จ้างรักลวงใจ

ตอนที่ 2

"นายน้อย คุณอาเทอร์มาแล้วครับ" โทนี่เอ่ยบอกเจ้านายหนุ่มไป

"เห้ย ไอ้ลีโอแกแต่งตัวอะไรวะเนี่ย" อาเทอร์ถามออกไปเมื่อเห็นเพื่อนรักใส่แว่นตาหนาๆแล้วไหนจะเสื้อนักศึกษาตัวใหญ่ๆนั่นอีก

"ก็ปกปิดความหล่อของฉันไงวะ รับรองไม่มีสาวคนไหนกล้ามาจีบฉันแน่นอน เฉิ่มๆแบบนี้" ลีโอเอ่ยออกไปแล้วยิ้มอย่างตลกกับลุคใหม่ของตัวเอง

"ใครกล้าจีบแกก็บ้าแล้ว แล้วไอ้ดำๆนี่อะไร" อาเทอร์เอ่ยถามก็เข้าไปดูใกล้ๆที่่หน้าของเพื่อน

"ไฝไง เหมือนจริงไหมวะฉันสั่งทำโดยเฉพาะเลยนะโว้ย" ลีโอเอ่ยออกมาแล้วลูบไฝที่ข้างจมูก

"แกไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้เปล่าวะ " อาเทอร์ถามออกไปเพราะเมื่อเทียบกับหน้าจริงๆของเพื่อนเขาแล้ว มันต่างกันราวกับสวรรค์กับนรกเลย

"เออน่า ฉันอยากเล่นอะไรสนุกๆ ไปกันได้แล้ว ฉันอยากจะไปเจอสาวๆไทยจะแย่แล้ว" ลีโอเอ่ยบอกก็ชวนเพื่อนออกไป

ด้านแพรนลินก็มาเรียนในตอนบ่ายตามปกติโดยนั่งอยู่กับเพื่อนสาวอย่างปาริตาหรือริต้า และเปรมสุดาหรือแพทที่โรงอาหารของมหาวิทยาลัย

"นี่แกพี่อาเทอร์พาใครมาด้วยก็ไม่รู้อะ แต่งตัวเฉิ่มเป็นบ้าเลย" แพทเอ่ยออกไปตามประสาคนชั่งเม้าส์ เมื่อเห็นอาเทอร์เดินเข้ามากับชายฝรั่งคนหนึ่ง

"ถ้าคบกับพี่อาเทอร์ได้ฉันว่าเขาก็คงมีดีอะไรสักอย่างแหละ" แพรนลินเอ่ยออกไปก่อนจะกินข้าวต่อแบบไม่ได้สนใจ

"แต่ฉันว่าเขาก็ดูดีอยู่นะ ดูสิหุ่นก็ดีเสียดายหน้าเนิร์ดไปหน่อย" ริต้าเอ่ยออกไป ก็มองไปที่รุ่นพี่ปีสี่อย่างอาเทอร์ที่ใครๆต่างก็รู้จัก เพราะเป็นลูกเจ้าของมหาวิทยาลัยแห่งนี้

"น้องแพรครับ เย็นนี้ไปทานข้าวกับพี่ไหมครับ" มาวินรุ่นพี่ปีสี่เดินเข้ามาชวนแพรนลินไปทานข้าวกับเขาเย็นนี้

"ขอโทษนะครับพี่วิน พอดีเย็นนี้แพรมีนัดกับผมแล้ว" สารัสเดินเข้ามา ก็เอ่ยบอกรุ่นพี่อย่างมาวิน พร้อมสายตาที่มองอย่างไม่ยอมเพราะเขามาก่อน

"เอาไว้วันอื่นนะคะ วันนี้แพรนัดกับทันแล้วน่ะค่ะ" แพรนลินเอ่ยบอกออกไปก็ยิ้มแห้งๆ ผู้ชายที่เข้ามาจีบเธอก็ล้วนแต่หวังจะได้เธอทั้งนั้น แถมหลายๆคนยังตั้งฉายาให้เธอว่า “น้องแพรร้อยศพ” ทั้งๆที่ไม่มีใครเคยได้เธอเลยด้วยซ้ำแต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะยังไงเธอก็ไม่ใส่ใจคนอื่นอยู่แล้ว

"งั้นวันอื่นก็ได้ครับ เดี๋ยวพี่โทรหานะครับ" มาวินเอ่ยออกไปก็เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะข้างๆอาเทอร์และลีโอ

"คงกินแห้วมาล่ะสิ" อาเทอร์เอ่ยพูดออกมาเบาๆ เมื่อเห็นเพื่อนเข้าไปหาแพรนลินมาแล้ว เจอรุ่นน้องอย่างสารัสเข้ามาขวาง

"ยัยนั่นเด็ดมากรึไงพวกแกถึงอยากได้นัก" ลีโอเอ่ยถามออกมาเบาๆ เพราะเขาเห็นเหตุการณ์เมื่อกี้แล้วผู้หญิงคนนี้ก็ร้ายใช่เล่น

"เด็ดสิวะ ใครๆก็อยากควงน้องแพรกันทั้งนั้น แกรู้ไหมน้องเขาได้ฉายาน้องแพรร้อยศพเลยนะโว้ย กูเลยไม่กล้าจีบว่ะกลัว" พีระเอ่ยพูดออกมาแล้วทำท่าสยองๆ

"ใครบอกนั่นมันข่าวลือโว้ย ฉันตามจีบมาเป็นเดือนยังไม่ได้จับมือด้วยซ้ำ ฉันว่าที่ว่าร้อยศพนี่คงเป็นไอ้พวกที่จีบไม่ติด แล้วว่าน้องแพรมากกว่า" มาวินเอ่ยออกไปแบบไม่เชื่อ เขาจีบมาตั้งนานยังไม่ได้เธอเลย

"แกจีบน้องเขาอยู่ก็เข้าข้างเขาสิวะ " อาเทอร์เอ่ยบอก ส่วนลีโอที่ฟังเพื่อนๆในกลุ่มพูดเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นแต่เขาก็ไม่ได้สนใจ เพราะแค่คบผู้ชายหลายๆคนพร้อมกัน เขาก็ไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้แล้ว ถึงจะสวยแค่ไหนก็เถอะ

"ลีโอ นายไม่ลองจีบดูเหรอวะ สวยนะโว้ย" พีระเอ่ยบอกเพื่อนใหม่ที่พึ่งได้รู้จักกัน

"ฉันหล่อกว่าไอ้ลีโอตั้งเยอะน้องแพรยังเมิน แกคิดว่าไอ้ลีโอมันจะจีบติดหรือไง"มาวินพูดออกไปแบบขำๆ

"ไม่เอาหรอก พวกนายชอบก็จีบไปเถอะ ฉันไม่ชอบผู้หญิงแรดๆเท่าไหร่" ลีโอพูดออกไปแบบจริงจัง

"อย่ามาชอบทีหลังก็แล้วกัน" อาเทอร์เอ่ยออกไป จากนั้นทุกคนก็คุยกันเรื่องอื่นต่อ แต่ลีโอกลับแอบมองแพรนลินอยู่บ่อยครั้ง เพราะเธอก็เหมือนจะมองมาที่เขาอยู่เช่นกัน

หลังจากที่เรียนเสร็จแพรนลินก็ไปทานข้าวกับสารัส โดยไม่ลืมที่จะพาเพื่อนๆของเธอไปด้วยเพราะเธอไม่อยากมากับสารัสสองคน ตลอดเวลาที่ทานข้าวแพรนลินก็พูดจาต่างๆนาๆเพื่อให้สารัสล้มเลิกความตั้งใจที่จะจีบเธอ จนกระทั่งทานเสร็จพวกเธอจึงพากันไปช็อบปิ้งต่อโดยมีสารัสเป็นป๋าจ่ายเงินให้

"ขอคุณนะทัน วันนี้แพรสนุกมากเลยไว้เจอกันใหม่นะ" แพรนลินพูดออกไป

"ขอบคุณสำหรับกระเป๋านะ" แพทและริต้าพูดออกมาพร้อมกัน เพราะไม่ใช่แค่เพื่อนสาวเท่านั้นที่สารัสซื้อของให้แต่พวกเธอก็ได้ตามไปด้วย

"ครับ คราวหน้าเจอกันใหม่ครับ" สารัสพูดออกไปก็ขอตัวทันที ก็วันนี้สามสาวเล่นเอาเขาแทบจะหมดเงินไปเกือบสามแสนเลยทีเดียว เขาจึงต้องรีบหนีไปก่อน

"อยากอวดดีหนัก สมน้ำหน้า" แพรนลินพูดออกมา เพราะเธอไม่ชอบใจเท่าไหร่ที่สารัสชอบพูดจาโอ้อวดว่าตัวเองรวยแบบนั้นรวย ตัวเองรวยแบบนี้ เธอจึงจัดให้เขาแบบจัดเต็มเลย

"ต่อไปคงไม่กล้ามาจีบแกอีกแล้วมั้ง ฮ่าๆ" แพทเอ่ยหัวเราะอย่างสะใจ

"วันนี้เราไปฉลองกันหน่อยไหมแก ได้กระเป๋ามาใช้ฟรีๆเลยอ่ะวันนี้ " ริต้าก็เอ่ยออกมาเช่นกัน

"ไปดิ งั้นก่อนจะไป ฉันเอากระเป๋านี่ไปคืนก่อนนะ " แพรนลินเอ่ยบอกไป ก็กลับไปที่ร้านกระเป๋าที่เธอซื้อเมื่อกี้ เพราะเธอแอบตกลงกับพนักงานเมื่อกี้ไว้แล้ว

"แกจะเอาคืนทำไมห้ะยัยแพร" ริต้าเอ่ยถามก็เดินตามเพื่อนไป

"ฉันแค่แกล้งเขาเล่นเฉยๆ พวกแกก็เอากระเป๋านี่ไปเถอะถือว่ามาเป็นเพื่อนฉัน ส่วนของฉันจะเอาคืนเอง จะได้เอาเงินไปทำอย่างอื่น" แพรนลินพูดออกไปเพราะเธอจะเอาเงินไปทำบุญต่อ ไม่อยากจะใช้ของของคนอื่นฟรีๆ

"อย่างแกคงไม่พ้นบ้านเด็กกำพร้าล่ะสิ" แพทเอ่ยออกมา เพราะเพื่อนสาวชอบไปบริจาคเงินให้มูลนิธิเด็กกำพร้าตลอด

"งั้นก็เอาของฉันคืนด้วยเลย จะได้ทำบุญกับแก" ริต้าเอ่ยบอกก็ยื่นกระเป๋าให้เพื่อนสาว

"ไม่เอาน่า แกสองคนเอาไปเลยแค่ของฉันก็พอแล้ว" แพรนลินเอ่ยบอกเพราะกระเป๋าที่สารัสซื้อให้เธอราคาเกือบจะสองแสนเลยก็ว่าได้

"เออๆ แล้วแต่แกละกัน งั้นเดี๋ยวเสร็จแล้วก็แวะไปบริจาคเลยละกัน แล้วเราค่อยไปแต่งตัวไปปาร์ตี้ต่อ" ริต้าเอ่ยบอกแล้วทำท่าดีใจที่จะได้ไปเที่ยว

"จะดีใจทำไมริต้า แกก็ไปทุกคืนอยู่แล้วนิ" แพทเอ่ยแซวเพื่อนสาว

"แกก็ไปกับฉันยัยแพท อย่ามาว่ากันหน่อยเลย" ริต้าเอ่ยตอบกลับเพื่อนสาว

"พวกแกนี่แขวะกันได้ตลอดเลยนะ เดี๋ยวฉันไปจัดการก่อน แกสองสองรอนี่ก่อนละกัน" แพรนลินเอ่ยบอกอย่างระอา ก็เดินไปหาพนักงานในร้าน จากนั้นพวกเธอก็ไปบริจาคเงินให้มูลนิธิเด็กกำพร้าก่อนจะกลับมาที่คอนโดของริต้าเพื่อเตรียมตัวไปเที่ยว

ด้านลีโอก็มาท่องราตรีกับอาเทอร์ในคาบเทพบุตรสุดหล่อไม่ใช่หนุ่มเนิร์ดแบบกลางวัน

"เห็นแบบนี้แล้วชื่นใจว่ะ ขาวๆหมวยๆทั้งนั้น" อาเทอร์พูดออกไปขณะเดินเข้ามาในผับของลีโอ ที่ตอนนี้มันได้มาบริหารอย่างเต็มตัวเพราะพ่อมันยกให้เพื่อแก้ทำอะไรเซ็งเล่นๆ

"จะเปิดห้องก็ได้นะ เดี๋ยวฉันให้คนจัดการให้" ลีโอเอ่ยออกไปก็เดินไปยังห้องทำงานที่อยู่ชั้นสอง

"แน่นอนอยู่แล้ว เปิดรอฉันเลยคืนนี้ฉันได้กินเหยื่อแน่นอน" อาเทอร์พูดออกไปก็ตบไหล่เพื่อนแล้วหัวเราะ

"วันนี้มีปัญหาอะไรไหมโทนี่ แล้วแด๊ดโทรมารึเปล่า" ลีโอเอ่ยถามแล้วนั่งลงบนโต๊ะทำงาน

"นายบอกให้นายสนใจแค่ทางนี้ก็พอครับ ตอนนี้นายกำลังจัดการเจสันอยู่ครับ" โทนี่เอ่ยบอกออกไป

"อืม เข้าใจแล้ว นายไปจัดการข้างล่างต่อเถอะ" ลีโอเอ่ยบอกเพราะเขาให้โทนี่จัดการแทนทุกอย่าง

"เห้ย วันนี้เจอของเล่นชิ้นใหม่แล้วว่ะ ไปก่อนนะมึงแล้วเจอกัน" อาเทอร์พูดออกไปเมื่อมองลงไปแล้วเจอเข้ากับสาวสวยคนหนึ่งจึงไม่รอช้าที่จะเข้าไปขย้ำเหยื่อ ลีโอหันไปมองตามก็รู้สึกเฉยๆ แต่สายตาไปสะดุดกับสาวเมื่อตอนกลางวันที่เพื่อนๆเขาพูดถึง ก่อนจะมองอย่างเอือมระอากับการกระทำของเธอที่เต้นยั่วน้ำลายหนุ่มๆ

"ยัยแพท เดี๋ยวฉันมานะแก ไปโทรหาแม่แปปนึง" แพรนลินที่เต้นอยู่เอ่ยบอกเพื่อนสาวแล้วเดินขึ้นมาที่ชั้นสอง เพราะมันมีห้องน้ำที่ไม่เสียงดังอยู่ จากนั้นแพรนลินก็คุยกับมารดาสักพักก่อนจะเดินกลับลงไปข้างล่าง แต่ต้องสะดุดเมื่อชนเข้ากับร่างสูงใหญ่จนเธอล้มลงพื้นอย่างแรง

"ขอโทษครับ ผมไม่ทันระวัง" ลีโอเอ่ยด้วยสำเนียงภาษาอังกฤษชัดแจ๋วก่อนจะช่วยพยุงให้ผู้หญิงตรงหน้าลุกขึ้น

"เดินไม่ดูรึไงไอ้บ้า ไม่เห็นคนรึไง" แพรนลินเอ่ยบอกด้วยภาษาอังกฤษเช่นกันก็เงยหน้าขึ้นมองคนที่ชนเธอ แต่ก็ต้องสะดุดเมื่อเจอกับหนุ่มฝรั่งที่หน้าตาหล่อคมเข้มอย่างน่ามอง ลีโอก็มองเธออย่างคาดโทษ เขาอุตส่าห์ขอโทษเธอแล้ว แต่วาจาที่เธอพ้นออกมากลับไม่น่ารักแบบหน้าตาของเธอเลยสักนิด

"ปล่อย" แพรนลินพูดออกมาเมื่อมองเขาแล้วเจอสายตาที่มองเธออย่างไม่ชอบใจนัก

"ก็ไม่ได้อยากจับนักหรอก" ลีโอพูดออกไปก็ปล่อยมือจากแขนเรียว

"ใครๆเขาก็อยากจับฉันทั้งนั้นแหละย่ะ" แพรนลินเอ่ยออกไปก็มองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง

"ผมก็ไม่แปลกใจหรอก ก็แต่งตัวมายั่วขนาดนี้" ลีโอพูดออกมาอย่างไม่ยอมแพ้

"ฉันก็ไม่ได้แต่งมายั่วผู้ชายปากหมาแบบนายละกัน " แพรนลินเอ่ยออกไปอย่างสุดทน

"นี่คุณว่าผมเหรอ ได้งั้นลองชิมปากหมาหน่อยเป็นไง" ลีโอพูดจบก็ดึงร่างบางเขาไปปะทะกับหน้าอกของเขาอย่างแรง ก่อนจะโน้มหน้าลงไปจูบเธออย่างรุนแรง แล้วบดขยี้ริมฝีปากบางๆก่อนจะแทรกเรียวลิ้นหยอกล้อกับเธอ

"อือ " แพรนลินได้แต่อึ้ง แล้วตีหน้าอกเขาแรงๆแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอไป กลับจูบเธอแรงขึ้นราวกับสูบเลือดสูบเนื้อของเธอไป

ลีโอเริ่มหลงไปกับความหวานของสาวตรงหน้า ก่อนจะผลักเธอไปชิดกำแพงข้างๆห้องน้ำแล้วระดมจูบใส่เธอแบบไม่ยั้งปาก แพรนลินก็เริ่มแปรเปลี่ยนไปกับสัมผัสแปลกใหม่ที่เขาทำ

"เป็นไงปากหมาสะใจไหมล่ะ" ลีโอถอนจูบออกมาแล้วพูดกับเธอ

"คนเลว" แพรนลินพูดออกมาแล้วหายใจหอบๆ พร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า ก่อนจะตบหน้าชายหนุ่มตรงหน้าอย่างแรง แล้วผลักเขาออกไปให้ห่างตัวเองก่อนจะวิ่งลงไปข้างล่าง ลีโอก็มองตามก่อนจะเอานิ้วปาดริมฝีปากของตัวเองแล้วมองตามร่างบางไป

"อ้าวแพรเป็นอะไรวะ" แพทเอ่ยถามเพื่อนที่เดินเข้ามา

"ไม่เป็นไรแก ฉันกลับก่อนนะ แล้วเจอกัน" แพรนลินพูดจบก็หยิบกระเป๋าสะพายแล้วเดินออกไปจากผับแห่งนี้ทันที เธอเกลียดผู้ชายแบบนี้ที่สุดขออย่าให้ได้เจอกันอีกเลย แพรนลินคิดในใจก็ขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว

ลีโอก็เข้ามาในห้องทำงานอีกครั้งหลังจากที่แกล้งแพรนลินจนถูกตบหน้าหัน ก็มันน่าจูบไหมล่ะผู้หญิงอะไรปากจัด ไม่มีความเป็นผู้หญิงสักนิด ลีโอคิดในใจ

เช้าของอีกวันแพรนลินก็มามหาวิทยาลัยแต่เช้า เพราะถูกอาจารย์ในชมรมอาสาสมัครเรียกมาประชุม เพราะเธอเป็นตัวแทนของปีสองนั่นเอง แต่พอเข้ามาเธอก็เจอกับอาเทอร์และเพื่อนใหม่หน้าฝรั่งของเขา แต่หน้านายฝรั่งนี่มันคุ้นๆจนเธอนึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน

"อ่าวแพรมาพอดี อาจารย์ไม่เข้านะเขาให้พี่มาประชุมแทนเลย" อาเทอร์เอ่ยบอก ส่วนลีโอที่เห็นแพรนลินเดินเข้ามาก็แปลกใจว่าเธอทำอะไรแบบนี้เป็นด้วยเหรอ นึกว่าจะทำตัวสวยไปวันๆ ก่อนจะมองสำรวจชุดนักศึกษาที่เธอใส่รัดตัว จนโชว์ส่วนเว้าส่วนโค้ง แถมมองกระโปรงที่เธอใส่ยังสั้นแค่คืบเดียว เขามองแล้วกลับไม่ชอบใจนักโดยไม่รู้เหตุผล

"อ่อค่ะ งั้นมาประชุมกันเลยไหมคะ" แพรนลินเอ่ยออกไปก็นั่งลงตรงข้ามกับเพื่อนของอาเทอร์

"เดี๋ยวรอตัวแทนน้องปีหนึ่งแปปนึงนะครับน้องแพร" อาเทอร์เอ่ยออกไปก็หันไปมองลีโอก่อนจะเอ่ยต่อ

"นี่เพื่อนของพี่เอง มันพึ่งย้ายมาใหม่ชื่อลีโอ" อาเทอร์เอ่ยแนะนำออกไป

"อ่อค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะชื่อแพรนลินค่ะ เรียกแพรเฉยๆก็ได้ค่ะ" แพรนลินเอ่ยออกไปก็ยื่นมือไปทักทายโดยไม่รู้ว่า เขาคือคนที่จูบกับเธอเมื่อคืน

"อ่อ ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องแพร" ลีโอพูดออกไปด้วยสำเนียงไทยอย่างชัดเจน ก่อนจะยื่นมือไปจับมือของแพรนลินอย่างทักทาย ถ้ารู้ว่าเขาคือคนเมื่อคืนเธอคงจะตกใจแน่ๆ

"ชื่อน่ากินมากเลยนะคะเนี่ย ฮ่าๆ" แพรนลินพูดออกไปแบบขำๆก็นั่งลง

"อ่อครับ" ลีโอพูดออกไปก็แกล้งยิ้มเขิลๆ เพราะตอนนี้เขายังเป็นไอ้เนิร์ดอยู่ จะทำอะไรรุ่มล่ามไม่ได้

จากนั้นน้องปีหนึ่งก็มา ทั้งหมดก็ร่วมประชุมกันอย่างจริงจัง มีแต่ลีโอที่ต้องหายใจติดขัดเพราะดันนั่งตรงข้ามแพรนลิน ที่ตอนนี้นั่งสับขาจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน แต่เหมือนกับว่าเธอจงใจจะยั่วเขามากกว่า เพราะเวลาไอ้อาเทอร์เดินมาเธอก็หุบขานั่งชิวๆไป แต่พอไอ้อาเทอร์ลุกไปอธิบายเธอก็นั่งสับขาไปมายั่วเขา ลีโอคิดในใจแบบงงๆ แพรนลินที่แกล้งลีโอก็รู้สึกตลก สงสัยจะเนิร์ดจนไม่รู้เรื่องอะไรละมั้ง แพรนลินคิดในใจ