อัลพาร์ดสีดำสนิทเลื่อนเข้ามาจอดที่หน้าคอนโดมิเนียมหรูในช่วงเวลาทุ่มกว่าๆ
ฉันเหลือบตามองลุงอาชาเป็นระยะ พยายามจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้นว่าเจ้าของดวงตากำลังสงสัยอะไรในการมาที่นี่ของฉันไหม
ฉันไม่ได้ให้ลุงอาชาไปส่งฉันที่คอนโด แต่เลือกที่จะให้มาส่งที่คอนโดของโอโซนแทน
“ที่นี่เป็นคอนโดเพื่อนเฌอเองค่ะ คุณยายจัดข้าวเมนูใหม่ให้เฌอซะเยอะเลย เฌอกลัวทานไม่ทันเลยคิดว่าจะแบ่งเพื่อน ลุงอาชาว่าดีไหมคะ”
“ก็ดีนะครับ คุณหนูก็ชอบแบ่งปันไม่ต่างจากหม่ามี๊ของคุณหนูเลย ว่าแต่…เพื่อนคุณหนูจะลงมารับเหรอครับ แค่มาส่งข้าวแล้วกลับเลยหรือยังไงครับ”
“เฌอว่าจะคุยเรื่องงานที่อาจารย์สั่งด้วยค่ะ”
“งั้นให้ผมยกของขึ้นไปส่งแล้วผมจะลงมารอด้านล่างนะครับ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เพื่อนเฌอมีรถ เดี๋ยวเฌอให้เพื่อนไปส่งก็ได้ ลุงอาชาไม่ต้องเป็นห่วงเฌอนะคะ อีกอย่างนะ รปภฺ ที่นี่ใจดีค่ะ ช่วยยกของได้”
“อ๋อ งั้นเอาแบบนั้นก็ได้ครั
