สมัยนี้ถุงยางแพงยาคุมแพง
2560 Words
ฉันมองหน้าจอของไอแพดก่อนจะเริ่มกำมือเพราะทุกประโยคที่สองคนนั้นพูดกันฉันที่ได้ยินบ้างได้ยินไม่ชัดบ้างเพราะถึงใส่หูฟังแล้วเสียงรอบข้างมันค่อนข้างจะดังมากๆ
“ไหนบอกจะเซอร์ไพรส์ไนซ์ไงคะ”
“หึ แต่พี่ว่าเราเซอร์ไพรส์พี่มากกว่านะ”
ทั้งสองคนนั้นพูดกันอยู่สักพักผู้หญิงคนนั้นก็เข้าไปกอดคอไอ้พี่โปเต้ ก่อนจะเริ่มจูบกันอย่างดูดดื่มเลยมั้ง มือไม้ของไอ้พี่โปเต้นั่นก็เริ่มลูบไล้กันฉันที่นั่งดูอยู่กำมือแน่น
“อิเพ้นท์บุกเลยปะ”
“หึ มึงจะรีบไปไหน นี่มันเพิ่งเริ่มไปขัดตอนนี้ก็ไม่สนุกดิ มันก็แก้ตัวได้ว่ามันถูกอินี่ยั่วบทเดิมๆ”
“อิเพ้นท์ แต่ถ้ามากกว่านี้คือเราจะได้ดูหนังโป๊แล้วนะมึง”
“หึ ก็ให้มันขนาดนั้นก่อนเถอะ”
ฉันยกมือขึ้นมากอดอกก่อนจะดูอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต่ร่างละเอียดนี่กระโดดไปตบตั้งนานละนะ
ผมที่นั่งดูพฤติกรรมของยัยคนใจเเข็งอยู่ข้างๆ ยอมรับว่าแม่งใจเย็นมาก ถ้าคนอื่นก็คงบุกไปแล้วแต่ยัยนี่ยังนั่งดูเฉยๆ แม่งเฉยไปะวะบางที
“เชี้ยเอ๊ย ห้องกู ไปพวกมึงบุก!!!!”
ฉันที่นั่งดูอยู่สักพักแม่งก็ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้แม่งที่นอนฉัน อี๋ รังเกียจ พอฉันเห็นว่าเสื้อผ้าสองคนนั้นเริ่มถอดออกและล้มตัวลงที่นอนเท่านั้นแหละฉันรีบลุกขึ้นและเดินไปข้างบนก่อนทุกคนจะเดินตามขึ้นมาเหมือนมาดูการแสดงอะไรสักอย่าง
ปั้ง!!!!
ฉันใช้แรงและอารมณ์โกรธของตัวเองถีบประตูเข้าไปด้านในปกติก็เปิดไม่ออกหรอกแค่แรงถีบอะแต่อันนี้ประตูมันไม่ได้ล็อกไงแค่ปิดเอาไว้เฉยๆ ดีนะใส่ผ้าใบมา บวกกับแรงโมโหอะไรก็พังหมดจ่ะ
“เชี้ย แรงดีที่หนึ่ง สัสเขตมึงเอาแน่นะ น่ากลัวว่ะ”
“หึ เออ กูเอาแน่ๆ”
ผมเดินตามยัยเล็กแต่แรงเยอะเข้าไปข้างในก่อนจะเห็นสองคนที่นัวเนียกันอยู่บนเตียงหน้าซีดและรีบลุกขึ้น และไอ้ผู้ชายคนนั้นก็รีบลุกมาหาคนที่อยู่ข้างหน้าผม
“หยุด!!! อย่าเดินเข้ามาใกล้กูนะ รังเกียจ!!”
ฉันส่งสายตาที่แสนจะรังเกียจไปให้ไอ้โปเต้ที่รีบลุกขึ่นและตรงมาหาฉัน
“เออ คือเพ้นท์ฟังพี่ก่อนนะคือ”
“หุบปาก!!! เห็นหมดละอย่ามาตอแหลเสียเวลา”
“พี่เต้ อย่าบอกพี่คนนี้คือ”
ฉันมองผู้หญิงคนนั้นที่ตั้งสติได้มาเกาะแขน และรีบถามอย่างงงๆ
“โอโห้ ลูกสาวคะ ถ้าจะว่าโง่ก็คงแรงไป หนูไม่เคยดูในละครบ้างเหรอคะ เหตุการณ์คุ้นๆ มะ”
ไอ้ดีญ่าที่ยืนกอดอกอยู่ข้างๆ ฉันถามขึ้นมา เพราะกลุ่มฉันถ้าไม่นับไอ้ต้นเตยก็มือตบทุกคนอะ
“หึ มึงก็น้องเขาดูโง่ มึงก็อย่าไปด่าเขาเลยว่าเขาโง่ ถามตรงๆ แล้วกัน รู้ไหมว่ามันคบฉันอยู่”
ฉันกอดอกมองผู้หญิงตรงหน้า เพราะถ้ามันไม่รู้เรื่องก็ตั้งใจจะปล่อยไปไม่เอาเรื่อง แต่คำตอบถัดมาก็ทำให้กำมัดจนแน่น
“อ่อ แฟนพี่ที่ไม่ยอมให้พี่เอาอะนะ นี่ พี่สาวคะ ผู้ชายอะ นอกจากคบแล้วเขาก็ต้องการเรื่องบนเตียงด้วยนะคะ บังเอิญว่าในบ้านเขาไม่ได้กินเขาก็เลยมาหากินข้างนอก ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ถ้าหนูจะเป็นน้อยหนูก็ไม่สนหรอกค่ะ หนูรับได้ หนูไม่ถือ”
“ไนซ์!!! เงียบ!!”
“ฮึ น้องเนี่ยดูสวยอย่างเดียวแต่ไม่มีสมองเลยนะ ถ้าคิดว่าผู้ชายเขารักน้องตรงนั้นพี่คงสู้น้องไม่ได้ ดูน้องจะผ่าน…มาก็ไม่น้อยแล้วพี่คงไม่กล้าถามว่าผ่านมากี่คนสงสารรูหู แต่น้องคะ พี่จะบอกให้นะคะ ใช้มันบ่อยๆ ระวังมันกลวงนะ รีแพร์คงต้องเข้าบ่อยอะเนาะ พี่สู้ไม่ได้จริงๆ พอดีพี่หวงพี่ดูแลของพี่ดี คงใช้งานหนักขนาดน้องไม่ได้จริงๆ จะให้พี่เอาไปเรื่อยๆ ได้ไงล่ะคะ แบบนั้นก็สงสารผัวในอนาคตอะสิ จะให้ไปทำรีแพร์บ่อยๆ ก็ไม่ไหวปะ แล้วพี่จะมีอะไรแค่กับคนที่เป็นผัวค่ะถ้าแฟนสันดานแบบนี้ พี่ถามแบบบ้านๆ เลยนะ เจ็บ…แล้วคุ้มปะล่ะ พี่ว่าไม่นะ น้องคะ สมัยนี้ถุงยางก็แพง ยาคุมก็แพง จะใช้ทั้งทีก็คงต้องหาคนที่มาใช้ให้ดีก่อนอะเนาะ ชั่วแบบเนี่ย พี่เสียดายน้ำหล่อลื่นอะค่ะ ว่าแต่น้องยอมให้มันขนาดนั้น มันเคยบอกให้น้องเป็นที่หนึ่งไหมคะ ถ้าไม่ น้องก็ไม่น่าจะภูมิใจแล้วมั่นใจขนาดนี้นะคะ”
“เชี้ยยยย กูยอมว่ะไอ้แดน แม่งเด็ดจริง”
“เออ จุกสัส”
"จริง โคตรตรงอะ"
"ฮึ"
“อีบ้า!!”
ฉันที่จะเดินเข้าไปหาแต่ถูกมือใครสักคนดึงไว้ ฉันเลยหันมามองแล้วก็เป็นผู้ชายที่เป็นเพื่อนแฟนของไอ้ดรีมที่ยืนข้างๆ ฉันก่อนจะได้ยินเสียงเขาพูดขึ้นมาเบาๆ
“จะตบเองหรือไง ไม่คุ้มกันหรอกเจ็บมือเปล่าๆ”
“เปล่า ไอซ์ล็อก!! ฝนฟ้าจัดการ!!”
ฉันหันมายิ้มมุมปากให้คนตัวสูง ก่อนจะหันไปบอกเด็กในร้านที่อยู่หลังเขา ลูกน้องฉันเดินเข้าไปล็อกพวกมันทั้งคู่เอาไว้ ฉันหันไปหาอิน้องนั่นก่อนจะชี้หน้ามันและพูดออกไป
“นี่ จะบอกอะไรให้นะ การที่ฉันจะไปตบเธอเองเหมือนที่เมียหลวงตามจับเมียน้อยได้ แบบนั้นสำหรับฉันมันเอ้าท์ไปละ พอดีว่าฉันสวยแล้วมีเงินเลยไม่ต้องลงมือตบเอง”
“เอาเลเวลไหนเจ๊บอกมา แต่ระดับเล็กๆ ไม่มี”
“เพราะรู้อะดิ เลยบอกให้เราสองคนมา ผู้หญิงตบจนกว่าจะสำนึกว่าไม่ควรไปแย่งของใคร ตอนแรกถ้าตอบว่าถูกไอ้นี่หลอกก็จะปล่อยไปแต่ปากดีไปหน่อย ตบไปจนกว่ามันจะพูดไม่ออก แล้วไม่ต้องห่วง ถ้าไปโรงพักเพ้นท์รับผิดชอบเอง”
“แต่เพ้นท์จะไม่ทำอะไรพี่ใช่ไหม พี่ขอโทษนะ ไอ้นี่มันยั่วพี่ พี่ไม่ได้อยากจะนอกใจนะ”
ฉันได้ฟังก็ยิ่งเกลียดไอ้บ้านี่เข้าไปใหญ่แต่ละคำพูด ฉันคบกับมันมาได้ยังไงวะ นึกแล้วก็อยากจะด่าตัวเอง หรือตอนนั้นแม่งไม่มีสมองวะ
“เหรอคะ เพ้นท์ก็สงสัยนะว่าคบกับพี่มาได้ยังไง เพราะพี่เลวขนาดนี้แถมยังหน้าตัวเมียอีก กระทืบ!!!”
ตุบ พลั่ก ตับ ตับ ตุบ!!!
ฉันกอดอกมองสองคนนั้นด้วยแววตาว่างเปล่า ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีอยู่นะที่รู้ก่อนไม่งั้นก็คงจะเจ็บมากกว่านี้อีกหลายเท่า เพราะคงจะรักมันมากขึ้นไปเรื่อยๆ
“พอละ!!”
ฉันมองหน้าพวกมันทั้งคู่ที่ตอนนี้มีเลือกออกมาจนแทบจะจำหน้าตัวเองไม่ได้ แล้วฉันไม่อยากให้เลือดชั่วๆ ของสองคนมันเปื้อนห้องของฉัน สงสัยต้องนิมนต์พระมาสวดถอนอีก
“ดีนะอิเพ้นท์สั่งหยุด กูกลัวพวกมันจะตายฉิบหาย”
“อันนี้ไม่ตายก็เกือบอะ เล่นกะอิเพ้นท์ด้วย กูว่ากูโหดแล้วนะ ยังเทียบกะอิเพ้นท์ไม่ได้เลย”
“เออกูเห็นด้วย”
“ฮึ แม่งสมควรตาย อิเพ้นท์น่าเอาแม่งให้ตายไปเลย”
“อิญ่า”
“กูจะเอาเรื่องมึงแน่ เป็นลูกมีพ่อมีแม่เหมือนกัน”
ฉันมองหน้าผู้หญิงคนนั้นที่จ้องฉันด้วยสายตาอยากจะเอาคืน ฉันเลยยิ้มและพูดตอบมันกลับไปเสียงดัง
“เออ!! กูก็รออยู่!!! กูตัดสินใจทำอะไรลงไปแล้วกูคิดดีแล้วว่ากูทำได้มั้ย มึงอยากจะแจ้งก็แจ้ง แต่ก็ระวังการแจ้งความกลับด้วยนะ เพราะที่นี่มันถิ่นกูซะด้วยสิ ปากดีจริงๆ แต่เจอพ่อแม่มึงก็ดีเหมือนกันจะได้รู้ว่าลูกตัวเองเป็นยังไง เอาพวกมันไปโยนไว้หน้าผับแล้วบอกแม่บ้านให้มาทำความสะอาดห้องให้พี่ด้วย ผ้าปูเตียงทิ้งให้หมด เอาน้ำยาฆ่าเชื้อโรคมาฉีดด้วยนะ พี่รังเกียจ”
“ได้เจ๊”
หลังจากนั้นผับก็ปิดลูกค้าทุกคนก็ทยอยกันออกจากผับไป ตอนนี้ก็เหลือพวกฉันนี่แหละที่ยังนั่งกันอยู่เปิดแต่ไฟในร้านไม่กี่ดวงไฟหน้าร้านก็ปิดหมดแล้ว
“เพ้นท์ เออถ้าไอ้พวกนั้นเอาเรื่องมึงละ”
“เออ กูมัวแต่สะใจจนลืมไปเลย เอาไงวะอิเพ้นท์”
ฉันวางแก้วเหล้าก่อนจะยิ้มมุมปากแล้วตอบออกไปด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
“เอาก็เอา กูก็หาอะไรทำอยู่พอดี กูทำไปแล้วก็ยอมรับผลการกระทำ กูอะแมนอยู่แล้ว แจ้งมาก็แจ้งกลับ มันบุกรุกสถานที่ห้องนอนกู สู้ก็สู้ดิ ไม่หนีค่ะ กล้องวงจรปิดก็เสียใช้ไม่ได้ แล้วบุกมาก็ป้องกันตัวเองกูผิดตรงไหน คดีแบบนี้เรียกเงินทำขวัญ อยากเรียกก็เรียกมาเงินกูมีเยอะแยะ พร้อมจ่ายด้วย แต่ต้องเอาความผิดกูให้ได้นะ”
“สัส แมนจริงกูยอม”
“เออดิ โคตรบ้าเลือด เหมาะกับไอ้เขตแดนฉิบหายอะกูบอกเลย”
“มึงดูสายตาพ่อมึงก่อน ชื่นชมไปไหน ถ้าผู้ชายคนอื่นคงหนีไปละมั้ง”
“มึงพูดเหมือนไม่รู้จักเพื่อนมึง”
“แต่เจ๊ว่าไม่น่าทันนะ นู่น พ่อคนที่สองของเรามาละ”
“เพ้นท์!!!”
“เชี้ย!!! เฮียตกใจ เรียกสะเสียงดังเลย”
ฉันที่กำลังยกแก้วเหล้าขึ้นมาก่อนจะค้างไว้และมองไปยังต้นเสียง จ่ะ ตอนนี้เฮียวุธมาแล้ว เอายังไงดีวะทีนี้
“เราทำอะไรลงไปรู้ตัวหรือเปล่า!! โตแล้วนะ!!”
“ก็ พอรู้อยู่”
“เรานี่นะ ลุก กลับบ้านพร้อมพี่เดี๋ยวนี้ แล้วผับมันปิดตี 1 ทำไมยังนั่งกินกันอยู่ บอกหลายทีแล้วนะ ถ้ายังดื้อเดี๋ยวจะสั่งปิดไปเลย”
ฉันมองพี่ชายตัวเองก่อนจะทำสีหน้าอ้อนๆ ปนกับรู้สึกผิดเล็กน้อย คือให้พี่เค้าเห็นใจนั่นแหละ
“แต่น้องไม่ได้เปิดให้ลูกค้าเข้านะ มีแต่เพื่อนๆ แล้วก็รุ่นพี่ทั้งนั้นที่นั่งอยู่ด้วยกัน”
“รุ่นพี่ต้องให้คำแนะนำที่ดี นี่อะไร เห็นดีเห็นงามกันไปหมด ถ้าเขาตายเราจะทำยังไง คิดบ้างหรือเปล่า”
ฉันที่นั่งอยู่ถูกพี่ชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องแต่ก็เหมือนเป็นพ่อแม่เดียวกันนี่แหละ พี่เขากับฉันแทบจะเป็นพี่น้องแท้ๆ กันอยู่แล้ว โตมาด้วยกัน แล้วเฮียเค้าดูแลฉันมาตลอดสนิทกันมาก แล้วคือเฮียแกดุมากๆ
“อื้อออ เฮีย”
“ไอ้เพ้นท์ เรากลับไปก่อนไป เดี๋ยวพวกเจ๊ก็จะกลับกันละ ขี้เกียจไปสถานีตำรวจ ไปพวกเรา พรุ่งนี้ค่อยมากันใหม่”
ครืดดด~~~
“ฮัลโหล”
[เออ รองครับ นายเรียกพบคดีใหญ่ครับ]
“คดีอะไรสารวัตร”
[ค้ามนุษย์ครับ ตอนนี้เตรียมผังเรียบร้อยแล้วครับ]
“เดี๋ยวผมรีบไป แค่นี้”
ฉันยืนมองตาปริบๆ ก่อนจะได้ยินเสียงและคำสั่งตามมา
“เดี๋ยวพี่จะให้คนไปส่งเรา เมาห้ามขับ ทุกคนที่กินเหล้าถ้าไม่อยากโดนจับก็จอดรถไว้ที่นี่แล้วเรียกแท็กซี่กลับกันซะ ส่วนเราหนึ่งอาทิตย์ไม่ต้องมาเฝ้าพับ ผู้จัดการร้านมีเลิกเรียนกลับบ้านให้ตรงเวลา เพราะถ้าโกหกจะเพิ่มเป็นสองอาทิตย์นี่คือการลงโทษแบบเบาๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะไปบอกข้อลงโทษเพิ่ม”
ฉันเงยหน้าขึ้นก่อนจะมองหน้าพร้อมกับทำตาปริบๆ หน้าเศร้าสุดชีวิตเท่าที่จะทำได้ จากนั้นก็เรียกเฮียขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่หน้าสงสารหน่อยๆ
“เฮียย”
“ไม่สงสาร เข้าใจนะ อย่าให้พูดซ้ำ เพราะแค่นี้ก็ดีใจด้วยมากแล้ว พอใจดีเอาใหญ่ ไม่รู้จักโต!!”
“ไอ้”
พูดจบเฮียก็เดินออกไปก่อนจะได้ยินเสียงพี่ภาพฝันพูดขึ้นมา
“ไอ้สัสเอ้ย อยู่ตั้งเยอะกูโดนด่าคนเดียวเลย มองที่กูคนเดียวอะ”
“หึหึ ฝันมึงชินเถอะไม้เบื่อไม้เมาไงมึง”
“เชี้ยเอ้ย อยู่เป็นสิบ กูโดนคนเดียวเลยอ่า ฉันฝากไว้ก่อนเถอะไอ้ตำรวจบ้า”
“เพ้นท์ขอโทษแทนเฮียด้วยนะเจ๊ ครั้งนี้มานึกดูแล้ว เพ้นท์ก็คงจะทำเกินไป”
“มึงเสียใจที่ทำกับมันสองคนเหรอวะ แต่มองไปก็น่าสงสาร”
“สงสารใคร กูสงสารตัวกูเองที่โดนเฮียกักบริเวณตั้งอาทิตย์หนึ่ง มาผับก็ไม่ได้ จะไปนั่งเอามันหมูเข้าร่างกายก็ทำไม่ได้ให้ตายเถอะ”
“ถ้าไม่บอก กูคิดว่าผัวมึงนะอิเพ้นท์”
“แค่กๆ”
ผมที่ยืนกอดอกฟังอยู่ก็ไอขึ้นมาคิดได้ไงวะ แต่แม่งก็เหมือนจริง แต่ผมกูรู้จักพี่ตำรวจคนเมื่อกี้นะสนิทกัน เพราะพี่เขาก็ชอบความเร็วอะไรพวกนี้ถ้าว่างตรงกันก็ไปสนามด้วยกันบ่อย
“นรกกินหัวนะมึง ไปๆ แยกย้ายกันกลับ”
“แล้วมึงกลับยังไงเพ้นท์”
“เดี๋ยวกูรอบิลจากฝนก่อนแล้วค่อยโบกแท็กซี่กลับ”
“ให้พวกกูรอเป็นเพื่อนปะ”
“เออ พรุ่งนี้ไม่ได้ไปไหนอยู่แล้ว”
“ไม่เป็นไรมึง ผับกับบ้านกูใกล้กันแค่นี้ พวกมึงกับเจ๊อะอยู่ไกลกว่ากลับกันเลย กูโอเค กูไม่เป็นไรแล้วมึง จัดการจบก็จบกันไป แต่กูต้องเตรียมหูกูไว้สำหรับพบผู้ปกครองกูพรุ่งนี้”
“ฮ่าๆ เดี๋ยวหายแฮงค์พวกกูเข้าไปหา มึงจะได้ไม่เหงา”
“เออ ขอบใจพวกมึงมาก”
หลังจากนั้นเพื่อนฉันก็ค่อยๆ ทยอยกันกลับฉันก็ไปหน้าเคาน์เตอร์รอบิลจากฝน
“เรียบร้อยแล้วเจ๊”
“อือ ฝนเพ้นท์จะไม่ได้เข้าร้านสักอาทิตย์นะ ส่วนบิลเดี๋ยวเพ้นท์จะให้คนมาเอาตอนประมาณ 17.30 นาที ของทุกวัน”
“ได้ๆ ไม่ต้องห่วงนะคะ ถือซะว่าพักผ่อน”
ฉันเงยหน้ามองฝนก่อนจะส่งยิ้มเศร้าๆ กลับไป
“ถ้าไม่โดนเบื้องบนสั่งต่อเวลาอะนะ ไปๆ เดี๋ยวเพ้นท์ปิดร้านให้ ที่สสำคัญดึกแล้วดูแท็กซี่ดีๆ ด้วยนะ ดึกๆ ประเทศเราไว้ใจใครไม่ได้ แล้วนี่ค่าล่วงเวลาค่ายาที่มือเอาไปแบ่งกันนะ ถ้ามีอะไรไม่ดีโทรมาได้ตลอด”
“รับทราบจ้า เจ๊ก็ระวังตัวด้วยนะคะ”
“ได้จ้า”
ฉันเดินตรวจความเรียบร้อยภายในร้านที่ตอนนี้พนักงานกลับกันไปหมดแล้ว ก่อนจะเดินออกไปหน้าร้านและจัดการล็อกประตูหน้าผับ แต่
“กว่าจะเสร็จ!!”
- Writer
