DEVRAN
Yirmi dakikadır istisnasız bir şekilde yanımda olan kadına bakan adamın kafasını dağıtmamak için kendimi zor tutuyordum.
İnsan yaşattığını yaşamadan ölmez derlerdi. Acar'a yaşattıklarım benden çıkmaya başlamıştı galiba. Bir gün kendimi Acar gibi hissedeceğim aklıma gelmezdi. Acar beni dövmekle yetinmiş, haklı olduğunu bildiğim için de hiç karşılık vermemiştim. Hatta kafama sıksın, içimdeki yangını tümden dindirsin istemiştim. Onu bile yapmamıştı.
Bense şu an Hatice'ye gözlerini dikmiş, masadaki beni görmezden gelen adamı dövmekle kalmayıp beynini patlatmak istiyordum.
Bir noktaya kadar Hatice'nin keyfi kaçmasın diye sabretmiştim. Sabrımın bittiği noktada ise adam yerinden kalkıp tuvalete gitti. Okulun teneffüs zili çalmış gibi ben de anında yerimden fırlayıp Hatice'nin soruların
