HATİCE
Hayatım boyunca yaşadığım tatminsizliklerin, pişmanlıkların son durağına gelip demir atmış gibiydim. Yıllar boyunca hep kendimi bulma çabasında olmuştum. Kim olduğumu artık biliyordum ama derdim artık kendimi bulmak değil, bu halimi kabullenmekti.
Ömrüm boyunca ilk kez hayallerim ve umutlarım tamamen ölmüş gibi hissediyordum. Ben, ölmeden hayatı yok olmuş biriydim.
Devran insan değildi. İnsan olan bunu yapmazdı. Benim ona ne bir zararım dokunmuştu ki tüm planlarını benim üzerimden kurmuştu? Annemin üzerimden planlar kurmasına alışkındım. O da insan değildi zaten. İnsan olmak sevmekten geçerdi, ikisi de sevgi namına hiçbir şey bilmiyordu.
‘Ben biliyor muydum sanki?’ diye sorguladım kendimi. En azından bana zararı dokunmayan kimseye kötülük düşünmüyordum. Hayvanları seviyordum me
