(ฮัลโหล…)
“คิดถึงจัง ตื่นปุ๊บ คิดถึงปั๊บเลย”
(หยอดแต่เช้าเลยนะ) เสียงหวานๆ ที่เล็ดลอดออกมาตามสายกำลังทำให้ผมจินตนาการไปว่า หน้าของเฌอเบลล์ต้องแดงแจ๋มากแน่ๆ
“รู้สึกแบบนั้นจริงๆ นี่นา เฌอไม่เชื่อเราเหรอ”
(น้ำเสียงงอแงแต่เช้าเชียว ไม่โอเคเรื่อง…เมื่อคืนเหรอ)
“ที่เฌอไม่ยอมให้น่ะเหรอ?”
(อือ…) คนในสายตอบกลับเบาๆ พลอยทำให้ผมอมยิ้มออกมา
เมื่อคืนก็เหมือนทุกๆ คืนที่ผ่านมา ผมพาเฌอเบลล์ไปที่ห้องผม ช่วงหัวค่ำมีไอ้บอสกับไอ้เคนอยู่ด้วย รอช่วยผมหากเกิดอะไรผิดพลาดเพราะคนบางคนกำลังบีบบังคับให้ผมไปหาหรืออีกวิธีคือผมต้องยอมให้เธอมาหา
ผมยังไม่โอเค ไม่ได้อยากเจอหน้าพริ้งพราว ผมจึงเสี่ยง เสี่ยงที่จะอยู่กับเฌอเบลล์ต่อไป
และเรื่องที่เฌอเบลล์พูดถึง คือเธออาจจะกำลังคิดเพราะเมื่อคืนเธอไม่ได้ยอมผม แค่ให้กอด ให้จูบ ลูบคลำได้นิดหน่อย แต่ไม่ได้เอาแบบที่ผมอยากจะเอา
เข้าใจแหละว่าเธอเพิ่งสูญเสียครั้งแรกให้ผม แ
