1 AY SONRA...
Geçen bir ayda her gün hasta yolunu kendilerine mesken tutan iki ailenin üyeleri bir yandan da yaşamlarına devam ederken genç kızın Yoğun bakımdan çıkıp normla odaya alınması ile rahatlamaya neden olmuştu. Konakta işi biten Yüsra hemen ya kâhya ya da Berzan ile hastaneye geçiyor tüm gününü hasta yatağındaki kızla geçiriyordu.
Esme mi? O da iyileşiyordu ama ruhunun harap ve can çekişir hali ile sessizliğe bürünmüştü. Yüsra ablası onunla saatlerce konuşsa da tek kelime etmiyor, gözlerini kapadığı her an sırtına inen odun darbelerini kulaklarına ulaşan iğrenç cümleleri, boğazındaki ilmeği ve ayakları altında yanan sandalyeyi görüyor uyumaktan bile korkuyordu.
Kaburgaları kırıktı. Topal olan ayağında ve kollarında kırıklar vardı. Mumya gibi yatıyor ara ara oksijen desteği a
