When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Nagising ako dahil naiihi ako. Nakita ko si Ninong na nagbabasa. Dahan-dahan akong kumilos at naupo muna. Iniiwasan ko ang biglaang pagtayo baka bigla rin akong tumumba. “Saan ka pupunta?” narinig kong tanong ni Ninong kaya napatingin ako rito. “Gagamit lang po ng comfort room.” Sagot ko naman sa kanya at tuluyan na akong bumaba ng kama. Hihilahin ko na ang kinasasabitan ng aking dextrose nang awatin ako ni Ninong. “Lumakad ka na, ako na ang bahalang humawak nito. Baka magdugo pa ang kamay mo.” wika nito sa akin. Hindi na ako nakipagtalo pa sa kanya. Sumunod na lang ako sa sinabi niya. Pagpasok ko sa loob ng CR ay kasunod ko si Ninong. Akala ko ay tulak niya ang bakal kung saan nakasabit ang dextrose. Dahil matangkad siya ay hawak hawak lang pala niya ito. Nakita ko na isinabit niya