วมเรื่องสั้นชุด รสรัก
1.รสรักสาวอวบ
2.รสรักสาวเฉิ่ม
ขวัญสุธา...เธอไม่เคยคิดว่าจะได้พี่คิงมาเป็นสามี
ภวัต...เขาคือพี่คิงที่ติดใจในรสรักของสาวอวบแบบเธอ
“ไม่อยากท้องกับพี่ใช่ไหม” เขาคาดคั้นคนที่เอาแต่เบิกตากว้าง
อย่าคิดว่าแค่ทำตัวน่ารักๆ แล้วเขาจะยอมให้เธอนิ่งเงียบแทนการตอบ
“อ๊า...” เธอถูกเขาจูบลงโทษอย่างดุดัน
แต่ใจมันก็กระสันแต่เนื้อตัวบึกบึนที่โถมทับอย่างไม่น่าให้อภัย
เธอมันไม่รักดี ต้องการทุกอย่างที่เป็นเขา
แค่เขาเท่านั้นที่เธอปรารถนาในเวลานี้ และก็มั่นใจว่าคงตลอดไป
“ได้พี่แล้ว ก็ต้องรับผิดชอบพี่ พี่ไม่ยอมให้น้องมาทิ้งขว้างหรอกนะ!”
“แล้วใครว่าน้องจะทิ้งขว้างพี่คิงล่ะ”
เธอลูบไปบนบ่าบึกบึนของคนที่หน้าบูดหน้าบึ้ง
“ไม่รู้สิ น้องรักไอ้คินไม่ใช่เหรอ พลาดมาปล้ำพี่ บางทีน้องอาจจะเปลี่ยนใจ”
“พี่คิงรู้เหรอคะ” เธอตัวแข็งเลย เพราะไม่คิดว่าเขาจะรู้เรื่องที่เธอแอบชอบพี่คิน
“นี่ไง! นี่ไง!” เขาลุกขึ้นนั่งกอดอก ไม่พอใจสุดๆ
“ฟังน้องก่อนค่ะ น้องไม่ได้หมายความตามที่พี่คิดค่ะ” เธอตามติดขึ้นนั่ง แล้วพอมองตาที่จ้องกันเป็นมันก็รีบคว้าผ้าห่มอีกผืนขึ้นมาห่อตัว
“หวงตัวกับพี่ตลอด” ภวัตตั้งใจสะบัดหน้าไปอีกทางแรงๆ ก็จะดูสิว่าเมียจะง้องอน หรือปล่อยให้เขาบ้าไปตามลำพัง
“ถ้าข้าวโพดหวงตัวกับพี่คิงจริงๆ
เรื่องมันคงไม่เลยเถิดแบบที่กำลังเกิดขึ้นนี่หรอกค่ะ”
เขาหันไปอ้าปากค้างใส่คนที่กล้าพูด ก่อนจะสะบัดหน้าหนีแรงๆ
จนคนมองอย่างขวัญสุธายังแอบกลัวเขาคอเคล็ด
“ไม่งอนสิคะ น้องง้อนะ โอ๋ๆๆ” เธอขยับเข้าไปสวมกอดคนที่นั่งตัวแข็ง
“ก็อธิบายสิ” ภวัตตัวอ่อนยวบยาบทันทีที่เธอขยับมาหอมแล้วก็นั่งตักอย่างออดอ้อน “เร็วๆ” เขาเร่งเร้าแล้วก็กอดเอวอวบของคนที่เอาแต่จ้องหน้านิ่ง
มาทำหน้าตาน่ารักแบบนี้ เดี๋ยวพ่อจะกดจะปล้ำลงกับเตียงต่อซะเลยดีไหม
“แต่ต้องสัญญาว่าฟังจบจะไปทำแพนเค้กกับไข่เจียวออมเล็ตให้น้องทานนะคะ”
“ไม่รู้สิ ถ้าพูดไม่ถูกหูก็จะปล้ำ ไม่ให้กินข้าว ให้อดจะได้ผอมๆ”
เขาจูบปลายคางมน ตัวหอมๆ แบบนี้ยังมากล้าต่อรอง
“น้องกลัวเลยค่ะ”
ภวัตแยกเขี้ยวใส่คนที่กล้าท้าทาย ลูบก้นนุ่มก่อนจะขยำแรงๆ อย่างมันเขี้ยว
“น้องยอมละ น้องจะพูดละค่ะ” เธอกอดบ่ากว้าง พอพี่คิงมาซบกับบ่านี่ก็รู้สึกดีขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยคิดว่าจะรู้สึก
“เร็วๆ เลย ผัวหิวนมด้วย”
“บ้า!” เธอตีคนเซี้ยวเบาๆ
“เอาเรื่องแรกเลย รักใคร ผัวหรือไอ้คิน” เขาตีตรงเลยดีกว่าไม่ยืดเยื้อ
“แต่ก่อนคิดว่ารักพี่คิน”
“นอนลงเลย ไม่คุยแล้ว”
“ฟังก่อนสิคะ คนใจร้อนของเมีย” เธอกดหอมไปบนหน้าผาก แล้วก็ดีใจที่เขายอมสงบลงบ้าง
“ต่อเลย พูดไม่ถูกหู โดนลงโทษแน่”
แค่คิดถึงบทลงโทษก็แก้มแดงร้อนผ่าวไปหมด
รสรักสาวเฉิ่ม
ภคิน...เขาแอบหลงรักสาวเฉิ่มที่หลงรักพี่ชายของตัวเอง
เพลงพิณ...เธอคือสาวเฉิ่มที่ไม่คิดว่าเขาจะรักตอบ
“ก็เธอคันไม่ใช่เหรอ!”
“คันยังไงคะ ถ้าพี่หมายถึงที่เพลงมางาน เพลงกับพี่คิงก็เป็นพี่น้องกัน
เพลงมีสิทธิ์มาแสดงความยินดีกับพี่ชายที่เพลงนับถือ...”
“หน้าด้าน! เขามีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้วก็ยังมาอ่อย”
นี่เขาว่าเธอแรงเกินไปไหม เธอมองจ้องตาดำๆ คู่นั้น
เสียใจที่เขาไม่เคยแม้แต่จะพยายามเข้าใจคนแบบเธอ
“ค่ะ มีอะไรจะด่าอีกไหม” เธอยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไม่ได้ตั้งใจให้ไหล
“ระริกระรี้จะต้องหาผัวในงานพี่คิงให้ได้สินะ”
“เพลง...” เธอขมวดคิ้วแน่น “ไม่เข้าใจ”
“ก็ไอ้พี่ณัฐนั่นไง!”
“ค่ะ!” เธอเงยหน้าขึ้นรับคำ เอาสิ เธอทำอะไรก็ไม่เคยจะถูกอยู่แล้วนี่
ติ๊ง!
เสียงประตูที่เปิดออก ทำให้ภคินลากคนที่ลอยหน้าลอยตาออกมาจากลิฟต์ด้วยกัน
“ปล่อยเพลงนะ! เพลงไม่ไปไหนกับพี่ทั้งนั้น” เธอพยายามจิกเท้าเอาไว้กับพื้น
แต่รองเท้าส้นสูงที่ใส่มานี่มันก็ไม่อำนวยความสะดวกเอาซะเลย
“จะขัดขืนเพื่อให้ได้อะไร”
วันนี้เพลงพิณสวยมาก ตรงกันข้ามกับภาพลักษณ์สาวเฉิ่ม
แว่นหนา เกล้าผมมวยตึงที่ตัวเองมักแต่งในเวลาปกติ
ชุดราตรีคอลึกนั่นโชว์ของดีที่เขาไม่อยากให้ใครเห็น เขายังจำทรวดทรงองค์เอวใต้ร่มผ้าทั้งหมดนั้นได้ หุ่นแบบที่จับต้องตรงไหนตัวเขาก็ร้อนผ่าวลามไปทั่วร่าง
“เราไม่ได้เป็นอะไรกัน พี่คินไม่มีสิทธิ์มาลากเพลงแบบนี้!”
“ฉันจะทำ แล้วเธอจะทำไม” เขาลากและก็ดึงจนในที่สุดร่างบอบบาง
ก็เข้ามาอยู่ในวงแขน ระยะทางแค่นี้เขาเอาอยู่
แล้วก็มั่นใจด้วยว่าวันนี้จะไม่มีใครเข้ามาขัดจังหวะได้แน่
“พี่เป็นบ้าเหรอ มายุ่งกับคนหน้าด้าน ไร้ยางอายแบบเพลงทำไม”
ตอนนี้แทบจะถูกเขาอุ้ม
แล้วไม่นานประตูห้องตรงหน้าก็ถูกเปิดกว้าง ข้างในมีคีย์การ์ดเสียบอยู่แล้ว
แอร์เลยเย็นฉ่ำ ไฟสว่างโร่ ไม่บอกก็รู้ว่าเป็นห้องแต่งหน้าแต่งตัวเจ้าสาว
แต่เธอกลับถูกเดินต้อนเข้าไปเรื่อยๆ จนถึงห้องนอนภายใน
“อย่าค่ะ” เธอยันอกแกร่งทันทีที่ถูกรวบเอว
“ทำไมชอบให้ท่าผู้ชาย...”
ไม่ใช่แค่ใส่ความ แต่ปากหยักกลับพรมจูบมาที่ซอกคออย่างถือสิทธิ์
“พี่ห้ามทำแบบนี้”
“จะทำ ถ้าต้องการมีผัวสักคน ต้องการแก้เรื่องคัน หรือแม้แต่จะให้ท่าใคร ก็มีสิทธิ์ที่จะทำกับพี่แค่คนเดียวเท่านั้น”