นัยน์ตาสีดำสนิทของจอมมารจับจ้องที่ดอกไม้สวรรค์สีสดใสที่ออกดอกผลิบานงดงามรายล้อมรอบสุสาน ยามที่ดอกไม้นั้นโอนเอนตามสายลมพวกมันส่งกลิ่นและส่งเสียงไพเราะพลิ้วไหวขับกล่อมผู้คนเปลี่ยนดินแดนแห่งกลิ่นคาวเลือดแห่งนี้ให้ดูอ่อนโยนอบอุ่นขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ
ฮวาเย่ห์หยวนเผลอไผลจับจ้องเขาโดยไม่อาจวางตา จอมมารผู้นี้มักจะอยู่ในอาภรณ์สีดำสนิทราวกับราตรีและสวมหน้ากากเหล็กน่าหวาดกลัวอยู่เสมอ
ฮวาเย่ห์หยวนเห็นใบหน้าบางส่วนและริมฝีปากหนาได้รูปโผล่พ้นออกมาจากหน้ากากรวมทั้งรอยสีดำเส้นเล็กๆ ที่พาดผ่านใบหน้านั้นอ่อนโยนลงกว่าทุกคราในยามที่เขาจับจ้องดอกไม้สวรรค์ นิ้วมือเรียวยาวงดงามแบบบุรุษค่อยๆ สัมผัสดอกไม้อย่างอ่อนโยน ดูเหมือนเขาจะทะนุถนอมพวกมันเป็นหนักหนา
จอมมารที่ฮวาเย่ห์หยวนเห็นตอนนี้ดูบอบบางราวกับเด็กคนหนึ่งเท่านั้น ที่ปากของเขามีรอยแผลแตกยับ นี่อย่างไรเล่าที่อาเซี่ยนจะให้นางถือโอกาสปรนนิบัติเขาและทำให้จอม
