2 GÜN SONRA
Çocuk doktoru Yasin camdan kızını izleyen taze babanın yanına geldi. Onu çok iyi anlıyordu çünkü daha birkaç yıl evvel kendi bebeği de böyle bir durumla karşı karşıya kalmış ve ne kadar çabaladıysa da kurtaramamıştı. Lakin Aybike bebek güçlüydü. Küçüktü, zayıftı ama tüm bunlara rağmen hayata dört elle sarılıyordu. Elini cama koyup iç çeken Murat sesindeki acıyı saklamaya çalışsa dahi başaramıyordu.
“Onu ilk kucağıma aldığımda kokusunu solumayı planlıyordum. Yumuşak tenine dudaklarım deysin babası olduğumu hissetsin ve ömür boyu ardındaki dağ olacağımı bilsin istiyordum ama şimdi sadece soğuk bir cama değiyor avuçlarım. Küçücük bedeninde kablolar cihazlar varken küçücük elini tutup yanındayım diyemiyorum. Baban burada sana bir şey olmasına izin vermez diye sözler veremiyor
