เสียงสะอื้นร่ำไห้เงียบหายไปเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของพนักงานเดินเข้ามาในห้องน้ำ ญารินจึงรีบปาดเช็ดน้ำตาแล้วล้างหน้าหลังจากที่แอบหลบมาร้องไห้หน้ากระจกในห้องน้ำเพียงลำพังก่อนจะกลับไปยังโต๊ะทำงานของตัวเองอีกครั้ง
“คุณ...” สองเท้าที่กำลังก้าวเดินต้องหยุดชะงักเมื่อกลับมาถึงแล้วพบว่าปุณณภัทรกำลังนั่งรออยู่บนเก้าอี้ทำงานของเธอ
“หายไปไหนมา ทำงานวันแรกก็แอบไปอู้แล้วเหรอ”
“ไปห้องน้ำมาค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ” ญารินเอ่ยถาม รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่เขายังทำตัวปกติเหมือนสิ่งที่เขาทำเมื่อครู่มันไม่เคยเกิดขึ้น
“ฉันเอางานมาให้เธอทำน่ะ พรุ่งนี้ฉันต้องเอาเข้าที่ประชุม ทำได้หรือเปล่า”
“ทำได้ค่ะ” เธอตอบแบบไม่ลังเล ถึงจะไม่เคยมีประสบการณ์ด้านนี้มาก่อนแต่ฟังจากคำอธิบายของกชอรแล้ว มันก็ไม่น่าจะยากเกินความสามารถเสียเท่าไหร่
“อืม งั้นทำให้เสร็จภายในวันนี้ล่ะ เพราะฉันต้องใช้พรุ่งนี้” ปุณณภัทรเน้นย้ำอีกครั้งก่อนจะเด
