Destined But Denied

Chapter 1: The Beginning

Andrev PoV:

"anak bilisan mo na sa pagkain, first day of school pa naman at baka mahuli ka nyan sa klase mo" Sabi sakin ni mama.

"Opo ma wait lang haha...mukhang mas excited ka pa sakin." sabay subo ko sa pandesal na kinakain ko. Pinalamanan ko ito ng isang pirasong hotdog.

"syempre first day mo SA new school mo." Nilagay nya sa loob ng aKing bag Yung maliit na tapperware na laman yung ginawa nyang sandwich hotdog."huwag mong kalimutan na kainin to ah."

Ako nga pala si Andrev Sean Lee Balthazar, and andrev ang tawag nila sakin dahil sa sobra daw na haba ng aking pangalan. I'm 20 years old now and a first year college student. Namatay ang aking ama Nung akoy highschool dahil sa car accident na kinasangkutan naming buong mag-anak, kaya kami na lang ni mama ang magkasama sa buhay. Dahil din dun sa aksidente ay napilitan ako mag homeschool nung mga nalalabi kong year sa highschool. Sa ka samaang palad ay may ibang memorya din sa nakaraam ay ngayoy hindi ko narin matandaan.

"Alis na po ako ma" paalam ko sabay halik sa kanyang pisngi.

"mag-iingat ka doon at tawagan mo ako pag sumakit bigla ang ulo mo" -mama.

"opo"

First day ko ngayon SA new school na papasukan ko. Simula nung nag homeschool ako ay ngayon na lang naman ako makakatapak sa totoong paaralan. Ito ay ang Saint Elite University, na isang prestigious school here saming lugar.

Nang makarating ako ay manghang-mangha kong pinagmasdan ang buong paligid. Merong malaking field na pwede mong pagpinican na napapalibutan ng malalaking building na siguro humahati sa different courses and colleges.

Lumapit Ako sa MGA student na Nakita ko, nagtanong Ako kung saan matatagpuan Yung building Ng College of Medicine. Napag alaman ko Naman na say west part Ng campus ito matatagpuan katabi ng College of Engineering na kaharap ng gymnasium.

Habang naglalakad Ako papunta sa aking silid ay rinig na rinig ko Ang MGA bulungan ng mga studyanteng nadadaanan ko.

"Diba siya yung anak nung namatay na governador"

"Dito din pala siya mag aaral"

"Ang cute nya. Sayang anak pa ng isang criminal"

"Alam ko kaya nag accidente Sila Kasi binalak nila tumakas sa mga kasalanan nila"

"Ang kapal nilang pumatay ng mga inosenteng tao"

Hayss...ito na nga ba yung sinasabi ni mama kaya ayaw niya akong pumasok sa paaralan. Mas gusto niyang mag homeschool na lang ako hanggang makapagtapos ng pag-aaral.

Simula nung nang yari yung aksidente ay parang bulang nag laho ang aking ala-ala. Like pagising sa hospital ay hindi ko alam kung sino ako at bakit ako naroroon.

~flashbacks start~

Gulong-gulo ang aking isipan habang pinagmamasdan ang aking paligid. Nasa isang silid Ako na kulay puti ang paligid. May mga nakakabit sakin na parang wire at apparatus.

Bakit ako nandito? bakit ganito ang suot ko?.

Sino Ako?

Dahil sa kalituhan at kaba ay agad-agad Kong tinanggal Ang mga nakakabit Sakin at dali-daling umalis sa aking kinahihigaan. Kailangan kong makaalis dito, hindi dapat ako nandito.

blag**

"ahh...ang sakit" nahihirapang saad ko ng sa hindi inaaasahan na napasalampak ako sahig.

Pagkatayo ko is bigla na lang ako natumba. Nakaramdam ako ng pagod at ngalay sa buong katawan lalo na sa aking bandang tuhod pababa sa paa.

Anong nangyayari sakin bakit nagkaganito ako. Parang ang tagal ko na Hindi na igalaw ang asking katawan kayat ganun-ganun na Lang Ako ka pagod na pagod at ngalay.

"oh my gosh! Andrev anak gising kana?" nagulat ako sa narinig ko, yung pintuan kasi nakabukas na at nakatayo doon Ang isang ginang na sa tingin ko ay nasa mid 40's na Ang edad."Andrev anak ko, kamusta kana? Sandali lang tatawagin ko Yung doctor" natatarantang sabi nito at nagmamadaling akoy tulungan tumayo. Inalalayan Ako ito pabalik sa aking higaan at saka dali-daming lumabas ng silid.

Teka! sinong Andrev ang tinutukoy ng babaeng yun? Ako ba tinutukoy Niya? Kilala nya ba kung sino Ako?. Napatingin naman ako sa prutas at bulaklak na nakapatong sa mesang malapit Sakin. Ito yung bitbit-bitbit nung babae kanina. Nahagip naman ng mata ko Ang picture frame na katabi nito. Isa itong larawan ng tatlong tao na sa tingin ko ay Isang pamilya. Nakatayo sila SA Hindi ko maalalang lugar habang nakayakap Yung ama at Ina sa kanilang anak na lalaki.

Natulala naman ako ng Makita na kamukha nung babae kanina yung Ina sa picture at napansin kong kahawig ko yung anak sa larawan. Ahhh...ang sakit. Napahawak Ako sa aking Ulo Ng bigla ito sumakit at may mga scenario sa aking isipan ang biglang lumitaw, ngunit malabo ito.

Napatingin ako sa may pintuan ng biglang bumukas ito at niluwa yung babae kanina na tinawag akong 'Andrev anak' , hindi siya nag-iisa, kasunod nya ang isang matangkad na maputing lalaki na kasuot Ng puting lab-gown. Siya siguro yung doctor na tinawag nung babae.

"kamusta na Ang lagay mo anak? mabuti at gumising kana" nag-aalalang sabi nito sabay yakap sakin. Ramdam kong umiiyak ito."pinag-alala mo ako" saad nito pagkatapos akong yakapin.

Doon na ako nagsalita."T-teka sino Po kayo? at bakit nyo po Ako tinawag na Aldrev at anak? Anak nyo po ba ako? Nanay ko ba po kayo?" naluluhang napatakip ito sa kanyang bibig at marahang tumingin sa doktor na kasama niya.

"katulad ng inaasahan natin Ms. Balthazar, dahil sa lakas ng impact ng pagkakatama sa ulo nya dahil sa aksidente, ay nagkaroon siya ng brain damage na naging sanhi ng pagkawala ng mga ala-ala ng anak niyo" sabi nung doctor na sumusuri sa akin.

"n-no way...my p-poor baby" naluluhang sambit nito at niyakap ako ng mahigpit.

M-may amnesia ako?.

~End of flashbacks~

Simula noon ay naging maingat na sakin SI mama pati nung bumalik na kami sa Aming bahay, palagi Siyang nakabantay at nakaalalay sakin. Sabi ng doctor na hindi Naman permanente ang pagkawala ng aking ala-ala at sa tamang panahon ay babalik rin ito. Inabisuhan Ako na wag kong pilitin na makaalala at inumin ang gamot na ibinigay niya sakin kapag nakaramdam ako ng pananakit ng ulo.

Sa sobrang serious ko sa paglalakad ay hindi ko napansin ang kasulubong Kong studyante na may dala-dalang libro at school papers, na wari mo'y nagmamadali ito sa bilis ng paglalakad.

*bogz*

"ahh"

"aww" sabay naming sigaw ng magkatama kaming dalawa. Sa lakas Ng impact is napasalampak Siya sa sahig at nagkalat Yung mga hawak niyang papel at libro.

Naka recover naman agad sa gulat at dali-dali ko siyang inalalayang tumayo."haluhh...sorry ahh. Nasaktan ka ba?."

Ngumiti Naman ito, sabay pagpag ng kanyang uniforme.

"ano ka ba ok lang Yun"

Tinulungan ko siyang pulutin isa-isa yung mga nagkalat niyang gamit at iniabot sa kaniya.

"thanks."

Napatingin Naman Ako sa suot nitong ID. Mila Jane Milleña. Batchelor of Dental Science.

"Btw I'm Andrev" pakilala ko sabay abot Nung last na natira na gamit niya na pinulot ko.

Kinuha Niya Naman ito at marahang ngumit.

"Mila"

"So Yun una na Ako and sorry ulit ah." Mukha kasi itong nasaktan Nung pag kabagsak nito sa sahig."nasaktan ka tuloy."

Natawa naman ito saka ako tinapik sa balika."ano ka ba, no worries. kasalanan ko naman kasi hindi ako tumitingin sa dinadaanan ko."

~pout~

"so that's it andrev, see you around na lang hihi."

Umalis na ito at parang bulang biglang nawala. weird.

Pagkadating ko SA room is saktong kakadating lang din Ng prof namin SA first sub Ngayon. So syempre first day of school kaya more in introduction pa lang ang ginawa namin. Pakilala dito, pakilala doon. Nalaman ko din yung mga reason ng mga kaklase ko kung bakit nila napili ang kursong ito na pag veveterinarya.

Me naman is ang personal na dahilan ko is mahiliga Ako SA animals syempre, like cats and dog. Gusto ko din makatulong sa mga animals na kailangan ng tulong about SA health nila Lalo na yung MGA stray dogs and cats. Marami na nga kaming natulungang at nasupportahan Ng mommy ko na mga organizations and rescue center for stray animals.

"So that's all for today...see you on our next class" saad ni prof saka lumabas na ng room.

Hayss...ang boring. Mamayang 2 pm pa ang next class ko, meaning 3 hours pa ang hihintayin ko.

Ganito ang hassle SA college like Yung schedule ng MGA subject is magkakalayo, like kunyare first sub is 7:30 am in the morning and Yung next sub mo is mga 3 or 5 pm na nin hapon so yun magkakaroon ka Ng mga napakahabang vacant time.

Ano kaya magandang Gawin? hmm...alam ko na maglilibot muna Ako dito malapit lang SA may building.

Nag-ikot-ikot Ako sa buong building ng college of medicine then nung magsawa ay dumeretso naman ako sa labas at napansin na parang may maingay sa loob Ng gym. Nang dahil sa kyuryosidad ay pumasok Ako para tingnan kung Anong ganap doon.

"hmm...mukhang may laro ngayon ah"

Nandito Kasi yung varsity namin sa basketball at naga training. Maraming nanonood, especially girls na Todo kung makapag cheer. Hayss...Hindi ko naman Sila masisisi kasi bukod sa magagaling Ang mga ito ay merong itong mga aking kagwapuhan at kalakihan ng katawan.

kyahh MGA yummy hihi.

Hindi man lingid sa kaalaman ng lahat, especially ni mommy na hindi ako straight na lalaki, na isa akong bading. Kahit nga nawalan Akong nang alaala is Hindi parin nawala Yung pagiging sino ako sa damdamin. Nasabi din sakin ni mommy na nagsimula daw akong maging ganito nung elementary Ako, Kasi bigla na lang daw Ako mag confess sa kanila ni daddy na nagagwapuhan ako doon sa kaklase ko.

So yun na nga Bago pa umiral na Naman ang kabaklaan ko is umalis na ako sa gym at dumeretso sa karatig na na Lugar na nasa bandang likod lang Ng gym. Isa itong maliit na park na medyo may pagka gubat style kasi sa daming Puno at damo dito. Dahil sa Ganda Ng view na aking nakikita at naisipan Kong mag pinta. Yan Kasi ang isa sa mga hobby ko na yun ay mag pinta. Palagi nga Akong may mga dalang paint materials SA bag ko Kasi for emergency purposes na katulad Ngayon na may magandang scenery sa harapan ko.

Umupo Ako sa damuhan at sumandig sa karatig na puno. Sinimulan ko na Ang aking pagpipinta. Hindi ko Alam na may ganito Pala Dito. Habang nagpipinta Ako ay Bigla na Lang Ako nagulat at napatayo sa pagkakaupo, Ng may nahulog na tao sa harapan ko Mula sa taas Ng Puno.

-bogsh-

"ahhh" daing nya ng lumagapak siya sa damuhan."arayy...ang s-sakit putik."

Hinimas-himas pa nito ang kanyang pwetan na unang tumama Nung pagkahulog Niya. Nag-angat Naman ito Ng tingin Sakin na ikinatulala ko.

Ang g-gwapo.

Meron siyang maamong Mukha na aakalain mo na para siyang anghel na nagmula sa langit. May mapupungay na Miata, matangos na ilong, at mapupulang labi na kaysarap halikan.

"kanina ka pa ba dyan?" kunot-noo nyang Tanong habang nagpapagpag ng kanyang kasuotan.

kyahh...ang gwapo niya at ang tangkad Niya. and ang laki ng mga muscle niya. pati ang umbok Niya sa kanyang shorts like so yummy.

"huy! tulala ka diyan"-siya.

"a-ahh...huh?"

"Ang Sabi ko if kung ok ka lang ba dyan?"

Ang manly ng boses nya. ang perfect niya.

"huh?"

"Stupid" saad niya sabay talikod at naglakad na paalis.

Silly? Diba bobo meaning nun.

"Hoyy...Hindi Ako bobo ahh!" Inis ma sigaw ko sa kaniya na satingin ko ay hindi na nito narinig. Durederetso kasi itong naglakad na para lang walang nangyari.

Kairita. Ang lakas niyang sabihan akong bobo, eh Siya nga tong nahulog sa Puno.

Pero bakit nga ba siya nahulog sa Puno? At bakit nga ba siya nandoon SA may Puno?.

Pero in fairness ang gwapo Niya ahh.

Hoyy Tama na yang kabaklaan mo bhiee. Nasabihan ka na lahat-lahat Ng bobo, pinairal mo pa yang kalandian mo.

Sino kava Yun?.