ไฟร้อนซ่อนสวาท

ตอนที่ 3

3

สุชลถอนหายใจอย่างหนักอก การประสบอุบัติเหตุของลูกชายคนเล็ก ก่อกำเนิดเรื่องราวตามมาไม่มีวันจบสิ้น และทำให้ลูกสาวคนโตต้องตัดสินใจทำหน้าที่ลูกกตัญญู ทั้งที่ฝืนใจตัวเองเสียเหลือเกิน เขาเองก็อยากจะบอกว่าไม่ต้อง แต่ก็พูดไม่ออก ได้แต่ยอมรับการตัดสินใจของอีกฝ่ายอย่างคนที่กล้ำกลืนฝืนทนเสียเหลือเกิน

“พ่อคะ” นิลลดาร่ำ ๆ จะเอามือจับไหล่ของบิดาเขย่าแรง ๆ มัวแต่อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ อยู่ได้ คนยิ่งอยากรู้อยู่

“มุกจะต้องแต่งงานพรุ่งนี้!”

“คะ!” นิลลดารับคำเสียงสูงลิ่ว ถ้าหากว่ามีแก้วตั้งอยู่มันคงจะแตกกับเสียงแหลมเล็กของเธอแล้วละ มึนงงราวกับถูกใครเขวี้ยงของมาตกใส่ศีรษะ

“นี่มัน...เกิดเรื่องบ้าอะไรอีกค่ะพ่อ น้องเจ็บเจียนตายขนาดนั้น พี่มุกยังจะมีกะจิตกะใจจะแต่งงานอยู่อีกหรือคะ” นิลลดาลุกขึ้นเดินไปเดินมา มือทาบขมับ ปวดหัวริ้ว ๆ ขึ้นมา นี่จะมีเรื่องอะไรให้เธอปวดหัวจนแทบระเบิดมากกว่านี้อีกไหมนี่

‘อยากจะบ้าตาย นี่มัน...แม่ง เรื่องบ้าอะไรวะ คนหนึ่งนอนแบ็บอยู่บนเตียงโรงพยาบาล อีกคนจะแต่งงานพรุ่งนี้ ถ้าสติไม่ดีก็คงเพี้ยนกันทั้งบ้านแล้วละ’

แต่...มุกลดานี่นะจ๊ะแต่งงาน เหอะ...ตอนเรียนก็มีคนมาจีบพี่สาวเยอะอยู่ แต่ไม่เห็นมุกลดาจะมีความรู้สึกดี ๆ ให้กับใครเลยนี่นา ฟงแฟนไม่เคยมี แล้วจะแต่งงานกับใครล่ะ นิลลดามองบิดา ในดวงตาเป็นไปด้วยประกายคำถาม

“มุกจะแต่งงานกับคุณพายุ”

“แล้วไอ้คุณพายุนี่ใครคะ เข้ามาในชีวิตพี่มุกตอนไหน” ไม่เห็นคุ้นเลย ไม่เคยได้ยินพี่สาวพูดถึงผู้ชายคนนี้สักครั้งด้วย “ทำไมพี่มุกถึงต้องแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ด้วยค่ะ” แขนเรียวสอดไขว้ระหว่างอก เท้าเรียวซึ่งยังไม่ได้ถอดรองเท้าออกยื่นล้ำออกไปข้างหน้า ก็คนมันช็อกนี่นา ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรหรอก

ดวงตากลมโตหรี่เล็กน้อย หวังว่าไอ้เรื่องที่มุกลดาพี่สาวฝาแฝดของเธอต้องแต่งงานนี้ คงจะไม่เกี่ยวกับเรื่องน้องชายต่างมารดาประสบอุบัติเหตุนะ

นิลลดามองบิดาอย่างคาดคั้นอยู่ในที ถ้าพูดมาแล้วไม่เข้าหูเธอละก็...ได้ไปอาละวาดไอ้คุณพายุถึงบ้านกันบ้างละ ‘ผู้ชายบ้าห่าเหวอะไรก็ไม่รู้ ใจดำเหลือเกินเชียวละ ถ้าใช้เรื่องนี้บังคับให้พี่สาวเธอแต่งงานด้วย’

“คนพวกนั้นเรียกร้องจะเอาเงิน ถ้าไม่ให้จะเอาปุริมติดคุก” สุชลเลือกบอกเรื่องซึ่งเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้มุกลดาตัดสินใจแต่งงานกับพายุ

เงินใช่น้อยๆ ที่คู่กรณีของปุริมเรียก ไหนจะคดีความอีก เมื่อพายุเสนอมาว่าให้มุกลดาแต่งงานด้วย โดยเขาจะเป็นคนจัดการเรื่องทุกอย่างให้เอง แต่ขอหลักประกัน เงินที่ให้ไปจะไม่เสียเปล่า ไม่เป็นหนี้สูญ ทั้ง ๆ ที่คนรวยอย่างพายุไม่น่าจะสนใจเรื่องข้าวของเงินทองแค่กระหยิบมือ แต่ทำไมถึงได้เอ่ยช่วยเหลือแบบนั้นด้วย

“เราสู้คดีได้ไม่ใช่หรือไง ถึงปุริมผิดจริง แต่นิลว่านะพ่อ ไม่น่าจะต้องติดคุกนี่นา”

อย่างน้อยก็ต้องมีการตรวจสอบ ส่งฟ้องศาล ถ้าหากทางเธอให้การที่เป็นประโยชน์ ไม่หนีความผิด ปุริมเป็นเด็กนิสัยดี ไม่เคยมีความผิด ไม่เคยเกี่ยวข้องกับสิ่งเสพติดและของมึนเมาทั้งหลาย ศาลท่านน่าจะเห็นใจ ลดหย่อนโทษให้ เธอคิดว่าอาจแค่ทำประวัติและรอลงอาญามากกว่า แม้จะคิดอย่างนั้น ทว่าในอกกลับหนักเหมือนถูกหินถ่วงเอาไว้ เธอไม่ได้รู้เรื่องกฎหมายแม้แต่นิดเดียว แต่หลังจากนี้คงต้องศึกษาเรียนรู้กันไว้บ้างแล้วละ

“แล้วทางโน้น” เอ่ยถามไปถึงคู่กรณีของน้องชายต่างมารดา

“พอๆ กับปุริม”

คำตอบของบิดาเล่นเอานิลลดาเหมือนกับคนถูกผลักตกจากที่สูง ฟันขาวสะอาดขบกัดปลายเล็บมนอย่างไม่ตั้งใจ เป็นอาการอัตโนมัติยามเครียดหรือเผลอ...แค่ได้ยินก็รู้แล้วว่าการคุยรอมชอมคงจะยากถึงยากที่สุด คงจะยากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรด้วยมั้ง

“แล้วไอ้คุณพายุนี่โผล่มาตอนไหน ยังไง”

เอ่ยถามซ้ำไปอีกครั้งอย่างไม่เข้าใจ เมื่อยังไม่ได้คำตอบเกี่ยวกับผู้ชายซึ่งอาจเป็นว่าที่พี่เขย ซึ่งเธอเริ่มจะเกลียดขี้หน้าขึ้นมาตงิดๆ ตั้งแต่ยังไม่เห็นตัวเลยด้วยซ้ำ

ไอ้คนเส็งเคร็ง เอาความเดือดร้อนของคนอื่นหาผลประโยชน์ใส่ตัวเอง เหอะ...ให้เจอหน้าเถอะ แม่จะตั๊นให้หน้าเขียว ตาดำคล้ำเป็นหมาแพนดี้เลย กรามเล็กขบกัดจนแก้มตอบนูนขึ้นสัน นัยน์ตาเป็นประกายวาววับอย่างอึดอัดและคับแค้นใจกับสิ่งที่ครอบครัวบิดากำลังประสบพบเจออยู่

สุชลถอนหายใจเฮือกใหญ่ แค่วันแรกที่ประสบเหตุ พ่อแม่ของคู่กรณีอยู่ต่อหน้าเขากับปรียาซึ่งได้แต่ยืนอึ้ง เพราะเถียงอีกฝ่ายไม่ทันเอาเสียเลย เสียงและภาพของสองผัวเมียที่ยืนชี้หน้าด่าครอบครัวอย่างอาจหาญ ป่าวประกาศจะเอาลูกชายเขาเข้าคุก จะเรียกร้องค่าเสียหายอะไรอีกมากมาย ซึ่งตอนนั้นเขาไม่มีกะจิตกะใจจะฟังอะไร ด้วยเป็นห่วงลูกชายซึ่งยังลูกผีลูกคนอยู่ในห้องไอซียู

ความกลัวเป็นเหตุผลหนึ่งที่ให้เขาไม่กล้าบากหน้าไปเยี่ยมเยียนคู่กรณีซึ่งก็อาการหนักไม่แพ้กัน ไม่นานทางนั้นก็ส่งทนายความและพายุมาแทน แล้วก็เป็นวันนี้ที่ชายหนุ่มยื่นข้อเสนอให้กับมุกลดา

แต่งงานกับฉัน แล้วฉันจะเป็นคนรับผิดชอบเรื่องทุกอย่างเอง...

นิลลดาชักสีหน้าใส่ ไอ้หมียักษ์บ้าเอาแต่ใจ ไอ้คนฉวยโอกาส เห็นคนล้มแล้วกระทืบซ้ำด้วยการยื่นข้อเสนอกึ่งบังคับให้พี่สาวฝาแฝดของเธอแต่งงานด้วยอีก พี่มุกก็ไม่รู้คิดสัปดนยังไง ถึงได้ตกลงปลงใจแต่งงานด้วย จมูกเล็กโด่งได้รูปย่น ไม่อยากยอมรับว่าการเข้ามาของผู้ชายคนนี้ทำให้เรื่องคลี่คลายไปในทางที่ดี คดีความจะถูกเคลียร์ และน้องชายเธอก็จะได้รับการรักษาอย่างดีที่สุด แต่ทุกสิ่งทุกอย่างจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อ...

มุกลดาเข้าพิธีแต่งงานซึ่งก็คือวันนี้ และจดทะเบียนสมรสกับอีกฝ่ายในวันพรุ่งนี้ ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อยก่อนเท่านั้น พายุถึงจะจัดการทุกอย่าง เพื่อเป็นหลักประกันว่าจะไม่มีการบิดพลิ้ว

แล้วเป็นไงล่ะ...มุกลดาหนีไป ตอนแรกเธอคิดว่าพี่สาวอาจจะไปหาเธอกับแม่ แต่โทรไปแล้วทั้งเครื่องพี่สาวทั้งที่บ้านก็ไม่มีคนรับ จะไปตามก็ไม่ได้อีก ก็เธอถึงบ้านพ่อปั๊บ ข่าวเฮงซวยนี่ก็หล่นโครมลงบนหัวปั๊บ เป็นเธอที่เดือดร้อนกับเรื่องบ้าๆ เฮงซวยนี่ คอยดูนะเจอหน้าเมื่อไหร่นะ แม่จะเอาไม้เรียวฟาดก้นให้นั่งไม่ได้เลยเชียว หญิงสาวขบเขี้ยวเคี้ยวฟันจนมีเสียงดังกรอด ๆ

“ก็รู้ดีอยู่แล้วนี่นา คุณเสือกยื่นข้อเสนอบ้าๆ นี่มาทำไมล่ะ” นิลลดาแหวใส่เสียงเขียว คนยิ่งหงุดหงิดและกังวลอยู่ไม่มีอารมณ์จะพูดดีด้วยหรอก

จากเพียงแค่วางสะโพกบนโต๊ะตัวใหญ่ ปลายขาข้างหนึ่งทอดยาวไปบนพื้น อีกข้างห้อยแกว่งนิดๆ สอดมือไขว้กันระหว่างอกกลับเปลี่ยนเป็นลุกขึ้นยืน สองเท้าแยกห่างกันเล็กน้อย สอดมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง วงหน้าคร้ามแกร่งยังเรียบเป็นเฉยชา ทว่านัยน์ตาเป็นประกายแวบขึ้นมามองมุกลดาสายตาดุ ๆ

“มองทำไม จะหาเรื่องกันหรือไง” นิลลดาแหวใส่อีกครั้ง สองมือเท้าสะเอวจ้องกลับอีกฝ่ายบ้าง ‘นึกว่าเธอจะกลัวหรือไง รู้จักเธอน้อยไปเสียแล้ว เดี๋ยวเตะผ่าหมากเสียหรอก ให้ใหญ่แค่ไหนก็ไม่กลัวโว้ย จะขยี้ให้จมดินเลย ชิ!’ คนตัวเล็กที่ตอนนี้ถูกเพลิงโทสะครอบงำ จนเห็นหมียักษ์ตัวเท่ามดจ้องหมียักษ์ตาดุกร้าว สีหน้าถมึงทึง

จากตอนแรกแค่แปลกใจ แต่ตอนนี้พ่วงความสงสัยเต็มพิกัดอีกด้วย แล้วคนอย่างเขาก็ไม่ยอมให้ความรู้สึกนี้แฝงอยู่ได้นาน จะต้องหาคำตอบออกมาได้ให้