“เงียบทำสากอะไร หรือว่าลืมเอาปากกลับมาด้วย” เป็นบ้าอะไรของมันอีก อยู่ ๆ ก็มากดเสียงต่ำทำหน้าเหมือนตูดหมา ฉันว่าฉันก็ยังไม่ได้ไปสะกิดต่อมบ้าของมันนะ แล้วเป็นอะไรถึงมองตาขว้างเหมือนฉันไปปล่อยลมยางมัน
“ฉันว่าฉันมีธุระสมควรกลับบัดเดี๋ยวนี้!” ยังไม่ทันได้อ้าปากไอ้แนนก็วิ่งจู๊ดจนถึงรถ ได้แต่ย่นคิ้วไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจทั้งเพื่อนตัวเองแล้วก็ไอ้ยักษ์ที่ยังจ้องฉันไม่ยอมเลิก
“มองอะไรนักหนาไม่เคยเห็นคนสวยรึไง”
“อือ ไม่เคยเห็น” พูดอะไรไม่ออกเพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคำตอบนี้ ปกติต้องเบ้ปากแล้วพูดว่าสวยตรงไหนไม่ใช่เหรอ ทำไมวันนี้ถึงมองนิ่งพร้อมคำตอบแบบนี้ล่ะ?
ไอ้บ้าเอ้ย! ไม่เหมือนเดิมจนใจสั่นหมดแล้วเนี่ย!
“คำตอบ”
“คำตอบอะไร” ถอยหลังกรูเมื่อไอ้ยักษ์เดินเข้าใกล้ สายตาสอดส่ายหาตัวช่วยแต่ทำยังไงก็ไม่มี เฮียหลงกับพ่อไปไหนเนี่ยทำไมปล่อยให้คนอื่นมาเดินหน้าบานอยู่ในบ้าน
“เธอรู้สึกยังไงกับคนที่มันมาชอบเธอ” มือ
