27

1393 Words

Si Mang Danny ang maghahatid sa amin ni Ris, kaya panay ang pang-aasar nito sa akin. “Bakit malungkot ang beshie ko?” tanong nito sa akin, habang inaayos ko ang table ko. Umakyat ito para sunduin ako. Ito ang mahirap kapag alam na ang sikreto ko. Aasarin ako nito lagi. “Bakit naman ako malulungkot?” balik tanong ko sa kanya. “Hay, naku! Kunwari pa ang isang tao dyan, e kitang-kita naman na hindi siya masaya. Salubong na kaya ang mga kilay niya. May salamin ka naman yata sa bag, baka gusto mong tingnan!” wika pa nito. “Hay, naku Ris! Hindi ko alam ang mga pinagsasabi mo d’yan! Hindi ko na kailangan pang tumingin sa salamin. Tara na kaya, at baka mamuti na ang mga mata ni Mang Danny sa kakahintay sa atin.” At saka ako lumakad. Iniwan ko ito na naka-upo pa. “Beshie, wait! Binibiro lang n

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD