่าเจฟฟี่เป็นเสือไบที่เอาได้ทั้งชายและหญิง ไม่เว้นแม้กระทั่งเด็กอายุต่ำกว่าสิบแปดปี เจ้าตัวก็เคยจัดมาหลายรายแล้ว หลังจากนั้นก็ให้เงินค่าขนมไปอย่างสมน้ำสมเนื้อ แต่รายนี้เจฟฟี่พยายามตะล่อมมาหลายเดือนแล้ว ทว่าบริกรหนุ่มหน้าตาน่ารักคนนี้กลับไม่มีท่าทีว่าจะยอมใจอ่อนแม้แต่ครั้งเดียว เด็กนั่นให้ความสำคัญกับเขาเหมือนลูกค้าคนหนึ่งเท่านั้น
ครืน…..
Rrrrr….
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นทำให้คนที่กำลังกระดกเหล้าอยู่นั้นต้องวางแก้ว แล้วหยิบเจ้าเครื่องมือสื่อสารออกมาจากกระเป๋ากางเกง ก่อนจะจ้องมองที่หน้าจอด้วยสายตาที่พร่ามัว กว่าจะปรับสายตาให้คมชัดได้ก็ใช้เวลาเกือบนาที เมื่อรู้ว่าเป็นใครก็รับสายแล้วเดินออกไปคุยนอกร้าน
“ค้าบบมอม...” เอ่ยด้วยน้ำเสียงน้ำยานคางเพราะความเมา
(นี่แกไปเที่ยวอีกแล้วเหรอเจฟ) เสียงเล็กแหลมส่งเสียงผ่านสายมาด้วยความโมโห ที่ลูกชายตัวดีออกไปเที่ยวไม่เว้นแต่ละวัน
“มอมยังไม่ชินอีกเหรอค้าบบบ” พูดพร้อมกับยกยิ้มอย่างพอใจ
(รีบกลับบ้านเดี๋ยวนี้นะพรุ่งนี้มีประชุมแต่เช้า ถ้าฉันไม่เห็นแกที่ห้องประชุม ฉันจะตัดเงินไม่ให้แกใช้แม้แต่สตางค์แดงเดียว) หญิงวัยทองพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด
“ฮือ ๆ”
กำลังจะตอบกลับผู้เป็นแม่แต่เจฟฟี่กลับได้ยินเสียงคนร้องไห้ดังมาจากพุ่มไม้ข้างกำแพง
“มอมครับแค่นี้ก่อนนะ บายยย”
วางสายแล้วค่อย ๆ เดินไปดูว่าเสียงร้องไห้ที่ได้ยินเมื่อสักครู่เป็นคนหรือผีกันแน่
“ฮือ ๆ ไอ้เสี่ยบ้ามึงทำอะไรกับกูเนี่ย” เป็นเงินที่นั่งกอดเข่าร้องไห้เสื้อผ้าหลุดลุ่ยอยู่หลังพุ่มไม้
“นี่น้องมานั่งทำอะไรตรงนี้” ด้วยความที่สายตายังคงพร่ามัวทำให้ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร
เงินเงยหน้าขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียง ยิ่งได้กลิ่นเหล้าหึ่งจากชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้ายิ่งทำให้ความต้องการมากยิ่งขึ้น
“ช่วยผมด้วยครับ ช่วยด้วย ฮือ ๆ” มันทนไม่ไหวแล้วเขาต้องหาที่ปลดปล่อยไม่งั้นมีหวังต้องตายแน่นอน
เจฟฟี่พยายามเพ่งมองสักพักเมื่อรู้ว่าเป็นใครก็ยกยิ้มขึ้นมาทันที
“น้องเงินนั่นเอง มาหลบหน้าพี่อยู่ตรงนี้ก็ไม่บอก” พูดแล้วก็นั่งยอง ๆ ลงตรงหน้าหนุ่มร่างเล็ก ก่อนจะจ้องหน้าอย่างไม่วางตา
“ผมไม่ไหวแล้วช่วยผมด้วยนะครับ” เจ้าตัวเล็กโน้มใบหน้าเข้าไปประกบจูบชายหนุ่มทันที ทั้งที่รู้ว่ามันไม่ควรแต่ก็ห้ามตัวเองไม่ได้แล้ว
จ๊วบบบ!!
“อื้อ..”
เจฟฟี่เบิกตากว้างด้วยความตกใจจนเจ้าตัวเกือบจะสร่างเมา ก่อนจะยิ้มในใจแล้วตอบสนองเจ้าตัวเล็กอย่างหนักหน่วง อาการอย่างนี้ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายโดนอะไรมา เพราะเขาเองก็เคยทำอย่างนี้กับผู้หญิงมาหลายคนแล้ว
“เดี๋ยวพี่จะช่วยน้องเงินเองครับ” เจ้าตัวอุ้มร่างเล็กขึ้นในท่าเจ้าสาวแล้วเดินไปที่รถทันที
*-*-*-*-*-*-*
ครืนนนนน!!!!
Rrrrr….
มือเรียวค่อย ๆ คลำไปบนที่นอนเพื่อหาเจ้าเครื่องมือสื่อสารที่เป็นต้นเสียงให้รำคาญหูอยู่ในตอนนี้
“อื้อ...คายโทรมาเวลานี้ว้า” เจ้าตัวพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงีย
“ฮาโหลลล” รับโทรศัพท์ขณะยังนอนหลับตาอยู่บนเตียง มืออีกข้างก็เกาที่ศีรษะแกรก ๆ
(นี่คุณปลาวาฬใช่ไหมคะ)
“ค้าบบบ”
(ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ คุณได้รับเลือกให้เป็นผู้ให้กำเนิดทายาทมหาธำรงกุลค่ะ)
เมื่อได้ยินอย่างนั้นเจ้าตัวถึงกับเบิกตากว้างแล้วเด้งตัวขึ้นมานั่งทันที ก่อนจะตบที่แก้มของตัวเองสองสามครั้งเพื่อพิสูจน์ว่านี่มันไม่ใช่ความฝัน
(คุณปลาวาฬคะยังอยู่ในสายหรือเปล่า) เมื่อเสียงเงียบไปเจ้าหน้าที่ก็ถามทวนอีกครั้ง
“ครับ ๆ ผมยังฟังอยู่ นี่ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหมครับ”
(ใช่ค่ะมันคือเรื่องจริง พรุ่งนี้เวลาเก้าโมงเช้าคุณปลาวาฬเข้ามาพบคุณวรรธนพลที่บริษัทอีกครั้งนะคะ)
“ครับผม ขอบคุณนะครับ”
(ยินดีค่ะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะคะ)
“ครับผม”
ตู๊ด ๆ ๆ
“เย้!!! วูฮู้!”
หลังจากวางสายไปแล้วเจ้าตัวก็กระโดดโลดเต้นพร้อมกับตะโกนร้องออกมาด้วยความดีใจ ตอนนี้เงินห้าล้านบาทอยู่แค่เอื้อมแล้วสินะ
- Writer
