น้ำมนต์เดินกลับมาที่บ้านมองหาคุณแม่ของเธอเพื่อจะปรึกษาเรื่องย้ายออกไปอยู่ข้างนอก เธอควรจะออกไปใช้ชีวิตของตัวเองได้แล้ว อยู่แบบนี้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอกแล้วก็ต้องลำบากใจที่จะต้องปฏิเสธคุณหญิงป้าอีก
“แม่จ๋าอยู่นี่เอง”
“แม่มีเรื่องจะคุยด้วยอยู่พอดี หนูมาก็ดีแล้วลูกมานั่งตรงนี้”
คุณแม่กวักมือเรียกลูกสาวให้มานั่งลงข้างๆ น้ำมนต์นั่งลงก่อนจะสวมกอดคุณแม่ของเธออย่างหาพื้นที่ปลอดภัย คงมีแค่แม่ที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างเธอและไม่รังเกียจในตัวของเธอ แม่คือคนเดียวที่มองเห็นคุณค่าในตัวของลูก
“รักแม่จัง”
“อ้อนอะไรเด็กคนนี้ มาเข้าเรื่องดีกว่ารู้ใช่มั้ยว่าคุณหญิงท่านอยากให้หนูแต่งงานกับคุณนนท์”
น้ำมนต์พยักหน้าเล็กน้อย ท่านคุยกับเธอก่อนหน้านี้แล้วแต่เธอไม่ได้ให้คำตอบเพราะอยากมาปรึกษาแม่ก่อน แต่ว่าตอนนี้คงต้องปฏิเสธเพราะเธอไม่สามารถแต่งงานกับคนที่รังเกียจเธอได้ ถ้าต้องแต่งกันไปเธอคงทุกข์ใจมาก
“รู้ค่ะ”
“
