ณ งานแต่งงานของภวัตกับขวัญสุธา
“เป็นไง...กล้ามางานนี้ด้วยเหรอ”
เพลงพิณที่กำลังดูภาพบ่าวสาวที่แขวนไว้ตามมุมต่างๆ ในงานถึงกับสะดุ้ง
อยากย้อนถามไปว่าทำไมต้องใช้ความกล้ามางานแต่งของพี่ชายคนสนิท ในเมื่อเธอก็เป็นหนึ่งในคนที่ได้รับการ์ดเชิญ
“เสียใจมากไหม...” ภคินยังไม่หยุดความสงสัย หรือจะว่าไปก็คือการตั้งใจจะกระแหนะกระแหนคนที่ยังยืนขมวดคิ้วทำท่าไม่เข้าใจ
“คะ...” เพลงพิณไม่ได้คุยกับภคินตั้งสองสามปี พอวันนี้เขามาทักก็เหมือนไม่ได้ทัก เหมือนจะจงใจมาเพื่อหาเรื่องกันเสียมากกว่า
“คะ...คะ?”
เธอมองคนที่ล้อเลียนเสร็จก็เบ้ปาก ถ้าพี่คินเขาจะหมั่นไส้หรือเกลียดชังเธอขนาดนี้ แล้วจะมาทักมาชวนคุยกันเพื่ออะไร
“จะไปไหน” ภคินคว้าท่อนแขนเล็กก่อนจะดึงเธอเข้ามาใกล้
“นี่พี่คินเมาหรือเปล่าคะ” ใจเต้นไม่เป็นระส่ำ การกลับมายืนใกล้ๆ กันแบบนี้ก็เล่นเอาหัวใจสั่นหวั่นไหวไปหมด
“ถ้าเมา ฉันคงจูบเธอไปแล้ว” ภคินก็ไม่อย
