ร่างบางระหงเดินตามปุณณภัทรเข้าไปในห้องของณฤดีอีกครั้งก่อนที่อีกฝ่ายจะเอ่ยทักทายเธอด้วยรอยยิ้มแบบที่เคยเห็นทุกครั้ง
“เป็นยังไงบ้าง เมื่อคืนหลับสบายดีหรือเปล่า”
“หลับสบายดีค่ะคุณหญิง...เอ่อ...คุณย่า” ญารินเป็นฝ่ายตอบคำถามนั้นเมื่อหญิงสาวขยับเข้าไปใกล้คนสูงวัยกว่าจึงสังเกตเห็นรอยแดงตรงซอกคอและดูเหมือนว่าปุณณภัทรเองก็สังเกตเห็นเข้าพอดีเขาจึงรีบแก้ตัวทั้งที่ณฤดียังไม่ทันได้เอ่ยถามอะไร
“เมื่อวานเราเพลียกันมากเลยครับคุณย่า ก็เลยหลับไปตั้งแต่หัวค่ำ”
“คงจะเพลียกันมากนั่นแหละนะ” ณฤดีหัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นท่าทีลนลานของหลานชาย “แล้วนี่จะกลับบ้านกันแล้วเหรอ”
“ครับคุณย่า ผมจะพาขิมไปจดทะเบียนก่อนแล้วค่อยพาเธอกลับไปขนของที่บ้านน่ะครับ จะได้ย้ายเข้ามาอยู่ในไร่”
“แล้วเรื่องฮันนีมูนน่ะ เห็นแม่นิดเปรย ๆ ไว้ จะไปกันเมื่อไหร่ดีล่ะ”
“ผมคงไม่ไปหรอกครับ ไอ้เรื่องฉลองการแต่งงานหรือมีเหลนให้คุณย่าน่ะ ผมทำที่ไ
