“พี่แค่จะให้น้องหนูนารับผิดชอบที่ทำเบียร์หกใส่ตักพี่ แค่นั้นเอง หืม...” ชายร่างท้วมยิ้มอย่างน่าขยะแขยงในยามที่จ้องหน้าและบอกจุดประสงค์แก่หล่อน
“แต่หนูขอโทษพี่แล้ว ค่าเสียหายหนูก็ยินดีจ่ายให้ พี่ปล่อยหนูเถอะ” สัตตบงกชพยายามยื้อดึงมือที่ชายผู้นั้นจับเอาไว้ไม่ยอมปล่อย ในขณะที่อีกมือเพื่อน ๆ ก็จับเอาไว้ ช่วยกันเจรจากับลูกค้าขี้เมา
“พี่... เพื่อนหนูไม่สบาย ขอโทษจริง ๆ ค่ะ ให้เพื่อนหนูไปพักเถอะนะ”
“ได้ยังไงจ๊ะ... ไม่เคยได้ยินเหรอว่าลูกค้าคือพระเจ้า ทำพี่ ‘เปียก’ ไปหมดแบบนี้แล้วคิดจะหนีไปดื้อ ๆ ได้ยังไง หืม... คนสวย”
“แต่หนูจ่ายเงินให้พี่หมดนี่เลยก็ได้...” หล่อนหมายถึงค่าเบียร์ทั้งหมดที่ลูกค้าโต๊ะนี้สั่งมาดื่มกันจนเต็มโต๊ะ
“พี่ไม่อยากได้เงิน... พี่มี แต่พี่อยากได้...” ชายร่างท้วมพูดพลางกวาดสายตาโลมเลียแพรวพราวสำรวจร่า
