ปุณณภัทรก้าวลงจากรถด้วยสีหน้าเรียบเฉยก่อนจะกระชับเสื้อสูทสีเข้มแล้วตามเมธวินเข้าไปในรีสอร์ตตามคำสั่งของปณิตาที่บอกไว้ว่าเขาจะต้องเข้ามารับตำแหน่งในวันนี้
“สวัสดีครับป้านิด สวัสดีครับพี่ปุณ ไม่คิดว่าจะมาวันนี้ผมเลยไม่ได้เตรียมต้อนรับ” เมธวินเอ่ยทักทายแต่ปุณณภัทรกลับไม่แม้แต่จะปรายตามอง
“ฉันจะเข้ามาดูแลของที่สมควรจะเป็นของฉัน จำเป็นต้องรายงานนายด้วยเหรอ”
“ไม่เอาน่าตาปุณ เราเข้าไปข้างในกันดีกว่า” ปณิตากล่าวแทรกเพื่อทำลายบรรยากาศที่เริ่มจะมาคุ ด้วยทราบดีว่าลูกชายไม่ค่อยจะกินเส้นกับเมธวินเท่าไหร่
“ผมเตรียมห้องทำงานไว้ให้พี่ปุณชั้นบน แต่ว่ายังหาเลขาฯ ให้ไม่ได้ คิดว่าจะเปิดรับสมัครแล้วให้พี่ปุณเป็นคนเลือกเองน่าจะถูกใจกว่า”
“ขอบใจ แต่ฉันไม่มีน้องชาย ไม่ต้องมานับญาติกับฉันหรอก” ชายหนุ่มเลิกคิ้วจ้องมองใบหน้าเมธวินอย่างท้าทายแต่อีกฝ่ายกลับยิ้มตอบไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านเลยสักนิด
“ไม่ต้องเปิดรับสม
