10
915 Words
ธรนึกทึ่งในทักษะการพูดคุยและรู้จักยกเหตุผลมาอ้าง หรือทักษะการต่อรองของลูกสาวบุญธรรมอย่างนิลรัตน์
ก่อนหน้านั้นไม่กี่วัน ภัคธีมาคัดค้านไม่อยากให้ลูกไปเรียนต่อเชียงใหม่
นิลรัตน์ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับมารดาจริง ๆ ว่าจะโทร. มาหาทุกวัน วิดีโอคอลคุยกัน ซึ่งภัคธีมารู้เวลาดี เธอจะรอโทรศัพท์จากลูกสาวทุกวันในช่วงเวลานั้น
นิลรัตน์เล่าเรื่องการเรียน การใช้ชีวิต และความเป็นอยู่ทุกอย่างให้บิดามารดาได้ฟัง เล่าแต่ส่วนดี ๆ ส่วนไหนไม่ดี หรือไม่สบายใจเธอก็ไม่เล่า แต่เธอเป็นคนที่เอาตัวรอดเก่ง เฉลียวฉลาด รู้จักพูด เธอจึงสามารถผ่านพ้นปัญหาและอุปสรรคทุกอย่างไปได้อย่างไม่ต้องกังวลใดๆ
“พี่ธรคะ” ภัคธีมาเอ่ยเรียกสามีขณะที่เขาเดินเข้ามาหา
“ยังไม่นอนเหรอครับ” น้ำเสียงอบอุ่นของธรทำให้ภัคธีมายิ้มออกมา ตลอดระยะเวลาหลายปีมานี้เขาดูแลเธอดีมาก
“พี่ธรก็นอนดึกเหมือนกันนะคะ อย่าทำงานหักโหมมากสิคะ”
“ติดลมน่ะครับ คืนนี้ดาวสวยนะ” เขาจำได้ว่าเธอชอบดูดาว มือหนานำผ้าคลุมไหล่ที่หยิบติดมือมา คลุมไหล่ให้เธออย่างห่วงใย
“ขอบคุณค่ะ” เธอกล่าวขอบคุณ เขาห่วงใยเธอเสมอ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานสักแค่ไหน
ธรคือรักแรก รักเดียว คือสามีที่ดี
“ความจริงแล้วมลมีเรื่องสำคัญจะบอกพี่ธรนะคะ”
“เรื่องอะไรเหรอครับ” เขาดึงเธอมาซบที่ไหล่กว้าง พลางเงยหน้ามองดาวกับเธอเหมือนเช่นทุกคืน
“ความจริงแล้วพสุธาคือลูกของเราค่ะ” เธอไม่เคยบอกเขาอย่างจริงจังในเรื่องนี้เลย เพราะมัวแต่เสียใจที่ลูกหายไป
“หมายความว่า” ธรครางออกมา
เธอคิดว่าขนาดเขายังไม่รู้ว่าพสุธรคือลูกในไส้ เขาเองก็ยังออกตามหาขนาดนี้ ถ้ารู้ว่าเป็นลูกจะรักขนาดไหน เธอผิดเองที่ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเขาตั้งแต่คราแรก
“มลขอโทษนะคะ”
“ไม่ใช่ความผิดของมลหรอก แต่ทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้ว เรามาหาทางแก้ปัญหากันดีกว่า”
“มลตัดสินใจผิดพลาดเอง ตอนนั้นมัวแต่คิดถึงพ่อกับแม่ แต่พอแต่งงานไปแล้ว มลคิดว่าหากมลหนีไปกับพี่ธร พ่อกับแม่อาจจะรู้สึกโกรธ แต่พวกท่านก็ไม่ต้องมาทุกข์ใจแบบนี้ มลเล่าทุกอย่างให้คุณแม่ฟังน่ะค่ะ คุณแม่เองก็คงเล่าให้คุณพ่อฟัง ท่านทั้งสองเลยรีบมารับมลจนเกิดอุบัติเหตุ”
“มลเลิกโทษตัวเองได้แล้ว เรื่องที่มันผ่านไปแล้วเราไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ แต่สิ่งที่เราต้องทำในตอนนี้คือ ทำทุกอย่างให้ดีที่สุด”
“พี่ธร” เธอเรียกเขาพร้อมทั้งน้ำตาไหลพรากอาบแก้มนวล เขาเป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุษและเข้าใจคนอื่นเสมอ เขาเป็นผู้ชายที่ดี ควรค่าแก่การรัก
“พี่รักมล รักมลคนเดียวและจะรักตลอดไป ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น จะเพราะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ ผิดพลาดไปแล้วก็ช่างมันเถอะครับ ทุกอย่างเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ ไม่มีใครไม่เคยผิดพลาด พี่เองก็ยังเคยทำอะไรผิดพลาดตั้งหลายอย่าง”
“มลหวังว่าลูกของเราจะเป็นคนดีแบบพี่ธรนะคะ พี่ธรเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดในชีวิตของมล” เธอหลับตารับจุมพิตอ่อนหวานของเขา
ธรอุ้มร่างน้อยของภรรยาขึ้นสู่อ้อมแขน ก่อนจะพาไปวางบนที่นอนหนานุ่ม สัมผัสของเขาอบอุ่นอ่อนโยนเสมอที่ได้แนบชิดสนิทเนื้อ
ธรเป็นคนอ่อนโยน และใส่ใจคนอื่น เขามีวิธีการพูดให้คนอื่นรู้สึกดีเสมอ
“พี่เคยคิดเสมอว่าอยากมีลูกกับมล” เขาจุมพิตเธออย่างเอ็นดู พลางเอ่ยบอกเสียงแหบพร่า
“แต่ไม่คิดว่าพี่จะมีลูกกับมลแล้ว”
“ตอนแรกพี่ธรเสียใจไหมคะที่มลมีลูกให้อีกไม่ได้” เธอรู้สึกผิดที่ทิ้งเขาไป หอบลูกไปแต่งงานกับผู้ชายคนอื่น ละอายใจเลยไม่กล้าบอกว่าท้องกับเขา เธอมันเหมือนกับผู้หญิงไม่ดีที่พอมีปัญหาก็วิ่งโร่กลับมาหาเขา ขอให้เขาคอยช่วยอยู่ร่ำไป
“ยอมรับว่าเสียใจนะครับ แต่ตอนนั้นพี่คิดว่าถึงไม่มีลูกก็ไม่เป็นไร แค่พี่มีมลก็ดีที่สุดแล้ว” เขาสอดแทรกเรือนกายเข้าหา แนบชิดสนิทเนื้อ เธอหลุดเสียงครางเบา ๆ ออกมาจากริมฝีปากอ่อนหวาน ตอบรับสัมผัสของเขาอย่างยินยอมพร้อมใจ
“ขอโทษนะคะที่ทำให้ต้องเสียใจครั้งแล้วครั้งเล่า ต่อจากนี้ไปมลจะอยู่อย่างคนมีความหวังค่ะ มลสัญญา มลจะยิ้ม จะมีความสุข จะไม่ให้พี่ธรต้องทุกข์ใจอีก”
“พี่ต้องการแบบนั้นครับ” ธรยกมือของภรรยาที่รักมาจุมพิตหนัก ๆ เขาต้องการเพียงแค่ให้เธอมีความสุข มีรอยยิ้ม และสุขภาพแข็งแรง สุขกายสุขใจ นั่นคือสิ่งที่เขาต้องการที่สุดในชีวิต
“รักพี่ธรที่สุดเลยค่ะ”
“พี่ก็รักมลที่สุดครับ” เขาจุมพิตเธออย่างดูดดื่ม คล้ายจะถ่ายทอดความรู้สึกอ่อนหวานซาบซ่านหัวใจให้เธอได้รับรู้
...จบ...
- Writer
