7 ยังอยากดื่ม
1438 Words
"โอ๊ย..."
"...ฉันว่า ฉันไม่ไหวแล้วอะ" เสียงเบลเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าแดงก่ำตาปรือหลังจากที่เลิกเล่นเกมไปได้สักพัก เจ้าของวันเกิดก็เอาแต่กระดกดื่มไม่หยุดโดยมีบอลแฟนหนุ่มของเบลค่อยประคองอยู่ไม่ห่าง
"เมาก็พอ"
"อือ ตัวเองพาเค้ากลับหน่อย" สิ้นเสียงเบลเอ่ย บอลก็ประคองร่างเล็กของแฟนสาวออกไปอย่างไม่ลืมที่จะหันทักทายยังวีนัสกับไทก้าที่ยืนอยู่ โดยหลังจากเจ้าของวันเกิดถูกหามลากไปก็ทำให้ภายในโต๊ะเหลืออยู่เพียงแค่วีนัสกับไทก้า
"กลับเลยไหมครับ" เด็กหนุ่มมัธยมปลายเอ่ยถามเพื่อนพี่ขึ้น
"อืม กลับสิ"
"แล้วพี่...กลับยังไงครับ"
"เดี๋ยวพี่นั่งแท็กซี่..."
"ถ้าพี่ต้องนั่งแท็กซี่กลับ เดี๋ยวผมไปส่งดีกว่า"
"อย่าเลย คอนโดพี่กับทางไปบ้านเรามันคนละทางเลยนะ"
"ไม่เป็นไรครับ ผมไปส่งได้"
"แต่..."
"ไปเถอะครับ ถ้าไลลารู้ว่าผมให้พี่กลับเอง ผมต้องปวดหัวแน่ ๆ "
"ฮ่า ๆ งั้นเอางั้นก็ได้ รบกวนด้วยนะ"
"ด้วยความยินดีครับ" เจ้าของใบหน้าหล่อยิ้มตอบกลับก่อนที่ทั้งสองจะพากันเดินออกไปยังบริเวณหน้าร้านเพื่อเดินไปที่ลานจอดรถที่อยู่ไม่ไกล ทว่าขณะที่วีนัสกำลังเดินอยู่
"วี...น้องวีนัส" เสียงใครบางคนเอ่ยเรียกวีนัสขึ้นทำให้ใบหน้าสวยหันไปมอง
"พี่แพรว" เรียวปากบางยิ้มทักทายรุ่นพี่สาวกลับไป โดยแพรวก็คือรุ่นพี่มหาวิทยาลัยของเธอที่เพิ่งเรียนจบไปได้ไม่นาน และแพรว...ก็ยังเป็นเพื่อนของทัตอีกด้วย
"ไงเรา สบายดีไหม"
"สบายดีค่ะ พี่แพรวล่ะคะ สบายดีไหม"
"สบายดี แต่งานเยอะมาก เด็กจบใหม่ มันใช้อย่างกับคนทำงานมาแล้วห้าล้านปี" วีนัสหัวเราะยิ้มออกมาหลังจากที่รุ่นพี่สาวพูดจบ แพรวยังคนเป็นคนพูดเก่งอารมณ์ดีเหมือนเดิม
"แล้วนี่...?" อยู่ ๆ แพรวก็หันไปมองยังไทก้าที่ยืนอยู่ด้านข้างวีนัส
"นี่ไทก้า น้องชายไลลาค่ะ" วีนัสบอก
"อ๋อ พี่ก็นึกว่าแฟนใหม่เรา..." แพรวพูดออกมาอย่างไม่คิดอะไร วีนัสเองก็ส่งยิ้มบาง ๆ ตอบกลับ
"...บ้านนี้เขาหน้าตาดีกันทั้งบ้านเลยเนอะ ไลลาก็เหมือนตุ๊กตาบาร์บี้เลย"
"ใช่ค่ะ พ่อแม่ไลลาหน้าตาดีมาก"
"เชื่อ ๆ " สองสาวยังคงยืนยิ้มพูดคุยกันตามประสาคนรู้จักเคยสนิทสนมกันอยู่พักหนึ่ง
"แล้วนี่เราโอเคแล้วเหรอ"
"คะ?"
"เห็นปกติเราไม่ค่อยมาที่นี่เท่าไหร่หลังจากที่เลิกกับไอ้ทัตไป..." พอได้สติ แพรวก็เงียบไม่กล้าพูดต่อ เพราะกลัวว่าจะเผลอไปพูดอะไรที่มันทำร้ายจิตใจรุ่นน้อง ทว่าวีนัสก็พยายามยิ้มตอบกลับ
"ที่ไม่ค่อยได้มาเพราะช่วงนี้เรียนหนักมากเลยค่ะ"
"อ๋อ แบบนี้นี่เอง" แพรวพยักหน้ารับรู้แม้จะรู้ดีว่าที่อีกคนบอกมานั้นมันไม่ใช่เหตุผลจริง ๆ ทั้งหมด ความอึดอัดเริ่มแทรกตัวเข้ามาหลังจากที่ทั้งสองพูดถึงเรื่องที่ไม่น่าพูดคุยในตอนนี้
"งั้นวีขอตัวก่อนนะคะ พอดีน้องต้องไปส่งวี"
"อ๋อ อืม...กลับดี ๆ นะ ไว้เจอกัน"
"ค่ะ" ใบหน้าสวยยิ้มบาง ๆ ตอบกลับรุ่นพี่สาวก่อนที่จะเดินออกไปด้วยสีหน้าที่ค่อย ๆ แปรเปลี่ยนลงเมื่อเดินเข้าไปนั่งยังด้านในรถสปอร์ตราคาแพง ไทก้าที่รู้สึกได้ความผิดปกติของเพื่อนพี่สาวที่ดูไม่ค่อยพูดแถมยังมีสีหน้าท่าทีที่เปลี่ยนไปก็เงียบไม่คิดจะถามอะไรออกมา กระทั่ง...
"เรารีบกลับไหม"
"ครับ?" ร่างสูงหันไปมองหน้าคนด้านข้างสีหน้างุนงง
"พี่ยังไม่อยากกลับห้องอะ เราแวะจอดให้พี่ลงตรงนี้ได้ไหม"
"ครับ? แล้วพี่จะไปไหน"
"พี่ยังอยากดื่มต่อ พี่ยังไม่อยากกลับ" เรียวปากสวยเอ่ยตอบโดยที่ภายในหัวของหญิงสาวนั้นมีภาพความทรงจำเก่าของเธอกับอดีตแฟนหนุ่มรุ่นพี่ฉายเข้ามาไม่หยุด
"แต่มันดึกแล้วนะครับ"
"พี่ดูแลตัวเองได้ เราจอดเถอะ" วีนัสบอกน้องชายเพื่อน
"ไม่ครับ เดี๋ยวผมดื่มเป็นเพื่อนพี่เอง"
"หื้อ?"
"ถ้าพี่อยากดื่ม ผมจะดื่มเป็นเพื่อน"
"ภาพจำยังชัดเจน เหมือนเดิมทุกอย่าง..."
"...ภาพเธอยังชัดเจน เหมือนเดิมไม่ต่าง..."
เสียงดนตรีสดภายในร้านเหล้าชื่อดังไม่ห่างจากบริเวณทางกลับไปคอนโดของวีนัสดังขึ้น โดยครั้งนี้เป็นไทก้าที่เป็นคนพารุ่นพี่สาวเข้ามา
"มีบาร์ลับ ๆ แบบนี้อยู่ด้วยเหรอ พี่ไม่รู้มาก่อนเลยนะเนี่ย"
"..." เด็กหนุ่มก็ยิ้ม
"พี่ก็นึกว่าวันนี้เป็นการเข้าร้านเหล้าครั้งแรกของเราซะอีก" ใบหน้าสวยยิ้มเอ่ยขณะที่ยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกดื่ม
"ถ้าสำหรับการเข้าแบบตรวจบัตร...ก็ครั้งแรกครับ ที่นี่ที่คนไม่ค่อยรู้ เพราะเขาให้เด็กต่ำกว่าสิบแปดเข้าได้"
"อ๋อ แบบนี้นี่เอง" วีนัสพยักหน้าตอบกลับอย่างรับรู้ก่อนจะนั่งฟังเพลงไปความรู้สึกอินไปกับทุกท่วงทำนอง เพราะในหัวของหญิงสาวนั้นก็กำลังคิดถึงภาพความทรงจำของตัวเองกับอดีตแฟนเก่าอยู่
อึก! อึก...
"..." ไทก้านั่งนิ่งมองท่าทีของเพื่อนพี่สาวอยู่เงียบ ๆ ไม่คิดจะห้ามปรามหรืออะไร ปล่อยให้อีกคนได้ดื่มไปตามที่ใจเธอต้องการ
"อ อึก..."
"...เราไม่ดื่มเหรอ" ดวงตากลมที่มีแววตาเฉี่ยวคมเริ่มมองเยิ้มถามคนตรงหน้า
"ผมดื่มไม่เก่ง..."
"เอาน่า ดื่มเป็นเพื่อนพี่หน่อย" ว่าแล้ว มือสวยก็ยกแก้วขึ้นหมายจะชนกับเด็กหนุ่มมัธยมปลาย ไทก้าที่เห็นแบบนั้นไม่สามารถที่จะหลีกเลี่ยงได้ก็ยกเหล้าขึ้นกระดกดื่มด้วยสีหน้าท่าทีราวกับว่าดื่มไม่เก่ง ทั้งที่ความจริงแล้ว แก้วเหล้าเข้มนี้ไม่ได้สะกิดอะไรร่างกายของเขาเลยแม้แต่น้อย
"โอ้วว กินทีเดียวหมดแก้วเลยแฮะ" วีนัสยิ้มเอ่ยด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่เริ่มเพิ่มพูนเข้ามาในร่างกาย โดยขณะที่ทั้งสองกำลังนั่งดื่มด้วยกันอยู่นั้น
"ไอ้ก้า" เสียงใครบางคนเดินเข้ามาพูดคุยกระซิบบอกเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ทำให้อีกคนพยักหน้ารับรู้ หันไปเอ่ยบอกเพื่อนพี่สาว
"พี่วีนัสครับ"
"หือ?" ใบหน้าสวยขานตอนรับด้วยสภาพใบหน้าแดงก่ำ
"วันนี้ร้านต้องปิดเร็ว ผมว่าเราคงต้อง..."
"พี่ยังไม่อยากกลับ พี่ยังอยากดื่มต่อ"
"แต่ว่าร้านเขาต้องปิดแล้วครับ วันนี้มีสุ่มตรวจ"
"..." วีนัสนั่งนิ่งแต่ยังคงแสดงท่าทีไม่ยอม
"พี่..."
"มึงก็พาแฟนมึงไปกินต่อที่ห้องดิ ห้องอะเปิดปกติ"
"แฟนอะไร นี่เพื่อนพี่ผม" ไทก้าหันไปตอบกลับรุ่นพี่ตัวเองที่เดินเข้ามาบอกข่าว
"ก็นั่นแหละ เอาไง กูได้ให้ปั๊บเปิดห้องไว้"
"..." ไทก้าก็นั่งมองท่าทีหญิงสาวตรงหน้า
"พี่ยังอยากดื่ม..."
"อืม เปิดก็เปิด" สุดท้ายเด็กหนุ่มก็ต้องพยักหน้าตอบกลับไปอย่างไม่อาจที่จะทำอะไรได้ เพราะถ้าเขาพาวีนัสกลับตอนนี้ แน่นอนว่าอีกคนคงจะไม่ยอมแน่ แล้วก็คงจะนั่งดื่มคนเดียวต่อไป ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นคงไม่ต้องนึกถึงความอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้นกับคนตัวเล็ก ถ้านับมาตรฐานของผู้หญิง วีนัสก็ถือว่าเป็นหญิงสาวหุ่นสวยความสูงกำลังดี แต่เมื่อมาเทียบกับขนาดตัวของไทก้าแล้ว เธอก็มีขนาดที่เล็กลงไปอย่างถนัดตา แม้ว่าทั้งสองจะมีอายุห่างกันได้เกือบสามปี
แอดด
ไม่นานไทก้าก็ต้องหอบร่างบางของเพื่อนพี่สาวเข้ามานั่งลงยังบริเวณโซฟากลางห้องพักของร้านเหล้าบาร์ลับ พนักงานหนุ่มสองคนก็ช่วยกันเดินหยิบแก้วเหล้า ขวดเหล้า เครื่องมิกซ์ต่าง ๆ เข้ามาวางก่อนจะรีบเดินออกไป ทำให้ภายในห้องเหลือแค่เพียงเด็กหนุ่มมัธยมปลายกับหญิงสาวมหาวิทยาลัยปีสาม
"มา ๆ ดื่มต่อกัน" เสียงหวานเอ่ยขึ้นพร้อมกับยกแก้วเหล้ากระดกดื่ม ขณะที่ไทก้าก็ต้องยังคงแสร้งทำเป็นดื่มแบบคอไม่แข็งอยู่อย่างนั้น...
- Writer
